هر وقت تونستید منظور شادمهر عقیلی رو توی ویدئو کلیپ تقدیر بفهمید، به من هم بگین.
ابله.
ابلحححححححححححححححححححححححححححححححححح.
حرف من اینه که
شما ممکنه نخواین یا نشه یا نتونین یا چند سال دیگه کلا تفکراتتون عوض شه و با طرف مقابل رفیق نشین.
ولی وقتی میبینین که میتونین به کسی کمک کنین که زخم هاش بهبود ببخشه، خب چرا اینکارو نکنین؟
من از جلو رفتن نمیترسم.
از کمک نمیترسم.
چه جنس موافق چه مخالف چه ترنس.
من خیلی ادم شفافی هستم.
از ام ای تی و پرینستون و استنفورد و ییل پذیرش گرفتم به خاطر همین شفاف بودن.
با هرکس حرف زدم، گفتن خیلی عجیبه تو دقیقا میدونی چی میخوای و سوالت واضحه، توضیحاتت با وجود اینکه انگلیسی زبان اولت نیست ولی شفافه. چون با کالمات ساده توضیح میدی.
توی همه ریپورت ها و توی سمینار و دفاعم هم همینو گفتن. گفتن تو فوقالعاده هست توضیح دادنت و بادی لنگوئیجت و رنگ بندی هات و اسلایدهات و.
از طرفی میدونم که برای من امکان پیشرفت توی کشوری مثل کانادا، که هم با کانکشن و تعارف و ژن خوب و ملیت میرن جلو، و هم وطنای خودمون از مافرارین،
امکان پیشرفت نیست.
اینجا باید من و من کنی، غیرمستقمی حرف بزنی.
من کالچر خیلی رک و خیلی امریکایی ای دارم.
خیلی راحت حرفم رو میزنم و سوالم رو میپرسم.
این کشور بر اساس نفرت از امریکا بنا شده و بعدها هرکسی که خواسته به امریکا بپیونده رو کشتن.
ادمی مثل من اینجا رشد نمیکنه.
اینجا باید توی سمینارت هی بخندی هی مکث کنی هی هر هر سوتی بدی
کلی خوششون میاد.
کلا باید هیچی رو جدی نگیری اینجا.
من خیلی جدی هستم.
خودکشی میکنم برای اینکه کارهام جلو بره.
شاید باورتون نشه ولی من همین محکم بودن رو توی ایران هم داشتم ولی ایران هم مثل کانادا کالچر من و منی بریتیش داره.
برای همین من ازینجا هم گریزونم.
حاضرم برم امریکای جنوبی (به جز ارژانتین)
حاضرم برم قطر (اگه کار بدن که نمیدن به ماها)
در کل،
اینو فهمیدم، که اولا فهمیدن اینکه من یه زخمی دارم، یه مشکلی دارم، خیلی هنر میخواد.
چون خیلیا همین رو هم نمیفهمن.
در ثانی خوب شدن اون زخم یه هنر دیگه هست.
دارم عالی میشم.
یادمه که دوستم بهم میگفت تو توی کانادا توی موضع ضعفی چون دانشجو هستی.
فکر میکنم اون خودش این حس رو وقت یدانشجو بوده داشته.
وگرنه چه موضع ضعفی؟
به خودمون لیبل نزنیم.
دارم تلاش میکنم،
به همین منطور،
اولا تصمیم گرفتم همه این حرفهایی که توی دلم بود رو بنویسم تا که بتونم از دو تا پنج ژانویه رو خوش بگذرونم و هی عکس بگیرم و دوشنبه همه رو اپلود کنم با هم، یا یکشنبه ودوشنبه بیام اینجا باز صد صفحه بنویسم.
و اینکه برای سال 2020 چند تا چیز رو در اولویت قرار دادم که توی پست بعدی میخوام بنویسمش.
درباره این سایت