سنسورها

به جرات میتونم بگم،

آدمی که خودش رو خیلی تحویل میگیره و خیلی منم منم داره و یا به بقیه میگه وقت بگیرین برای دیدنم یا تو الان در حدی نیستی که منو ببینی باشه برای یه وقت دیگه، اون آدم "بیمار" هست و به هیچ عنوان به هیچ درجه و معرفتی نرسیده. آدم نرمال، مطلقا اینطوری حرف نمیزنه، آدمی که به جایی رسیده و واقعا دارای معرفت و افتخار هست، خیلی خیلی متواضع و خاکی هست و بوی تعفن نمیده.

دوم اینکه،

بسیار خوشحالم که ازون شهر مریض خارج شدم و وارد این شهر شدم.

شهری که میخوام چند سال آینده زندگیم رو توش سپری کنم، شهر متعفنی هست. از همه لحاظ بوی گندش داره درمیاد.

سنسورهای من خیلی حساسن و زود آلارم میدن.

اغلب مردم دو سه سال دیگه متوجه میشن چی شده.

تورنتو و کلا خطه جنوبی انتاریو خیلی شبیه مناطق ریتاردد و متعفن هست.

آدمای ساده و خوبی داره (منظورم بومی های فرست نیشن و وایت های اون منطقه هست)، ولی الان دیگه جای زندگی نیست.

ولی متعفن شده.

بابت دستاوردای زندگیم بسیار از زندگی سپاسگزارم.

ؤاستی

رفتیم Lion King رو دیدیم

خیلیییییییییی زیبا بود!

و اون شهری که اون شیر جدیده (شاه جدیده) که داشت به فنا میرفت، منو واقعا یاد یه جایی مینداخت!

چقدر میشد همزاد پنداری کرد با این فیلم!