من به دنیای مجازی خیلی اعتقاد ندارم. دنیای مجازی خوبه.
هر وقت پذیرش گرفتم از راه دور و از طریق دنیای مجازی بود.
دوستای مجازی پیدا کردم.
توی این دور و زمونه دیگه خیلی مجازی و حقیقی معنا نداره.
ولی اینکه ادم عکس از خاک مادربزرگش و قبرش بذاره و بگه آخ که تو رفتی و. ولی از تنبلی نره یه بار سر خاک،
برای من عجیبه.
یا همش عکس از بچگی و این اون بذاری و بگی یادش بخیر فلان شدم یادش بخیر نمیدونم بچه که بودیم دلها به هم نزدیکتر بود و ازین حرفای کلیشه ای و خسته کننده و حرفایی که بوی نیرنگ دورویی و تنبلی میده (ِیا با نوشته حرف بزنی) به زبون بیاری،
این ها همه نان سنس هستن.
من مینیمم تونستم در یه نفر تغییر ایجاد کنم.
و اون یه نفر الان دیگه با بایو و نوشته و اینها با هزاران نفر من جمله مادر و خواهرش حرف نمیزنه دیگه :)
کلا من ادم دنیای واقعی هستم.
میرم سر خاک مادربزرگم!
درباره این سایت