مهاجرت

یه اقایی

از سال 90

شروع کرده

از کسانی که دارن میرن از ایران بیرون،

لحظه آخر عکس میگیره،

مثل اینکه قیافه هیچ کدوم خندون نیست و همه اخم کردن.

اینها به کنار،

میگن مهاجرت جزو 4 تا ماتم بزرگه یعنی بدتر از درد اون، دردی وجود نداره، و غمش مساوی با از دست دادن عزیز هست.

امروز دوباره این یادم اومد،

که من با همچین مسئله ای روبرو شدم،

و دوست من (تنها دوست من توی کانادا)، نه تنها هیچ کمکی نکرد، نه تنها زیر همه قولهایی که خودجوش داده بود زد، نه تنها هرگزززززززز یه بار به قولهاش عمل نکرد، بلکه از گزند سرکوفت و فحش و تحقیرش در امان نموندم، اسم خودش رو هم گذاشته: مودب. گرچه از آدمی که همیشه با متن توی عکس و عکس از خواننده و هنرپیشه گذاشتن تو پروفایلش و زیرش نوشته گذاشتن حرف میزنه، نمیشه بیشتر ازین توقع داشت، ولی فقط خواستم دوباره این رو اینجا بنویسم که خودم یادم باشه (گاهی آدم غرق زندگی میشه و یادش میره).

اینم لینک اون:

لینک پست