این دوستم و خونواده ش جزو طبقه مرفه تهران هستن (واقعا مرفه ن! فکر کن از بچگی پیانو و گیتار و ویولون و این ها ریخته بوده خونه شون و به میل خودشون دو تا سازو یاد گرفتن!) و خب خیلیاشون مهاجرت کردن
و خب دوست دبیرستان دوستم که همسایه شونم هستن توی تهران دعوت شده بود به این مراسم.
ته دلم گفتم بله دوستای دبیرستان منم یا همه شون ازدواج کردن یا خودکشی کردن یا سرطان گرفتن و مردن.
یکیشونم شوهر کرده بود تبریز رفته بود.
شوهرش با لگد میزنه به سرش و سرش خونریزی میکنه و میمیره. ده ماه قبل از دنیا رفت.
واقعا چقدر فرق هست بین دوستای دبیرستان.
باز اونها میتونن بگن اره دوست دبیرستان ما رفت کانادا و داره حداقل تلاشش رو میکنه.
دوستای دبیرستانم رو دوست دارم ولی خب هیچوقت سختی و فشار تحمل نکردن قبل مجردی شون متاسفانه.
یعنی اگه یه ذره سختی تحمل میکردن الان آدم حسابی شده بودن. بگذریم.
قبل اینکه بیاد کانادا دوستم
مامانش میاد براش یه ماشین میخره و یه خونه بزررررررگگگگگگگگگگگگگگگگگ کرایه میکنه که دوستم سختی نکشه اوایل.
بچه ها خونه ش سفید و روشن و خوشگله
ده تا کمد داره
ده تا میز
ده تا صندلی
یعنی امکانات ریخته توی خونه ش
بهترین ماهی تابه ها رو داره
انگار برای تفنن اومده کانادا و یه درسی هم کنارش میخونه.
خوشبحالشون
حتما دلش خوبه و قلب پاکی داره که همچین خونواده خوبی داره.
یا خوش شانس یا هرچی. خوشبحالش.
ازم گاهی میپرسه و بهم میگه خوشبحالم که میتونم با پسرا خوب ارتباط برقرار کنم
هم اون هم بقیه ازم میپرسن که من کانادام و حتی وارد امریکا نشدم چطوری پسرای امریکایی منو میبینن (باز ایرانی از یه کانکشنی وصل میشه، امریکایی وایت چطوری اخه، راستم میگن) و میان جلو و دوست میشن؟
همش بهشون میگم باید بیشتر ریسک کنن و باید اجتماعی تر باشن. گوش نمیکنن که.
خلاصه خونه ش خیلیییییییییی بزرگه.
دو تا اتاق خواب بزرگ داره.
خواهرش تورنتو زندگی میکنه و مراقبشه
مامانش همه شششششششششش میاد و میره
هر دو ماه میاد و دو ماه میمونه و میره
منم ی دونه دوست اینجا داشتم که بهم کلی قول داده بود که هوامو داره و میتونم روش حساب کنم.
و وقتی اومدم به جز فحش خوردن و پایین اوردن و بی ارزش کردن دستاوردهام ازش هیچی دریافت نکردم (جدی پول شو = گرگ زاده = ک)
خونه ما بیرونش خوشگله
توشم حتی خوشگله ولی یکمی قدیمیه
ولی خب اتاق من خیلی غم انگیزه.
ولی مهم نیست!
دیگه داره تموم میشه.
درباره این سایت