شاید باورتون نشه

ولی کت 600 دلاری رو امروز تو حراج خریدیم 100 دلار!

چون من کلا یه کاپشن دارم و باهاش دو سه سالی زندگی کردم

برای تورنتو رفتنم لباس خوی میخواستم بپوشم (قرار خیلی مهمی دارم)

چقدر این کاپشن شیک و خوشگله ولی به بیست درصد قیمت خریدیم!

هر وقت من حرف زندگی خودم و یا رابطه م با بابک رو میزنم اینجا

همه شماها میاین تند تند امتیاز مثبت میدین،

هر وقت حرف کس دیگه ای رو میزنم حتی اگه ازشون تعریف کنم

شما هیچ عکس العملی نشون نمیدین و بعضیاتونم تو پیام خصوصی میگین خاک تو سرت.

یعنی کاملا واضحه شماها نه دوستای منو دوست دارین نه محمدو نه درازو نه جدی رو نه بقیه رو.

Jeddi, you are fucked

اگه من حتی اسم کوچیکتو اینجا بنویسم 

این مخاطبای من میان راحت با کی ووردای تورنتو و نمیدونم ام بی ای و فایننس و این ها پیدات میکنن.

YOU ARE OFFICIALLY FUCKED THEN

Ghhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

فقط من و بابک رو این ها میپسندن.

یعنی دقیقا فهمیدین که این پسره پسر خوبیه.

دوستون دارم :)

صدای پیام شما رو شنیدم!! :)))) :D

توی ایران

تا روزی که براتون درباره ش حرف میزنم الان

همیشه به خاطر صدام و به خاطر رفتارم تحقیر میشدم

یعنی همیشههههههههههههههههه مامانم میگفت اونجوری حرف نزن

صدات زشته

چرا مثل آدمها مرض دار صحبت میکنی بلا بلا بلا

بابام گیر نمیداد

ولی مامانم

خاله هام

عمه هام

همه

و همینطور رفتارم

یعنی شما فکر کنین محمد همیشه میگفت تو چرا اونطوری رفتار میکنی

ولی وقتی میپرسیدم چطوری؟

توضیح نمیداد فقط میگفت اونطوری!!

من سالها با این حس تحقیر زندگی کردم

یه روز

جدی به من گفت

تو دو سه تا تیک داری (مثلا خودکار مینداختم دهنم)

بذارشون کنار

و من با تلاش و کوشش و تشویق اون گذاشتمش کنار و واقعا گذاشتمش کنار

یه روز بهم گفت 

(وقتی خیلی ناراحت بودم مطابق معمول)

گفت تو لوند هستی

سریع رفتم لوند رو گوگل کردم دیدم نوشته !!! :|

گفتم فکر کن! اینم فکر میکنه من م!

بعدش (در کمتر از یه دقیقه) توضیح داد که اگه معنی بد لوند رو ازش بگیریم، تو لوند به معنای خوبش هستی

بچه ها باورتون نمیشه

گل از گلم شکفت

احساس کردم اون عضو خونواده م که گمش کرده بودم پیدا شده!

اولین بار بود یه نفر به من میگفت رفتارهای تو زشت نیست

هی گیر میدادا چرا میخندی

ولی تحقیرم نمیکرد

مثلا من قوز میکردم

اینا همه به خاطر فشارهای جامعه بود

اینجا که اومدم

اتوماتیک تمام این رفتارها از من رفع شد

نه تنها دیگه هیچ فشاری هیچ فشاری رو من نبود که بخوام قوز کنم یا بترسم یا از ترسم خودکار دهنم کنم

تحقیر نمیشدم

و رفتارام خیلی خانومانه تر شد

قیافه tense م درست شد

اینجا پسرا خیلی بهم گفتن لوند

حتی پسرای وایت بهم گفتن که این جور دخترا seductive هستن (اینو دیگه یادم نمیاد که جدی گفت یا نه، ولی همین که من رو خرد نکرد و گفت که برو بابا هر آدمی یه اخلاقایی داره خب تو هم داری و اصلا هم معنی بدی نداره خیلی خیلی مدیون و ممنوشنم) 

ولی من هیچ کدوم اینها

اندازه اون موقعی که در اوج فشار جامعه

یه نفر به جای زدن به سرم

یه جای تحقیر کردنم

به جای تهش اوکی اینو بگیریم بیاریم کانادا بدبختش کنیم

به جای اینها

همینن که یه نفر بهم گفت که نباید خودم رو له و تحقیر کنم به خاطر این رفتارها

واقعا برای من نقطه عطفی بود

یکی از خاطراتم اینه که یه پسری منو میخواست

و محمد فهمید

و برگشت گفت آره تو رو میتونن راحت بکنن برای همین به تو نزدیک میشن

ولی پسره واقعا منو میخواست

خر تو هم منو میکردی ولی همیشه خرد میشدم توسط تو

یعنی به بدترین شکل ممکن خردم میکرد و دفعه های بعدی هرکی منو میخواست فقط غصه میخوردم.

ولی شکوفایی و دخترانگی الانم

واقعا یه بخش اعظمش بابت جدی هست.

فکر کن

تمام جامعه تو رو دارن خرد میکنن

یه نفر پیدا میشه و میگه نه جامعه اشتباه میکنه و گه میخوره. تقصیر تو نیست.

واقعا یه سری کارهای ظریف انجام داده برای من که یادم نمیره.

هنوز بابک رو خیلی خوب نمیشناسم (یه ساله که همو میشناسیم)

مرد خیلی خیلی آروم و صبور و مهربون و مدیرو بخشنده و سالمیه

لب به سیگار و مواد نمیزنه

حتی مست نمیکنه

قمار نمیکنه

توی بورس سرمایه گذاری نمیکنه (حداقل در حیطه خاورمیانه)

یه سری اخلاقهای عالی داره که هیچ مردی نداه

عصبانی نیست

عصبی نیست

مثل روانیا رفتار نمیکنه

لاشی نیست

ادم سر کار گذار نیست

وقتی یه حرف میزنه حتما پاش وامیسه

آدم قوی ای هست

دقت کنین الان بسیاری از ویزاها برای ایرانیا قدغن شده ولی با همون وضع اون وکیلای خوب استخدام کرد برای من.

یه پسر خاصیه

و مهم تر بیگ پیکچر رو میبینه

یعنی قشنگ معلومه این آدم با ادمهای زیادی تعامل داشته

و میدونه که مثلا این دختر الان دانشجوئه و اوضاعش اینجوری نمیمونه و خیلی موفق میشه

من باید الانش رو بهش کمک کنم که قوی تر بیاد بالا وگرنه ده سال دیگه به چه درد اون ادم میخوره این کمک.

یه جورایی مایندست های قشنگی داره

آدم رو گاهی هل میده

مثلا وقتی میترسی

تو رو هل میده

هل میده

هل میده

میگه برو جلو

بجنگ دست برندار

بجنگ

(توی هم اولین بار منو به زور کرد honestly و واقعا نیاز بود و دوسش داشتم :)))))

پسریه که براش زیاد مهم نیست تو درباره ش چی فکر میکنی :) میاد جلو و کارشو میکنه

من اولین بار وقتی بهم گفت اگه من بگم ما با هم آشنا بشیم که همو بشناسیم اوکی هست؟!

گفتم چه جور اشنایی ای؟ رفیق شیم؟ بله! من کلی رفیق دارم!

گفت بله و برای مراحل بالاتر، شاید بعدها date کنیم.

بهش گفتم نه حقیقتش من علاقه ای به این کار ندارم. مرد دلخواه من پیدا نمیشه و میخوام مجرد بمونم.

کلی خندید و گفت اوکی.

بعدش اومد جلو و به زور رابطه درست کرد (ازش خیلی خجالت میکشیدم ولی خب از حرف زدن باهاش هم لذت میبردم، خیلی کشورای دنیا رو گشته و خیلی دنیا دیده هست)

بابک 37 سالشه.

دوستام بهم میگن تو یه خوش شانس احمقی (دوستای کاناداییما) میگم چرا؟ میگن دوست پسر تو پولداره. تو از پولش استفاده نمیکنی.

ولی آخه من برای پولش باهاش دوست نیستم.

سیتیزن شیپش برای من مهم نیست.

اگه مهم بود من الان زنش شده بودم صد دفعه.

پسر خیلی باهوشیه و بلده چطوری به یه دختر حس باارزش بودن بده.

منو با خانواده ش آشنا کرد و همه شون رو اورد کانادا که ببینن منو. که نشون بده به چشم یه تیکه گوشت که میخواد بخوابه باهام و فرار کنه نگاهم نمیکنه. که نشون بده کار خودش درسته. پسری که با آدم اینطوری رفتار میکنه در درجه اول نشون میده که هیچ ریگی به کفش خودش نیست.

ولی خب من میخوام آهسته و آروم برم جلو.

100 سالمه.

یاد گرفتم صبور باشم.

با آرامش برم جلو.

دارم یاد میگیرم لذت ببرم.

بچه ها حقیقتش

اگه خیلی چیزا برای من حل شد

و اگه تونستم به ثبات و سلامت روانی برسم و آدم کم استرس تر و با مغز تمیزتری بشم

یه دلیلش داشتن مخاطبای خوب من توی این وبلاگ ها بود.

شماها بهم خیلی فیدبک ها دادین

خیلی کمکم کردین

کلنگ

فاطمه

مدوسا

ساراها

صباها

نل بداخلاق دیوونه

همه تون

اون علی مهندس

خیلی خیلی زیادین 

حتی اون طائب!

شماها خیلی به من کمک کردین.

همیشه به اون کامنت های ساعت شنی میخندم.

راستی نمره های زبانم اومد و نمره های خوبی گرفتم :)

دوستون دارم.

و فراموشتون نمیکنم.

انگار خیلی ساله میشناسمتون.

یه مصاحبه دیگه برای پس فردا گرفتم!!

حقیقتش همیشه فانتزیم بود که اپشنهام برای کار کردن زیاد باشه و بهشون فکر کنم.

الان توی این وضعیتم.

تقریبا الان سه تا مصاحبه پیش رو دارم و 4 تا جاب آفر دارم و ازشون سه روز وقت خواستم که فکر کنم.

اون شرکت عالیه (خفنه که خیلی توپ بود و داروسازی بود) توی خود کارخونه ش بود کاره و حقوقی که میدادن کم بود و ضمنا توی حاشیه شهر بود. با 36 هزار تا نمیشه زندگی کرد ولی همین که اون آفر رو گرفتم برای من از هر چیزی مهم تره.

الان کلی آپشن دارم و دارم بهشون فکر میکنم.

این مصاحبه ای که گرفتم برای پس فردا هم یه شرکت خیلی خیلی بزرگ هست ولی داروسازی دیگه نیست.

شرکتش خیلی بزرگه. حقوقش هم عالیه.

به نظرم آدمی اندازه فانتزیاش و تلاشش به نتیجه میرسه. البته شانس هم موثره.

و اینکه چقدر خوب مردم رو میخوای. من آرزومه به همه کمک کنم. آرزومه.

دیروز باز ازم پرسیدن که روسی هستم؟

خیلی عجیبه این رو خیلی از کاناداییا دریافت کردم (و غیرکاناداییا)

به بابک گفتم

بابک میگه چون فکر میکنن تو خوشگلی

بهش گفتم حتی اگه فکر کنن که خوشگلم باز هم موهام که طلایی نیست که.

خیلی گوگل کردم دخترای روسی رو که ببینم صورتهاشون چه شکلیه.

خیلی خوشگلن. میدونم که شبیه اونها نیستم ولی اگه واقعا منو کسی خوشگل میبینه ازش ممنونم. چون اعتماد به نفسم توی صورتم یکمی پایینه (بینیم بزرگه! شه ته رق دراومده تو بینیم، صورتم پهنه).

تورنتو داون تاونش خیلی قشنگتره نسبت به قسمتهای دیگه ش.

خیلی دوست دارم عکسایی که گرفتم توی سالهای گذشته رو بذارم اینجا،

حال ندارم! :)

دریافت

دریافت

عین این عکسا رو گرفتم من.

یعنی تو داون تاونش رو نگاه میکنی و میگی مامان اینها چقدر کپی برداری کردن از اروپا و چقدر خوشگل شده.

یه دوست من از سن فرنسیسکو اومده بود

میگفت توی همه زندگیم بار اولمه که یه شهر میبینم اینقدر شبیه انگلیسه!

بهش گفتم پس بیا شهر ما

اومد شهر ما و گفت یا حضرت سمیه انگار رفتی انگلیس!

تورنتو رو همینجوری کپی کردن ساختن.

ولی وقتی میری نواحی دیگه ش

میری مثلا north york 

خیلی شبیه ایران میشه

تعداد کافه های و اینجور جاها کمتر میشه

همش مغازه

مثلا نمیدونم سوپرمارکت صفدر لوله

کنارش ارایشگاه

کنارش ساندویچ فروشی

ساندویچی های شهر ما و همینطور داون تاون تورنتو خیلی تمیز و مرتبن. حال میکنی.

ریخت و پاش خیلی زیاده توی نورث یورک

انگار پاتو گذاشتی تهران.

نکته بعدی پایین بودن حقوقهاست

چطوری یه نفر میتونه با 70000 توی سال زندگی کنه توی تورنتو؟

باید تکس بدی

وام بدی

هزینه ماشین اجاره خونه و

مگه چند سال عمر میکنیم که اینقدر همش با این مینیمم حقوق ها زندگی کنیم و بیشتر از حقوقمون کار کنیم

یه دلیلش نبودن صنعت و کلا مارکت توی کاناداست

یه دلیل دیگه ش اومدن مهاجراست

مثلا کانادا عین دوره محمود اینقدر ادم هر سال فارغ التحصیل میکنه از دانشگاههای خودش همه باشهریه های بالا

بعد اونوقت این همه مهاجر هم هر سال با کلی تخصص میان کار کنن

عرضه کمه تقاضا زیاده

مارکتم که نیست!

آدمی در استرس همیشگی از دست دادن کار زندگی میکنه و همزمان هم پول درست و حسابی نمیگیره

خونه بابک بری گم میشی

یه دو طبقه بزرگ داره

همیشه دلقک بازی درمیارم که من باید فوکسم توی طبقه بالای اون باشه.

فکر کن خیابونی که توش زندگی میکنه دو تا خیابون از بیل گیتس فاصله داره

اینقدر امنه که نیازی نیست درشون رو قفل کنن

درو باز میکنی رو به خیابون ادم فکر میکنه وارد بهشت شده

حقوقش اینقدر بالاست!!

حقوقش بود 200000 و الان باز بردنش بالا.

از امازون افر گرفت

به نظرم یه دلیل یه کوچولو عقده ای شدن مردم توی کانادا و مخصوصا مهاجرا اینه که این تفاوت رو میبینن توی امریکا و کانادا و خب دیگه دوست ندارن دست کسی رو بگیرن

یه جورایی همه چی رو از دست دادن دیگه.

از یه طرف در هم برهمی شهره

یعنی مثلا تورنتو تجاری ترین شهر کاناداست

نورث یورکش شبیه بازار رشت میمونه! این رو بعد از ده بار رفتن و دیدن عرض میکنم.

امروز رفتم یه مصاحبه

که نه اسممو یادداشت کرده بودن

نه رزومه مو پرینت گرفته بودن ببینن

هیچی.

انگار اشتباهی بهم گفته بودن بیا

رفتم و کاره رو گرفتم

بهشون گفتم من دقیقا اومدم که این کارو بگیرم!

گفتن چرا؟

گفتم شما نه وقت برای من ست کردین اینجا

نه اسممو میدونین

نه حتی رزومم پرینت شده

ولی من برای این اپلای کردم و یه ایمیل گرفتم که امروز بیا.

آیا نیومدم که این شغلو بگیرم؟!

و کارو گرفتم!

everything happens for a reason

به این قضیه ایمان بیارین.

واقعا هیچ کاری در جهان بی حکمت نیست.

بیخود نیست میگن شما تلاشتون رو بکنین و زیاد فکر نکنین. اون چیزی که باید اتفاق بیفته و شما میخواینش اتفاق میفته.

وای بچه ها یه چیزی رو درباره خودم و بقیه تون فهمیدم.

دوست من یه دختره که غرب کانادا درس میخونه

همش بهش میگفتم که کاش بشه بیای انتاریو

یا من بیام اونجا

من برام مقدور نبود برم توی اون استان زندگی کنم

اونم که داشت درس میخوند

زندگی به نحوی مجبورش کرده وسط درسش بکوبه بیاد انتاریو و نزدیک من درسشو بخونه!!!

اینو قبلا براتون گفتم.

جالبه که دوستای من، و خواهرم همه خیلی جسور و خیلی قوی هستن دختراش.

و جالبترش اینه که متوجه شدیم من و هم خونه ایم که من به شدت خجالتیم!

یعنی این پررو بازی و کردنم رو نگاه نکنین

به شدتتتتتتتتتت خجالتیم. یه شدت.

جبر زمانه منو گاهی مجبور میکنه جسور باشم و بزنم همه رو له کنم.

شاید باورتون نشه ولی حتی از هم خونه ایم که یه دختره خجالت میکشم! و از اون یکی نمیکشم!

از منشیمون توی دانشگاه

از استادم!

از دوستام که بهشون نزدیک ترم

از بابام! از خواهرم حتی! از داداشم، خجالت میکشم!

باورتون میشه؟

ذاتا خجالتیم من! همه منو اذیت میکنن سر لپای قرمزم ولی واقعا خجالتیم!

الان میفهمم چرا از خانم ها همیشه خجالت میکشم و مودبم و از اقایون نه! چون خانم ها توی کامفورت زون من هستن!

از پسرام هرکی که قابل اعتماده و قرار نیست اذیتم کنه ازش خجالت میکشم!

هم خونه ایم روانشناسی هم خونده. یا اون به این رسیدیم. میگفت این هم یه تایپ آدم هست.

برای همینه که توی کمیته داوری از اون استاده که توی دانشگاه yale درس خونده خجالت میکشیدم و ازبقیه نه!

واسه اینه که وسط ندارم!

چون باید یه وری میبودم، همش خجالتی. ولی چون از روی ناچاری باید حق و حقوقم رو خودم میگرفتم توی جامعه گاهی جسور میشم و میرم و میرفتم دعوا!

اینا رو که درباره خودم متوجه شدم شاخ دراوردم شاخ!

آدمی چقدر پیچیده هست! یعنی اگه من از بچگی حق و حقوقم رو برام میگرفتن و کلا قرار نمیشد خودم با جامعه درگیر شم و interact داشته باشم باید قاعدتا یه دختر مودب مهربون خجالتی لپ قرمزی ساکت میبودم!

الان میفهمم چرا توی کانادا اکثریت جامعه وسط دارن! بالا پایین ندارن. چون مطابق ذاتشون رفتار میکنن و مجبور نبودن از کامفورت زونشون برن بیرون!

الان میفهمم چرا هنوزم که هنوزه از بابک خجالت میکشم بعد یه سال!

احتمالا دخترمم لپ قرمزی و خجالتی میشه :)))))

باورتون میشه؟ چقدر به اعصاب و روان و شخصیت ما گند زده شده توی اون کشور!!

گاهی احساس میکنم این که اینقدر مینویسم به خاطر اینه که هنوز خودم نیستم.

اگه خودم باشم، یعنی باید خیلی مودب و متین و مهربون باشم. نه که یهو بیام توی یه وبلاگ کنم.

از یه طرف چون توی ایران و توی ایتجا هر دوش نتونستم خود واقعیم رو حتی الان بروز بدم، میام حرفهایی که نمیتونم بروز بدم و شکوه هایی که نمیتونم داشته باشم رو اینجا غر میزنم!

این همه وقت میگفتم از خجالت رنج میکشم.

نگو رنج نمیکشیدم ذاتم اون جوریه!

الان متوجه میشم روابط و اینترکشن هایی که توشون خیلی خجالت میکشم طرف رو هر روز بیشتر دوست دارم و بیشتر لذت میبرم ازون آدم یا اون کار یا هرچی! چون میتونم مطابق ذاتم رفتار کنم! دلم برای خودم دیشب سوخت!

الان میفهمم بابام چرا هیچوقت سخت نمیگرفت روی هیچی بنده خدا منو فهمیده بود! و همینطور خواهرم و داداشی!!

الان میفهمم چرا دخترایی که خیلی جسورن و همه رو میزنن میان با من دوست میشن!

چون برعکس منن!

الان میفهمم چرا مثلا از هم خونه ایم یا از دوستم خجالت میکشم ولی باز دوست دارم باهاشون تعامل کنم! چون اونها توی کامفورت زون منن!

اینو محمد هم بهم یه جورایی گفته بود. میگفت تو یه بخشی از شخصیتت نمایشی هست. چون مجبور بودی بجنگی برای حقوقت، پس مجبور بودی یه شخصیت دیگه به خودت بگیری که نشون بده یه دختر بی اعصاب و جدی و جنگجو هستی! برای اینه که مجبور بودی یه وقتایی به خودت یه شخصیت رستم نمایشی بدی که جامعه ازت حساب ببره وگرنه میمردی!

وای بچه ها بیاین ازون کشور بیرون!

الان میفهمم چرا م صمیمیم 

چون اون اصلا و ابدا شبیه من نیست!

گاهی منو اذیت میکنه

سر به سر میذاره

میگه بگو کی رو دوست داری!

بعد من باز خجالت میکشم و قرار میکنم.

باز میگه نه بگو!

از من کوچیکتره ها!

حالا اون یه کلمه نمیتونه بنویسهچون خیلی راحت میره داد میزنه بله شب دادم به نامزدم!!!

من از خجالت میمیرم اگه اینو بگم.

الان میفهمم چرا بابام میگفت تو باید یه پسر خیلی قوی ولی آروم گیرت بیاد که ازش نترسی وگرنه فرار میکنی و کلا یه شب میذاری میری.

الان میفهمم چرا یهویی قاطی میکنم و به آدمها اعم از دختر و پسر میگم برو پی کارت یا زنگ میزنم به پلیس (بیچاره دراز و اون پسر خاورمیانه ایه) چون منو اینقدر ازار میدن یا آزار میبینم و چون بلد نیستم چطوری با قضیه برخورد کنم هی با شیوه خجالت رفتار میکنم

تا که آب از سر میگذره و برای اینکه به فنا نرم یا از خودم بدم نیاد یهو اون یکی روم رو نشون میدم و قاطی میکنم!

و الان میفهمم چرا میتونم بنویسم! چون نمیتونم توی واقعیت اینجوری پررو بازی دربیارم!

باورتون نمیشه

چه دختر چه پسر شما نمیتونین توی واقعیت به من بگین بگو !

فرار میکنم! قبلا فرار کردم!

و الان میفهمم چرا هرکی محتویات وبلاگمو بهم گوشزد میکنه و یا سرکوفت میزنه و یا حتی حرفی ازشون میزنه من ازش بدم میاد!

چون اولا اینها واقعیت من توی جامعه نیستن در ثانی اینها حرفهایین که من هیچوقت نمیخوام و نمیتونم به زبونم بیارم! dark side های منن!

الان میفهمم با اینکه از دراز خوشم میومد ولی وقتی منو مجبور کرد بهش بگم از ش خوشم میاد بلافاصله قاط زدم و بهش گفتم نمیخوام ریختشو ببینم!

بچه ها

بعد 40 سال اینها رو فهمیدم

ولی فهمیدم بلاخره!

دلم برای خودم سوخت!

کاش از بچگی به ما کمک میکردن خودمون رو بشناسیم!

من و هم خونه ایم

تقریبا تمام شبهای شنبه این دو سال رو (که روز بعدش یکشنبه هست) رو زدیم بیرون

گاهی یکشنبه ها میزنیم بیرون

گاهی هفته ای دو بار میزنیم بیرون

ولی اگه اخر هفته رو خونه باشیم حتما حتما شنبه شب رو میزنیم بیرون

از ساعت تقریبا 4 بعد از ظهر تا شب ساعت ده و نیم یازده اینها بیرونیم

گاهی میریم بار و کلاب و دو تایی یه beer سفارش میدیم و گپ میزنیم

گاهی میریم یه رستورانی کافه ای و میشینیم گپ میزنیم

گاهی میریم سینما

ولی توی این دو سال همیشه یه کاری انجام دادیم

امشب رفته بودیم مال، بعدم رفتیم قدم زنی بعد رفتیم شام خوردیم

شبهای یکشنبه رو معمولا با آرامش خونه هستیم یا نهایتش شب ساعت هفت هشت برمیگردیم خونه

هم خونه ایم رو خیلی دوست دارم

خیلی برام عجیبه که کسایی که هم خونه ای ندارن واقعا چی میکشن؟ چطوری زندگی میکنن؟ مگه میشه تو مهاجر باشی، تازه وارد باشی، مشکل زبان و کالچر ندونستن داشته باشی و تازه هم خونه ای خوب هم نداشته باشی؟

هم خونه ایم میگه من دختر خوش حسابی هستم.

یه بار رفته بودیم خرید

من مجبور بودم که یه محصول صد و هفتاد دلاری بخرم (واقعا نیاز داشتم و در خطر بوذم)

کارت بیشعورم برای اولین بار توی اون مغازه کار نکرد!

سکته کردم

وقتی درگیر این بودم که بدونم چقدر cash دارم یهو دیدم گفت من کارتمو میکشم و قبل اینکه حرف بزنم کارتو برام کشید و پولو برام پرداخت کرد. برگشتیم خونه و براش انتقال دادمش ولی اون درجه از حمایتش برای من خیلی عجیب بود.

آدم خوبیه.

بودن با اون توقع من رو از ادما و کسانی که منو بیشتر میشناسن و بهم نزدیک ترن بالاتر برد.

توی سریال مام، mom

گفتم مامان کریستی که اسمش بانی هست

اون اوایل خب همش به خودش فکر میکنه و هر کاری میکنه که به منافع خودش برسه

بعد مثلا دو سال میگذره

یکی از اعضای اون گروه که در واقع گروه دوستیه مریض میشه و عصبیه

یه بار میاد در خونه اون رو میزنه (اسمش مارجیریه)

و بهش میگه که نگران بودم برات اومدم سر بزنم بهت

بعد یهو به خودش میگه یا خدا چه اتفاقی افتاده چرا من متحول شدم نگران بقیه میشم؟!!

بعد مثلا ده دقیقه میگذره به خانومه میگه بیا بریم میتینگ

مارجری میگه نمیام

بعد بهش میگه ای بابا یعنی چی؟ اینجا نمون مریض میشی، بیا بریم بیرون نمیتونم تنها ولت کنم

بعد باز یهو قاطی میکنه خدایا من چرا دارم عوض میشم!! چرا من اینجوری شدم!!!

چرا من نگران بقیه دارم میشم؟! خیلی من خودخواه بودم!!!

ماجرای منم اینجوری شده بچه ها!!

من دارم عوض میشم خودمم دارم تعجب میکنم!!

اون 4 صفحه جملات رسا و عاشقانه ای که دیشب به بابک گفتم خودش تعجب من و اون رو برانگیخت!!

یه جوری شدم!

دلم یهو بزرگ شده!

یهو آدم understanding  شدم!

خیلی ترسناکه ولی هست!!!!

حقیقتش دوست ندارم مریم قبلی باشم. این مریم رو بیشتر از هرکسی دوست دارم.

یه دلیل دیگه که باعث شد به مرور به خودم فشار بیارم و عوض بشم داشتن هم ازمایشگاهیای خودخواه بود. نه همه. ولی اکثرشون.

یه بار از ونکوور برگشتم

عکسامو شب قبلش توی فیسبوک گذاشته بودم

یه دختر قد کوتاه کانادایی دارم که توی گروپ پیکچر ها همیشه کفش پاشنه بلند میپوشه که قدبلند دیده بشه ولی حدود 25 سانتی از من کوتاه تره.

هوا بارونی بود و من خیس بودم و وسایلمم یکمی زیادتر بود.

یه 4 پایه کوچیک همیشه توی اون اتاق ما داشتیم

اومد جلو گفت مریم این 4 پایه رو جا به جا کن ازش خوشم نمیاد!!

4 پایه هه همیشه اونجا بودا. فقط حسودی میکرد که چرا دوست پسر من مایکروسافت کار میکنه و منو دوست داره و امریکاییه و دوست من همش سفر میکنم و دوست پسر اون هیچی نیست و بعد شش سال با گریه و دعوا مجبورش کرد ازش خواستگاری کنه.

شما صورت این دختر رو میبینین سادگی و مهربونی ازش میباره ولی هر کدومشون گرگی هستن.

حالا همین من کسخل احمق ده هزار دفعه دست این آدم رو گرفتم.

آدم اینها رو میبینه

و میگه مریم خاک بر سرت کنن که الگوت و دور و بریات همین ها هستن.

برای همین خیلی تلاش کردم و حسود و خودخواه نباشم.

اوایل جواب نمیداد.

الان داره جواب میده!!!!

خدایا شکرت!!!

قبل اومدنم به کانادا

همیشه فانتزیم بود که توی یه کشوری مثل هلند، کانادا، سوئد، المان، همچین جایی، فوق بگیرم. و بعدش فکر کنم ببینم میخوام دکترا بگیرم یا نه؟

قبل از اومدنم به کانادا، یه بار اتفاقی فهمیدم که کانادا هم روی نقشه وجود داره. واقعا اتفاقی دیدم و داستانش رو دو باری براتون تعریف کردم.

قبل ازینکه اتفاقی احساس کنم از کانادا خوشم میاد

افتاده بودم تو کار دیدن فیلم های اسکار

تمام فیلم های نامزد اسکار، انیمیشن، فیلم کوتاه، مستند هرچی هرچی که نامزد اسکار شده بود از 1990 رو تا الان دیدم.

یکی از قشنگترین فیلم ها

monsieur lazhar بود

قبلنا درباره ش پست های طولانی گذاشتم و همه تون (حتی اون محمد عوضی که سالهای ساله ویلاگمو داشته میخونده و دیشب متوجه شدم) خوندین درباره ش.

البته خوندن شماها که منو میشناسین و میخونین رو به این حساب میذارم که براتون مهمم و دوسم دارین.

خلاصه

درباره مدرسه ای هست توی کبک که معلمش خودکشی میکنه توی خود مدرسه

و یه دنبال معلم میگردن ضربتی

و یه اقای مراکشی میاد معلم میشه

ارتباط خاصی با بچه ها برقرار میکنه.

ویزای معتبر نداشته و پناهنده بوده و پناهندگیش واقعی بوده (چونکه خانم و بچه شو توی اتیش سوزونده بودن و خودش فرار کرده بود)

جرقه اومدن من به کانادا یا هرجایی مثل اون رو این فیلم زد

گفتم عجب جای خوبیه که اینقدر به بچه ها اهمیت میدن.

کم و بیش با دوران کودکی من اشنا هستین

میدونین که اقلیت زبانی، دینی مذهبی، وقتی همه اینها روی هم میاد به همراه اقلیت باور و اعتقاد، کار رو برای یه آدم توی جامعه خیلی دشوار میکنه.

من توی همچین جایی بزرگ شدم.

گاهی وقتا میبینم ایرانیا همش از ایران مینالن. اونایی که از ایران بیرون اومدن رو میگم.

به خودم میگم اینها که اقلیت زبانی، دینی، مذهبی، و اقلیت از نظر باور و اعتقاد نبودن.

اینا که دستشون رو توی لولای در نذاشتن و نشکستن وقتی 6 ساله شون بود (کاری که با من کردن) فقط سر اینکه توی این گروهن.

اینها که دوره طفولیتشون رو توی جای خاصی نبودن که هر روز سی بار دستشویی کنن به کهنه ای که مادرشون 3 روز قبل بهشون بسته بود و کسی هم نتونه عوضش کنه. اینها چرا عصبانین؟

بعدها فهمیدم ژنتیک و تربیت ده دوازده سال اول خیلی موثره.

بعد از دیدن این فیلم

یه جورایی احساس کردم شاید یکی از فانتزیام این باشه که برم کانادا معلم بشم ولی برای دوره دبیرستان چون رفتار با کودکان واقعا تخصص میخواد.

میخواستم به مریم کمک کنم. به مریم توی بچگیاش. میدونم که نمیشه برگشت به گذشته. بهترین راه برگشتن به گذشته اینه که به کسانی که الان در سن تو گذشته تو قرار دارن کمک کنی و نذاری سختی هایی ک تو کشیدی رو تحمل کنن.

بلاخره اینکار عملی شد.

معلم شدم اینجا :) 

احساس میکنم واقعنی ادم به فانتزیاش میرسه و اینکه دارم دختر بزرگی میشم واقعا.

قراره کار مرتبط با رشته م رو هم 4 ماه دیگه شروع کنم و کنارش معلم هم باشم.

یادمه دراز بهم میگفت تو بعد از تموم شدن درست مینیمم یه سال علافی و کار پیدا نمیکنی.

اون یکی هم که (گرگ زاده پول شو) میگفت تو بعد دو سال با یه بچه بغلت کنار خیابون میشینی و گریه میکنی (روی تو سفید که دوستمی و این روز رو میخوای ببینی).

خیلی دوست داشتم الان به جفتشون زنگ بزنم

و بگم حالتون چطوره؟

حیف که ارزش ندارن.

خیلی خوشحالم بچه ها.

آدمی ساخته افکار خویش است

فردا همانی خواهد شد که امروز اندیشیده است

من کلا از نوشتن در اینجا میترسم دیگه.

خرها

گاوها

چرا وبلاگ منو میخونین؟

مگه من نگفتم اونایی که منو میشناسن نخونن؟

یه مشت پسر خر گاو نفهم نشستن میخونن خودیی میکنن؟

حتی خواهرم فهمیده وبلاگمو

شماها از کجا پیدا میکنین منو؟!

از جون من چی میخواین؟!

بچه ها شما چند نفری که منو میشناسین و اینجا رو میخونین واقعا مشکل دارین بخدا.

یعنی واقعا مشکل دارین.

5 تاتونو میشناسم که توی انتاریو و البرتا و بریتیش کلمبیا هستین.

قربانی اول من تو هستی جدی چون توی خیلی دروغها سر این بهم گفتی. چون تو n ساله که میخونی اینجا رو و سرکوفتم میزنی بهم. گاو. پته ت فردا صبح ریخته یمشه بیرون مخصوصا که اون 4 تای دیگه تو رو بیرون میشناسن. تا عمر داری سوژه میسازن ازت. تو منو آزار دادی و به گا رفته شده ای از نظر من.

خواهرم رو که نمیتونم لو بدم فقط امیدوارم چوب تو ت بره.

محمد که هیچ خاک تو سرت.

شما 4 تای دیگه. امیدوارم زیر ماشین برین. بیشعورها. بدبختا. 

میبینی کلنگ؟ بهت میگم مهاجرت چیزی رو عوض نمیکنه.

اینا کوبیدن اومدن اینجا کل کارشون همینه تو ماشین توی صف نون توی سلمونی میشینن وبلاگ یه دختر کسخل احمق مشنگ دیوانه روانی رو میخونن.

فکر نکن مهاجرت چیزی اضافه میکنه.

to be honest

توی زندگی متوجه شدم که هرچی بیشتر با بقیه خوب باشی و هرچی بیشتر به همه کمک کنی، بیشتر بهت خوبی و محبت میرسه.

نه که از سر ترحم خوب باشی ها.

از سر عشق و دوست داشتن. میخوام به آدمها بیشتر خوبی کنم و بیشتر دوسشون داشته باشم!

مخصوصا کسانی که به آدم قبلا محبتی کردن.

آدم با این کاناداییا (و با مردم هر فرهنگ دیگه ای) وقتی آشنا میشه، چیزایی یاد میگیره که مطلقا امکانش نیست تنهایی یاد بگیره یا با هم خونه ای ایرانی یا با شوهر.

یکیش همین آرایش کردنه و لباس پوشیدن برای مصاحبه.

دیدین همش ایرانیا میگن وای آرایش نکنین موقع مصاحبه توی کانادا بلا بلا بلا؟

اینو از دوستا و هم خونه ایام پرسیدم

گفتن دلیلش اینه که 

مردها که ارایش نمیکنن

و خب نباید یه زن اینقدر نامساوی treat بشه که بخواد ارایش کنه تا خودش رو به level یه مرد برسونه و تازه باهاش برابری کنه.

چون شاید اون زن احساس بدی داشته باشه با ارایش کردن

ولی اگه یه زن خوشش بیاد که متعادل (متعادل نه اندازه ایرانیا) ارایش کنه

چه بهتر

خیلی هم خوبه.

ولی تو هر ایرانی ای رو میبینی (من جمله جدی سابق احمق) میبینی میگن نه ارایش نکن بلا بلا بلا.

هنوز نمیفهمم چطور میشه توی کانادا بدون هم خونه ای کانادایی دووم اورد؟!

با یکی از خانم های جشن تولد دوست شدم :)

قراره با هم بزنیم بیرون

اینها همه شون از تورنتو اومده بودن و هیچ کدوم مال شهر ما نبودن.

اومدنی داشتم اوبر میگرفتم بیام خونه 

این خانم گفتش که نه ما میرسونیمت.

بهشون گفتم نه واقعا با اوبر میرم (واقعا هم میخواستم با اوبر بیام چون مردم مسئول ایاب و ذهاب من که نیستن، از قبل فیگر اوتش کرده بودم) گفتن نه! و لطف کردن منو رسوندن. این زن و شوهر چقدر ماه و نایسن!

بعضی ادمها رو وقتی باهاشون صحبت میکنی به جز حس خوب هیچی دیگه نمیگیری.

ازین زن و شوهر و از هرکسی که توی اون جمع بود این حس خوب رو گرفتم.

منتقل کردن یعنی.

خانومه وقتی منتظر شوهرش بودیم برگشت گفت تو چه موهای خوشگلی داری.

بوسم کرد بچه ها :)

من کلا یه پسر یا مرد بوسم کنه میگم اوکی فاین.

یه جنس مونث بوسم کنه تا روزها و هفته ها خوشحالم! یه حس خوب میگیرم. چون فارغ از جنسیتم بوسیده منو :)))

یه جور حس خوبه.

یا وقتی گی ها منو بوس میکنن یا بغل خیلی خیلی حسم خوب میشه :)

خلاصه

وقتی این حرفو زد یاد اون موقع افتادم که توی ولنجک وسط برف و یخ میدیدی (اون موقع اوبر و لیفت نبود، اتوبوس شرکت واحد اصلا ولنجک نمیومد هر دو ساعت یکی میومد! خصوصی هم چیزی نداشتیم هیچ اتوبوس خصوصی ای نبود و تاکسی هم یه دونه تاکسی مرکز توی بازار ولنجک (اون بالا) بود که اونام همیشه سرگرم حرف زدن بودن و گوشی رو برنمیداشتن!!! بماند که هزینه زندگی توی ولنجک بالا بود و سخت بود تاکسی گرفتن، گوگل مپز هم نبود!!)

میدیدی برف و یخ ریخته همه جا و نمیشه راه رفت (البته صد در صد بهتر از کانادا بود) و یه خانمی لطف میکرد نگه میداشت و سوار میشدی و تو راه میگفتن تو چه پوست خوبی داری! کاش بشه پوست رو پیوند زد ازت میگرفتیم! و من اوایل وقتی 18 سالم بود فوری میترسیدم که نکنه میخوان منو بن و اینجوری میگن؟! بعدها عادی شد!

یا هر وقت توی دستشویی خانم ها توی دانشگاه موهامو باز میکردم فوری دخترا میگفتن تو چه اتومویی میکشی که موهات اینقدر صاف و روغنی و کلفته؟ هم خوابگاهیم همیشه شوخی میکرد که بهشون بگو که اتو مو رو به تو ازون دنیا هدیه دادن و همیشه باهاته (منظورم ذاتا اینجوری بودن موهام بود).

اینجا خیلی خیلی شنیدم که همه ش این وایت ها میگن کاش موها و چونه و دندونای تو مال ما بود (یا میگن تو چشم درشتی یا میگن کاش پوست ما مثل تو لک و جوش نداشت).

خلاصه بچه ها

به شدتتتتتتتتتتتتتتتت حس خوبی گرفتم از مهمونی این جشن تولد.

آهان کلی کادو برده بودم :))))

یه سینی نفیس 

یه تابلوی زیبا که بچسبونه روی دیوارش 

یه بسته شوکولات خوشگل لاکچری به قول ارسطو عامل

و یه کارت تبریک تولد 

و دو تا ساک تولد 

شما نیازی نیست اندازه من ولخرجی کنین اگه رفتین تولدی جایی. من دوست داشتم اینها رو ببرم چون دوستم گفته بود که نیازی نیست غذا بیاری و ما غذا پختیم و. اینکه تو این مدت بهم محبت کرده و اینکه دوسش دارم.

ولی بیشتر از همه کادو برده بودم. دفعه دیگه باید یه جوری هدیه ببرم که بقیه خجالت نکشن. همه دو تا دو تا اومده بودن من تنهایی رفته بودم.

حس خیلی خوبی به این دختره و این خانواده دارم :) انگار خواهر بزرگیه که نداشتم هیچوقت. دوسش دارم.

شب جشن تولد توی تمام اون شش هفت ساعت دلم مجددا برای دراز و همه مجردهای کانادا (پسرای ایرانی) سوخت

دوباره یاد این افتادم که میگفت ما رو به عنوان یه پسر مجرد ایرانی هیچ جا راه نمیدن و باید زن بگیریم تا ما رو هم یه جا دعوت کنن :(

نازی. درستم میگه من تو هیچ کدوم این مراسما ندیدم پسر مجرد دعوت کنن! بیچاره پسرای مجرد :(

داشتم میگفتم

مثلا من وسعم واقعا نمیکشه که همچین مهمونی ای رو برگزار کنم. خیلی هزینه بره (همون آجلیش خارح از توان منه) 

و اعتقادم اینه که وقتی نمیتونی یه چیزی رو در حد استاندارد خودت برگزار کنی همون بهتر که برگزار نکنی. وقتی خونه درست و حسابی نداری برای برگزاری یه چیزی، همون بهتر که اینکارو انجام ندی و خودت و بقیه رو اذیت نکنی.

و خب اینجا مهمونی هایی رفتیم که گفتن بعد شام بیاین. درسته خیلی خوش گذشته و صاحب مهمونی رو بعدها بیشتر از سابق دوست داشتم و کلا شام و ناهار و اینها زیاد مهم نیست. ولی استاندارد من بالاست!

خیلی این مراسم خوش گذشت.

بیتشر از هر مراسم دیگه خوش گذشت.

یه دلیلش این بود که احتمالا (احتمالا) کسانی که اومده بودن اونجا درس و دانشگاهشون تموم شده بود و یا دنبال کار بودن و یا کار داشتن میکردن و خب توی یه سطح دیگه ای بودن. دومیش خوب بودن و خیلی دقیق و اراسته و سالم و درست و حسابی و نظیف و تمیز و خوشگل بودن میزبان بود که اینقدر همه چی رو خوب اورگنایز کرده بود.

سومیش این بود که سه تا ادم بالای 35 سال میزبان بودن و واقعا از پس همه چی خوب براومدن.

واقعا بهم خوش گذشت! واقعا!

این دوستم (دختر مهربونه که هفت هشت سالی ازم بزرگتره) تهرانیه. و خب خانواده و دوستاش همه تهرانین.

روزی که ما اجباری با هم آشنا شدیم

وقتی گفت تهرانیه به خودم گفتم مریم تو الان یه ساله کانادایی، شخصیت داشته باش و بالغ شو بلا بلا بلا.

خلاصه

اولا که مسائلی که توی مهمونیای قبلی دیده بودم اینجا هم تکرار شد :)

یعنی اصلا پسر مجرد دعوت نکرده بودن

همه زوج بودن و بنده هم به عنوان دختر مجرد خنگول آلوده نشسته بودم وسطشون.

همه شون زوج بودنا!

مادر این دوستمو قبلا دیده بودم و بیرون رفته بودیم با هم

ولی خواهرش و شوهر خواهرش رو ندیده بودم

تمام زوج هایی که دیدم توی جشن تولد همه شون از طریق ازدواج و اسپانسرشیپ همسر اومده بودن کانادا که خب جای تعجب نداره و بهتون گفته بودم که اینجا همه دخترا با اسپانسرشیپ همسر میان کانادا. 

توی دپارتمان ما و حتی توی گروه ما دخترا همه با شوهر اومدن (به جز اون دختر تهرانیه که شوهر نداره و بچه ها براش جک میسازن که کی میتونه با این آدم زندگی کنه؟) من کلا دختر مجرد توی دپارتمانمون ندیدم.

ولی خب این دوستم مال دپارتمان ما که نیست

آرت خونده

هر وقت که میرم این جور جاها

همیشه اول از همه خانما منو میکشن کنار (اینجا هم کشیدنم کنار) و میپرسن چند ساله اینجایی؟ میگم مثلا دو سال و دو ماه (قبلنا یه سال شش ماه هرچی)

بعد فوری میگن چطوریه تو دو ساله اینجایی و انگلیسیت اینقدر عالی شده من هفت ساله اینجام و انگلیسیم خوب نمیشه.

قبلنا فکر میکردم تعریف میکنن الکی.

بعدها متوجه شدم که طفلکا واقعا سوال میپرسن و قصد تعریف ندارن.

مامانم همین دوستمم بهم گفت که تو چطوریه که با دختر من همزمان اینجا اومده ولی انگلیسیت اینقدر قویه؟

بهشون همیشه میگم که وقتی توی خونه هیچ کس با تو فارسی صحبت نمیکنه و همه وایتن و انگلیسی حرف میزنن

وقتی همکارات همه باهات انگلیسی صحبت میکنن

وقتی حتی دوستای بیرونت همه انگلیسی صحبت میکنن باهات چون هیچ کدوم ایرانی نیستن

وقتی مجبوری بری توی کلاس درس بدی و نه حتی اسیستنت باشی، 

وقتی باید همش برای دانشجوها مراقب امتحان باشی و برگه صحیح کنی دیگه کجا وقت میمونه تو بتونی فارسی صحبت کنی.

توی خانم های ایرانی اینجا یه جور مهربونی میبینم

و یه جور حس کنترل نکردن زندگیشون

انگار شوهر همش براشون تصمیم میگیره

مثلا مالیات رو خودشون پر نمیکنن و میدن حسابدار

(اینو کلا خیلی دیدم) 

یا مثلا شوهر اگه نیازی باشه وکیل میگیره نباشه نمیگیره

خیلی مسائل اینطوری

هیچ استقلالی ندارن و همیشه در سایه شوهر هستن.

کلا دیگه اینقدر pattern های دخترای ایرانی برای من تکراری شده که تا یه خانم ایرانی میبینم به خودم میگم حتما شوهرش قبلتر از ایشون اینجا بوده و رفته از ایران اوردتش.

دقت کنین این بد نیستها.

فقط برای من مایه تعجبه و اینکه چطوری اینها میتونن اینجوری زندگی کنن و هرچی شوهر میگه بگن اوکی.

جالبه که همه اون 5 شش تا خانواده همه شون همینجوری اومده بودن (پیوست به همسر) و اینکه همه دخترا ازدواج کرده بودن.

دوست من دختر خوب و مهربون و غرور مند و اصیلی هست

و خانواده ش هم همینطور.

دور و بریاش هم همینطور.

بچه ها یه شامی پخته بودن کشک بادمجون در حد لالیگا خوشمزه بود.

جوجه عالی

سالادشون بی نقص.

سیب زمینی عالی

لازاینیا پرفکت!!

یعنی این دو تا خواهر از هر انگشتشون یه هنر میباره.

خیلی خیلی شامش خوشمزه بود و مهم تر از همه اینکه میزبان سه تا آدم بالغ گرون آپ بود و خیلی خوب مجلس رو میگردوندن.

حدود پنج شش ساعتی اونجا بودیم همه مون.

تو یکی از کانال های تورنتو عضو بودم، یعنی توی دو تاش همزمان.

یهو یه اگهی اومد: برای جعل اسناد خود به ما مراجعه کنید!

یهویی panic کردم و از گروه بیرون اومدم!

بچه ها لاغرتر شدم!

فکر کنم به خاطر اینه که توی این مدت هر هفته 3 بار رفتم تورنتو و همینجوری سه 4 هفته حساب کنین میبینین که کلی راهه! خودم رو توی آینه تمام قد دوستم دیدم و متوجه شدم جمع و جورتر شدم :) لاغر تر شدم. دوباره به وضعیت پر سابقم برگشتم و گامبو نیستم :)

همیشه یه ایرانی همیشه در صحنه هست که بیاد و با حرفهای موجود مخالفت کنه.

اوکی تو ایناه رو نمیبینی.

اولا که تو مدت کمی هست که اومدی و بعدم همش در حال سفری (مثل بقیه ایرانیای تیپیکال که طاقت ندارن یه شب خونه خودشون باشن و مثل گرگ زاده پول شو (جدی سابق) توی سه سال 5 بار میرن قبرس و 3 بار ایران (این حرفیه که دقیقا خودش بهم زده) و مثل هزاران دختر و پسر ایرانی که همش به ددی مامی چسبیدن و هر روز میبینمشون. هر وقت تو تونستی 365 روز متوالی رو توی یه خونه بخوابی و 16 تا هم خونه ای داشته باشی و آدم ببری دکتر و بیمارستان و تنهایی زندگی کردن رو یاد بگیری و بعدش بفهمی که دیگه سیستم تو با ایرانی جور درنمیاد چون اغلب سوسول و مامانی هستیم چه دختر چه پسر بعدش بیا حرف بزنیم.

اینکه تو چیزی رو میبینی یا نمیبینی کانسرن من نیست. 

اینکه تو همیشه میپری وسط و عرض اندام میکنی باعث میشه من باور کنم که ایرانیا همیشه در صحنه ن.

من همیشه گفتم که کانادا خیلی بهتر از ایران هست و کاناداییا قطعا خیرشون بیشتر از ایرانیای اینجا بهم رسیده (یکیش همون جدی سابق گرگ زاده = ک)

ایرانیا به جز پریدن وسط و بندری رقصیدن چی میدونن من نمیدونم.

کامنتهاتون رو برای خودتون نگه دارین.

مخاطبای همیشگیمو نمیگم. اینایی که یهو میان یه سر میزنن وبلاگ ادم یه عرض اندامی میکنن و میرن؟ اینها رو میگم.

همکارای من روزی که اومدن نیششون تا بناگوش باز بود و همش میگتن I am a good kharei fe ram canada

و اینجا چقدر گل و بلبله

الان 6 عدد بلیط خریدن برای ایران رفت و شش عدد برگشت

که هر هشت ماه یه ماه برن ایران بمونن.

منم تنهایی و بدبختی خیلی تحمل کردم

ولی ایران نرفتم

واسادم و خودمو ساختم و یه دختر قوی شدم که فانتزی خیلی از مردها شده که منو داشته باشن (دو تاشون دارن اینجا رومیخونن الان و شما همتون میشناسینشون).

تو فعلا واسا بیا برس یه دوش بگیر 

یه سال و نیم هر شب توی خونه خودت بمون و مراحل متعدد افسردگی رو بگذرون

و یه دوست هم داشته باش که ازت 200 کیلومتر فقط دورتره و کل هم و غمش اینه که این دختره کی بدبخت میشه که برم بهش بگم دیدی بدون من هیچی نمیشی؟! و وقتی هم که موفقیت تو رو میبینه فقط باز سعی کنه خردت کنه.

بعد بیا صحبت کنیم (به اون درجه میرسی که نظرات خودبلاغت وار و خودفیلسوفانه ت رو ارائه بدی)

راستی جشن تولده دیشب خیلی خوش گذشت. دختره خوشگله ها :))))) کم دختری دیدم اینقدر خانوم و خوب باشه. کاش اینجا بودی فاطمه. با هم میرفتیم :)

بچه ها 

هیچ ربطی به بودن توی کانادا نداره دستاوردهای من یا یکی دیگه.

من اینجا یه چیزایی به دست اوردم که آرزو میکنم کاش بیست سال قبل به دست میاوردم.

کانادا کشور دوست داشتنی و خوبی هست خداییش. ولی بی نقص نیست. ایرادات خودشو داره.

چند روز قبل داشتم به یکی از دوستای ایرانم میگفتم (زنگ زده بود بپرسه که الان که دو سال و دو ماهه که اینجام چه حسی دارم)

گفتم آدم وقتی ثایت میکنه از یه کشوری واقعا خوشش میاد که جرات کنه و توش بچه به دنیا بیاره.

(البته اگه ایرانیایی که به هر قیمتی میخوان فقط یه بچه بیارن که هم شوهره طلاقشون نده هم بلاخره عقده پاسپورت کانادایی رو جبران کنن هم اینکه یه عده واقعا اسکلن فکر میکنن اوردن بچه به اقامت کمک میکنه خخخخخخ ازینا دیدما. یکیش همکار سابقمون)

من وقتی نمیخوام اینجا بچه بیارم یعنی این کشور بی نقص نیست برام. یعنی ریسک بزرگیه برای من که بچه م یکی مثل اینها بشه.

زندگی اینها خیلی بیسیک هست.

تو فکر کن اینها دو سه دسته بیشتر نیستن

1. صبح بیدار میشن

ساعت هفت اینا

صبحونه خوبی درست میکنن و میخورن، 

میرن دانشگاه

ناهار برمیگردن یه چیز ساده میخورن

شام هم یه پیتزایی فست فودی سفارش میدن

چرا صبحونه غذای خوب درست میکنن؟ چون باباشون 15 سال قبل که مادرشون رو طلاق داد و برای همیشه ازین استان رفت صبحونه خوب و با کیفیتی درست میکرده. و اینا جای خالی باباشون رو با اون پر میکنن.

صبحونه شون به جز این هیچی نیست. یعنی هفت روز هفته همین رو میخورن. و شام و ناهار هم همینه.

یه پسرو چسبیدن و میخوان زن اون بشن.

پرونده شون بسته شده.

هر دو هفته یه بار مست میکنن و مسخره بازی درمیارن و همین! تموم. حتی یه سینما نمیرن.

2. در کودکی باباشون یه بار به مامانشون گفته تو چرا خشنی و مامانشون گرفته باباهه رو زده، و باباهه درخواست طلاق داده و گذاشته رفته. اینا الان دم به ساعت خودکشی میکنن سر اون. غذا نمیخورن

برای بقیه دردسر درست میکنن

هر شب با یه مردی میخوابن که اون حس خودکم بینی و بدبخت بودن رو جبران کنن

و وقتی مرده ترتیبشون رو میده و ولشون میکنه میان مست میکنن و باز خودکشی میکنن. هر هفته این برنامه ادامه داره.

حس تایید شدن رو از خانواده دریافت نکردن به موقع.

3. چسبیدن به در خانواده.

دختره 26 سالشه و همکارم بود.

حتی یه بار هم خوابگاه و یا بیرون زندگی نکرده. باباش حتی گاز مایشنشو پر میکنه. تا 19 سالگی هیچ کس با اینها دوست نمیه.

توی 19 سالگی خدا سر یه پسر اینترنشنال زده اومدن با این دوست شدن.

همون رو میچسبن و مجبورش میکنن ازدواج کنه باهاشون.

همین ها رو یه هفته ببری دور از خانواده هر هفت شب رو مست میکنن و بالا میارن توی سن 26 سالگی.

4. گروه آخر یه چیزی بینابین اینهان. یعنی در وضعیتیتن که میگی خدایا آب اینها کمه، نون اینها کمه؟! چشونه؟! 

بعدم میگن چرا داگ فورد اینجوری میکنه!

خب داگ فوردم بین این 4 گروهه دیگه اخوی!

بدبخت الگوی دیگری نداشته.

من همکارر عقده ای همکاری که هیچ کس و هیچ چیز نداشته به جز نشون دادن خودش به بقیه و پز دادن ریسرچش خیلی دیدم.

تو وقتی اینها رو میبینی میگی خدایا من چقدر خوشبختم! 

جالبه شرایط خکودکی من فجیع بود

یه بخشیش رو شما میدونین.

یعنی وحشتناک بود.

ماها اینقدر سالم هستیم و یه بارم لب به سیگار و مواد و وید و مست کردن نزدیم

نسبت به کسی حس عقده و حسودی نداریم

احساس بدبخت بودن نداریم

گرچه دیدم که پولدارای ایرانی همه همین حس اینها رو دارن (یکیش ساشا سبحانی)

من بعد دیدن امثال اینها متوجه شدم که ماها آدمهای خیلی قوی و خوبی هستیم.

این مدل زندگی پوچ و داغون رو توی ایرانیایی که وضعیت مالی خوبی دارن هم دیدم اینجا و دلم میسوزه براشون (یکیش دراز بود که بدبخت اصلا بلد نبود کامیونیکیت کنه، یکیش همین بابکه ولی بابک قلبش سالمه و واقعا قصدش ساختن زندگی هست).

چیزایی که توی کانادا به دست اوردم جدای از مقاله و تزم هست که چاپ شدن.

جدای از دفاع کردنم هستن.

اول اینکه دنیام بزرگتر شد. مخصوصا به خاطر داشتن هم خونه ایای وایت و نداشتن دوست خوب اون اوایل (اگه یادتون باشه گفته بودم که یه دونه دوست داشتم و اون چه بلایی سرم اورد، گاهی به این فکر میکنم که حتی اگه طرف مقابل تو مقاومت کنه در کمک شدنف تو میدونی که اون به کمک نیاز داره و تو ازون 6 سالی بزرگتری و تو اینجا بودی، نباید عقده ای بازی دربیاری و بیشتر اذیتش کنی و بهش بگی تو دو سال دیگه بچه بغلت قراره کنار خیابون گریه کنی و زار بزنی. این نهایت عقده ای بودن و بدذات بودن و حقیر بودن و تنها بودن تو رو نشون میده، نباید بذاری همه ادمها به اون درجه از تنهایی وبدبختی ای که تو بهش رسیدی و توش غرقی برسن. ولی گرگ زاده پول شو = ک اینو درک نمیکرد = عواقب ددی پولدار داشتن) پخته تر و قوی تر شدم.

اینکه یاد گرفتم چطوری تعامل کنم

اینکه کمتر حساس باشم

اینکه شجاع تر شدم

الان اگه برگردم ایران هم بهتر زندگی میکنم

اینکه با ادمها چطوری رفتار کنم

اتفاقا کسانی که توی کانادا بزرگ میشن میتونن خیلی عقده ای باشن

یه مکار چینی داشتیم

ما دستگاههامون به شدت صداش بلنده

به شدتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت

در حدی که هر وقت با کسی صحبت کردم بهم گفتن باید گوشی بزنم چون کر میشم

این همیشه گوشش هدفون میذاشت

و عمدا برای اینکه ما سرمون و گوشمون درد بگیره در رو باز میذاشت

ما سه تا میبستیم

باز اون باز میکرد درو.

عمدا.

اینجا به شدت طلاق رایجه و نود درصد دور و بریای من تک parent هستن. اکثرا هم پدرها ول کردن رفتن (یعنی توی همه موادر تقریبا)

و این خیلی اثر گذاشته به زندگی بچه ها.

نمیخوام بچه م اینطوری بشه.

مخصوصا که اگه با یه ایرانی ازدواج کنم احتمال اینکه دست بذاره روی نقاط ضعفم و عمدا اذیت کنه زیاده.

کانادا جای خیلی خوبیه ولی پرفکت نیست.

دستاوردهای من مستقل از کاناداس

قبل از اومدنم فکر میکردم واقعا ایرانیای کانادا کیفیت بالاتری دارن بعد اومدنم متوجه شدم که کیفیت ربطی به کشوری که میری توش نداره.

کی میگه ایرانیای کانادا کیفیت زیادی دارن؟! همین ایرانیای خود کانادا!!! 

به روباره گفتن شاهدت کیه گفت دمم.

همین.

فکر نکنین من به بودن در کانادا مغرور و خوشحالم نه.

اینجا خیلی مشکلات داره و در راسش دیدن ایرانیای افسرده و مریض و عقده ای که همه شون اینقدر جوش تو صورتشون تردن که همه شون شده شکل اکنه و دیگه جاش از صورتشون نمیره. بس که عقده و حقارت و بدبختی تحمل میکنن.

من توی این دو سال personal schievments داشتم که برام باارزشه. وگرنه غیرممکنه توی کانادا بچه بیارم. غیرممکنه.

اون کلمات مناسب رو درباره این پسر امریکایی بلانده (به لوند :D ) پیدا کردم.

ترسو نیست.

و همزمان مجافظه کار نیست.

یعنی نه ترسوئه نه محافظه کار.

اینها توی روابط خیلی ساده رفتار میکنن. خیلی راحت میبینی میگه دوست دارم ببینمت. یا مثلا میشه شب بریم بیرون؟

اون پرافشنالیزم رو نگه میداره برای کارش (که اتفاقا توش موفق هم هست). من رو با برانگیختن حس عذاب وجدان و حس گناه و حس اینکه من بهت محبت کردم یا میکنم به زور به دست نمیاره. کارش و محبتش و لطفش از هم جدا هستن. بابک هم همینا رو داشت و من جذبش شدم. خیلی پرافشنالن. به نظرم اینها چیزایین که توی 15 سال اول زندگیت یاد میگیری و اگه توی ایران باشی، توی هر خونواده ای که باشی یادش نمیگیری معمولا. مگر محیطت واقعا متفاوت باشه و توی ده ما بزرگ شده باشی که همه با هم ساده رفتار میکردن. این دو نفر سر من هیچوقت منت نذاشتن. هرکی دیگه رو دیدم، گذاشته منت سرم. ترسو نیستن. نمیدونم چطوری بگمش. نمیان کی بخونن اینجا رو منو با اون جاج کنن. نمیان حرف دلمو از توی وبلاگم پیدا کنن. لعنتیا پرافشنالن! به نظرم هر ایرانی ای نیاز داره در کلاس how to be professional in your relationships شرکت کنه. من یه مقداریش رو با داشتن هم خونه ایای خوب یاد گرفتم و البته دوستای خوب توی دپارتمان.

یه سری از اخلاقایی که توی جدی بلاندم میبینم

و توی ایرانیا نمیبینم اینه که

مثلا

شما پسرها میدونین که دخترا میتونن بگن دوست دارم فلانی

ولی شخصیت دخترا یه مقداری با پسرا فرق داره و دختر حداقل توی کالچر کشور من اینجوری نیست که دخترا راه بیفته بره دم به ساعت عشقشو بروز بده یا خواستگاری کنه.

شخصیت من دایرکت تر و یکمی نترس تره و نمیترسم به دختر/پسر بگم که بهش علاقمندم (چه از جنبه ی چه غیری)

رفتاری که جدی بلاند چشم ابیم و بابک (جفتشون امریکایین) باهام داشتن اینجوری بود که هیچوقت منو مجبور نکردن علاقه مو بهشون ابراز کنم.

یه مرد خوب

اجازه نمیده یه دختر حداقل از کالچر من، خودش رو با خجالت تمام بروز بده.

بارها اینو دیدم که هرچی پیشنهاد از هر دوی این مردها میگیرم به صورت مستقیم هست و این منم که اره یا نه میگم.

یه جورایی شخصیت های قوی بزرگ مهربون دارن.

نیازی نیست تو بهشون بگی دوست دارم یا اونها بگن حتی. با اینکه میگن. با عملشون نشون میدن.

در مقابلش از کسانی که ایران بزرگ شدن (محمد، ک=جدی سابق پول شوی گرگ زاده) خیلی این رفتارهای چیپ رو دیدم که تو خودت میدونی طرف از تنهایی داره میمیره و خودش رو داره برای تو میکشه ولی به خاطر غرور مسخره ای که دارن ابراز نمیکنن علاقه شون رو. همش میخوان دست رد به تو بزنن و تو هی اصرار کنی. بس که به ما یاد دادن بروز دادن علاقه دلیل بر ضعیف بودن اون ادمه.

اینا چیزای کویچکن ولی خب توی نگاه یه دختر خیلی اثر میذاره.

پسره خودکار انداختن من توی دهنم و مدل حرف زدنم صد ساله توی ذهنش مونده ولی به روش نمیتونه بیاره که بهم علاقه داره.

خیلی تربیت مزخرفی داشتیم.

بابک آخرین ادم از کالچر خودم هست که دارم باهاش دیت میکنم.

اگه fail بشه میرم سراغ مردم امریکا مستقیما برای دیت کردن.

حقیقتش دوست داشتم یه مطلبی رو به مخاطبانم بگم

قبول دارم که جامعه کانادا اثرات مثبتی داشته روی من.

ولی یه مسئله مهمی اینجا هست

هر بار که میرم مصاحبه

یا حالا هرچی مثل اون

یا هر موفقیتی که توی دانشگاه کسب کردم

و اینکه دم به ساعت بهم میگن که aseertive هستم:

having or showing a confident and forceful personality.

synonyms: confident, forceful, self-confident, positive, bold, decisive, assured, self-assured, self-possessed, believing in oneself, self-assertive, authoritative, strong-willed, insistent, firm, determined, commanding, bullish, dominant, domineering, assaultive

یا توی روابط شخصی

یه دلیل بزرگش اینه که نوشتم

و دلیل بعدیش اینه که مخاطبای باظرفیت مهربون داشتم

من حتی میتونم گاهی خیلی عقده ای باشم. خیلی بی شخصیت باشم. خیلی روانی باشم. 

یه دلیل اینکه اینها توی جامعه دیده نمیشه

اینه که در جامعه مجازی مخاطبای مهربون من اینها رو میشنون و روش کامنت میذارن مهربانانه و شخصیت بیرونی من یه شخصیت down to earth و خالی از عقده و مهربون و قابل اعتماده.

مطمئنم که اصلی ترین دلیل این قضیه نوشتن هست و داشتن مخاطبای گلی مثل شما.

اینکه اینجا خودم رو خالی میکنم و مغزم مرتب میشه.

یادمه بارها و بارها از دست هم ازمایشگاهیام کلافه میشدم و خسته.

چون توی کانادا هم مثل ایران و حتی بدتر از ایران بی صبری و کم صبری هست، تا وقتی عددی نیستی و یه دانشجوی بیچاره ای همه کمکت میکنن بعد تا قد میکشی و یا دوست پسر درست و حسابی پیدا میکنی بعضیا شروع میکنن به حسودی و اذیت کردن، بعضیا میبینیحسشون به تو بهتر میشه و میان سمتت، میبینی خیلی وقتا عمدا تو رو اذیت میکنن (ما یه دختر داریم توی ازمایشگاه که قدش از هر کدوممون مینیمم 25 سانتی کوتاه تره ولی عمدا توی عکسا پاشنه دوازده سانتی میپوشه که یکمی بهتر به نظر بیاد، بعد دوست پسر پیدا کردنم به شدت حسودی میکرد، به شدت).

فشار کار هست

بی کسی و بی خانوادگی هست

خیلی چیزا هست

ولی واقعا و واقعا مخاطبای من ازون دسته هستن که بهم خیلی کمک کردن. خیلی.

ازینکه شخصیتم سالم تر و قوی تر و پاینده تر و مهربون تر و بی عقده تر شده خوشحالم و خواستم که با شما این خوشحالی رو قسمت کنم. با همه تون، کلنگ فاطمه دو تا سارا دو تا صبا یه زهرا اون نل مدوسا اون علی که دعواش کردم (که هنوزم میخونه و خبر دارم) یه خانم گل، خیلیاااااااااااااااااااااا آقای یگانه. زینب. و.

ازتون ممنونم.

و دوستون دارم.

دو سه تا آدم هستن که از شما بزرگترن ولی شخصیت بلوغ یافته ندارن.

نه تنها اونها با بی ادبی وبلاگمو خوندن بلکه تا میخوردم توی این مدت بهم سرکوفت میزدن سر این قضیه و به نفع خودشون استفاده میکردن. اونهام جایگاهشون پایین تر اومد توی مخم توی این مدت. به هر حال بیشعور رو نمیشه عوض کرد و قرارم نیت به خاطر اینکه چند تا بیشعور وبلاگتو میخونن پس ننویسی.

روز دفاعم

توی پرزنتیشنم

از یه عده در زندگیم تشکر کنم

و تنها ایرانی ای که جزو خونواده م و آدمهای نزدیکم نبود و جنس مذکر بود همون پسر ایرانی ای بود که دوست من بوده و هست و توی تورنتو زندگی میکنه و درسم یکمی بعد من تموم شد.

ده روز قبل که تورنتو رفته بودم دوستم رو دیدم.

همون پسره رو.

پسر خیلی خوبیه

اخیرا دوست دختر پیدا کرده.

خیلی حرف زدیم.

داشت میگفت توی این مدتی که تورنتو بوده هیچوقت معنای کانادا رو اونجوری که باید متوجه نشده و هر وقت که میومده شهرمون یا شهرهای وایت نشین مشابه

حس میکرده که اومده کانادا

و گفت که کانادا رو دوست نداره.

خداوندا

بینشی رو به من عطا کن

که طی اون

وقتی یه پسر/مرد/جنس مذکر ایرانی توی کانادا میبینم و وقتی میگه آره من ده ساله اینجام،

ته دلم نگم آخییییییی بدبخت بیچاره ده ساله داره خودیی میکنه شبا و هیچ کس باهاش نمیکنه!

چون ماها که میایم اینجا

کلی بدبختی میکشیم (فقیر و غنی هم نداره هرکسی سختیای خودشو داره)

و نمیخوایم بریم با یه آدم عصبی روانی که اعصابش خط خطی شده و سوسول هم هست (ایرانیا نود و نه درصدشون خیلی سوسول و مامانی هستن و بچه پولدارم هستن) زندگی کنیم

نه که بخوایم با خارجیا زندگی کنیم، من نمیخوام. کالچرشون و مایندستشون با ما خیلی فرق داره. زندگی یه نواخت و خسته کننده ای دارن.

این مثالو همیشه میزنم و بقیه میخندن:

کاناداییا به خاطر پاسپورت کانادایی خب خیلی جاها میتونن سفر کنن.

سال 2000 : جک میره کارولاینای شمالی توی امریکا چون عمه و عمو و بقیه اقوام پدریشون اونجان و ددی شم از بد روزگار اینجا اومده ساکن شده. 

سال 2003: جک دوباره میره همون کاررولاینای شمالی و همون شارلوت یعنی حتی یه شهر دیگه از کارولاینای شمالی نمیره.

سال 2006: همون

سال 2009 همون

2012 همون

2015 همون

2018 همون

جک حتی کارولاینای جنوبی هم نرفته!

جک البرتا نرفته

جک حال نداره بره کبک

جک حال نداره بره نوا اسکوشیا

جک کلا هیچ جا به جز ده خودشون که اسمش paris هست و توی انتاریو هست نمیره

paris-ontario

حالا همین رو تعمیم بدین به نود و نه درصد مردم کانادا،

کانادا اینه.

فکر کن من بتونم با کسی با این تفکرات زندگی کنم.

این یه جنبه شونه. سایر جنبه ها: 365 روز سال رو حتما باید یه صبحونه ناهار شام تکراری بخورن!

دیدم که میگم.

همش فست فود همش فست بود.

هم خونه ایای من همه شون از من کوتاه ترن و چاق ترن. خیلی چاقن یعنی. هم ازمایشگاهیامم همین بودن زیاد فرقی نداشت.

بقیه کشورها هم که ولش.

فکر کن، اینها همه شون میرن از ایران زن میارن!!

همه شون!

بدون استثناء!

اگه هم از اینجا زن بگیرن باید یه عمر خفت و خواری رو تحمل کنن.

در نتیجه مجرد توی کانادا زیاده.

یا باید پول بدن با ها بخوابن که اونم 4 بار بخوابن بار پمجم اسمشون بد در میره (کانادا خیلی family oriented هست) یا باید دوست دختر پیدا کنن که کسی دوستشون نمیشه!! یعنی بدبختتننننننننننن!!!

دوستم زنگ زده میگه گفته بودی بیشتر ایرانیای کانادا خیلی توی خونواده هاشون اختلاف هست ولی ظاهرا با سیلی صورتو سرخ نگه میدارن؟!

میگم آره

میگه دوستم و شوهرش دارن طلاق میگیرن از هم :|

مثل اینکه اختلافاتشون خیلی شدید شده.

و دیگه دیدن نمیتونن زندگی کنن با هم.

احساس میکنم ملت وقتی شروع میکنن برای مهاجرت، دیگه کاریه که شده و گردنشون افتاده.

آخه من هرچی فکر میکنم، میبینم حتی توی همون تورنتو واقعا آخه چی هست؟! 

مردم همون مایندست رو دارن

همون نگرشه هست

مردم به مرور بی روح و بی رحم میشن.

وایتها خیلی اینجا مشهورن که آدم های خودخواهی هستن. این خودخواهی روی مردم اثر میذاره و داغونشون میکنه و مهاجرام میبینی بی رحم میشن.

من قبلنا میرفتم وورک شاپ کار پیدا کردن

میدیدم که مردهای گنده 45 ساله همه دلشون گرفته، افسرده، میخوان حرف بزنن.

یه چیزایی رو اینجا ورداشتن کپی کردن از اروپا و امریکا و بزرگترین افتخارشون همسایه بودن با امریکاست.

کانادا خیلی کوچولو و مردمش هم به تبع خیلی کوته فکرن. کوته فکری درد قابل درمانی نیست. دیگه با اون مایندست بزرگ شدن.

والا از شما چه پنهون

الان که فارغ التحصیل شدم و همه چی تموم شده

دوست ندارم حتی به یه ثانیه از دو سال و دو ماه گذشته برگردم

نه که بد باشه و یا خاطره بدی باشه

من مثلا برام حس خوبی داره برگشتن به 22 سال اول زندگیم

مخصوصا 18 سال اول

ولی این دو سال و دو ماه اخر روزای عجیبی بود.

حقیقتش گاهی تعجب میکنم که مردم ایران چرا یورش میارن به سمت مهاجرت به کانادا؟

کانادا هر روز وضعش داره شتی تر میشه.

با اینکه ادمهای ساده و خوب و مهربونی داره و کشور تمیزی هست ولی اونی نیست که توی ذهن مردم ایران هست و اونی نیست که مردم توی میدیا میبینن.

همکارای من هر روز دو بار گریه میکنن.

گاهی وقتها به کسانی که مثلا ده ساله اینجان فکر میکنم و از خودم میپرسم اینها دقیقا چطوری ده ساله که اینجان؟!

شب تا صبح خواب خواهرم و اقواممون رو دیدم.

دیدم م نشستیم یه گوشه ای

انگار مثلا من 13 سالمه

نشستیم داریم حرف میزنیم و میگیم و میخندیم

انگار یه مراسم عروسی بود :)

توی شمال هفت هشت بار مراسم و جشن برگزار میشه برای یه زوج

مال ما یکی ازون وسطا بود :)

داشتم فکر میکردم که برم ایران یه سر.

توی این دو سال و دو ماه، دو بار تصمیم گرفتم و تا مرحله بوک کردن بلیط رفتم جلو ولی سرم شلوغ بود و نمیشد.

ولی الان دیگه برنامه هام دست خودمه :)

اوایللللللللللل که اومدم اینجا همیشه حسرت میخوردم که کاش منم مثل این وایت ها تربیت میشدم

بعدها حرص میخوردم که چرا اینها اینجورین (اغلب کوته فکرن، همیشه خسته ن، دنیاشون کوچیکه، تا نوک بینی رو میبینن)

الان خنده م میگیره :) یه جورایی توی فازی از کوته فکری هستن که تعجب اوره. خیلی این درجه از کوته فکری برای من عجیبه.

میبینی ترسوئن

محتاطن

بی هدفن

عصبی ن

کم صبرن

از بچگی به اینها یاد ندادن که چطوری معاشرت کنن. هم خونه ایام همیشه میگن که این جزوی از کالچر ماست (اونها یعنی) که از بچگی به ما یاد ندادن که چطوری باید small talk برقرار کنیم. میگن درسته که تو دقت کنی همه درباره هوا حرف میزنن ولی اون تنها گزینه ماست. به جز یه دونه از هم خونه ایام، میبینی بقیه زور میزنن مکالمه کنن ولی تهش گند میزنن.

مثلا یکیشون: خب امروز چه برنامه ای داری

من: کارای همیشگی. دانشگاه و این چیزها

اون: راستی اون فیلمی که رفتی دیدی اسمش چی بود؟

من: بلا بلا بلا

اون: خوب بود؟

من: آره

اون: درباره چی بود؟ 

اینجاست که دوست دارم بهش بگم google it

ولی خب نمیشه گفت

من مجددا: یه دختری که خودش رو باور نداره

اون

من

اون.

اون: کی میری بیرون؟

من" احتمالا یه ربع دیگه

اون: دقیقا کی؟!

اینجاست که میخوام بگم گه خوریش به تو نیومده.

ولی خب نمیشه گفت.

میدونی مثل ما نیستن

ما راحت دیسکاشن برقرار میکنیم در حد لالیگا

اینها نه

یه نوار کاست تکراری دارن که از سی سال قبل دارن استفاده ش میکنن

قبلنا هم گفتم

غذای تکراری

ساعت خواب تکراری

نه سفری نه چیزی

همه اماده خونه شوهر

عصبی

بی صبر

یه مدل تکراری

خیلی basic هستن.

من همینا رو قبلنا میدیدم و میگفتم اخه این چه وضعشه و اصلا چرا من باید اینجا میومدم؟

الان خنده م میگیره.

بابا اینا کین دیگه :)

دنیاشون کوچیکه.

ما ایرانیا یا حداقل یه عده دیگه و من

ماها خیلی جاه طلبیم

فانتزیامون مونده توی یه ازمایشگاه و قلدری کردن اونجا نیست

اینها نه

هیچ دریمی هیچ فانتزی ای ندارن

ته ته تهش میخوان بمونن همین ازمایشگاه ما و میز خوب رو (خوب که چه عرض کنم. داغون) بردارن برای خودشون و کامپیوتر استفاده کنن.

اینها هیچوقت فانتزی ماها نبوده و نیست.

اینه که میگم خنده م میگیره :)

خدایا بعضی انیمیشن ها چقدر خوبن!

و مهم تر اینکه

چرا من این فیلم رو زودتر ندیدم؟!

بچه ها

حتما برین این رو ببینین

یه فیلمی هست

اسمش هست rio

اولا که این فیلم (قسمت دومش) من رو یاد ایران انداخت

بعد براتون میگم چرا

داستان اینجوری شروع میشه که

یه پرنده کوچولو از توی لونه ش میفته زمین و یده میشه توسط انسان ها از توی جنگل

توی راه تصادفا پرت میشه پایین از توی ماشین و همینجوری که از سرما داشت یخ میزد یه دختری پیداش میکنه:

دختره باهاش دوست میشه و ازش مراقبت میکنه و فکر کنم ازدواج میکنه و طلاق میگیره و تنهایی با این پرنده زندگی میکنه

یه روزی یه دکتر پرنده شناس از برزیل میاد برای گفتن این قضیه که توی کل دنیا فقط دو تا پرنده ازین نژاد هست و یکیش پرنده اون هست و یکیشم این. که اگه بشه این دو تا کنن و بچه بیارن نسلشون ادامه پیدا میکنه و به نفع بقای حیواناات و حیات وحش هست بلا بلا بلا

و خب همونطور که میبینین دکتره یکمی به نظر میرسه. بگذریم.

خلاصه خیلی اتفاقات میفته برای اونها و این دو پرنده.

خیلی خیلی قشنگه!

و چقدر رنگارنگه

خیلی خوب رنگ امیزی کردنش.

خیلییییییییییی خوشم اومده ازش

توی قسمت دوم فیلم این ها ازدواج میکنن و سه تا بچه میارن

باید ببینینش

خیلی قشنگه!

خیلی!

این پریس هیلتون

Paris Hilton

منو یاد جولیا پندلتون توی بابا لنگ دراز میندازه.

من از جولیا پندلتون یه عکس دارم که کپی اونه.

اونو پیدا نکردم و مشابه شو میذارم.

هرچی بیشتر سنم میگذره چیزای بیشتری ازین سریال میفهمم.

پریس هیلتون هم مثل کیم فیلم داد بیرون

و اسم هم داره فیلمه  توی سایت های میتونین ببینین

1 night in paris

خیلی پرروئن!

با یه مرد پوکرباز خوابید! فیلمشو داد بیرون

بعدم از مرده شکایت کرد که چرا فیلممو دادی بیرون!

سنگ پا!

دیدین بعضی ادمها

نه اخلاق دارن

نه قیافه

نه قد و قواره

نه هیکل

نه استعداد خوانندگی

نه استعداد بازیگری

نه عرضه کار کردن

و از یه طرف آز و طمع و عقده مطرح شدن در جامعه رو دارن

و کلا هیچی ندارن و تنها چیزی که دارن پول هست؟

و میخوان با اون به همه چی برسن؟

Kim Kardashian و بقیه کارداشیان ها

و Paris Hilton ازون هاست

فکر کن طرف چقدر پول داده فقط پارچه کهنه و نمیدونم کاموای اضافی و ازین خزعبلات گذاشتن توی باسنش.

درسته زندگی مردم به ما ربطی نداره و فضولیش به من نیومده

ولی وقتی کسی هیچ کدوم موارد بالا یا کلا هیچی نداره و عمدا اینکارها رو میکنه که دیده بشه

میخواد پس قضاوت بشه دیگه.

آخه این چیه پوشیدی؟ خاک تو سرت.

فکر کن اینها چطوری مشهور میشن؟

این و پریس هیلتون جداگونه به فاصله مثلا دو سال

فیلم دادن بیرون و بعدش هم گفتن ای وای از دستم در رفت!!! طرف کلی داد توی اون فیلم!! از قبل پلن کرده بودن که اینو پخش کنن بیرون.

حالا اومده میگه وای من پخش شد.

دلم برای خودمون میسوزه

برای ما مردم عادی

که اوضاع اجتماعی-اقتصادی معمولی داریم.

اینکه ماها به این عوضیا میدون میدیم که میرن keeping up with the Kardashians رو میسازن

اخه کدوم این کارداشیان ها کاری انجام دادن که همه ملت میشینن کس شرای این ها رو نگاه میکنن؟ این سریال زندگی شخصی اینهاست

میبینی kendal نشسته داره تکست میده

دخترا هم توی کشورای مختلف جق میزنن باهاش.

یعنی برای یه همچین عمل ساده ای فیلم ساختن

انگار من هر روز نیم ساعت وبلاگ بنویسم و ده دقیقه ش رو توی تلویزیون نشون بدن.

بشاشن به تلویزیون امریکا و همه کشورای دیگه.

اینو من یاد گرفتم

به شما هم میگم

امیدوارم که به دردتون بخوره

پسری اگه یه دخترو دوست داشته باشه

اگه خودش شخصیت داشته باشه به اون دختره رک و پوست کنده میگه که ازش خوشش میاد

پسری که اینکارو نمیکنه ولی نشون میده غیرمستقیم که به شما توجه میکنه و شما رو دوست داره بیمار هست بیمار

من هر پسر نرمالی که دیدم همه شون حتی میل جنسی شون رو بروز دادن

پسری که شما رو میخواد ولی بروزش نمیده و میره اینور و اونور بر علیه شما یا غیرمستقیم به شما مینویسه بیمار هست، بیمار.

پی نوشت: بابا منظورم این طفلک گرگ زاده فقط نیست. ایرانیا و خاورمیانه ایا معمولا مثل اونن اشکالی نداره. چون الان پسر درست و حسابی خیلی میبینم برای همین میگم. کلنگ دیوونه. پسرای درست و حسابی اینطوری رفتار نمیکنن.

امروز روز آخریه که توی اینجام :)

قبلا بعد دفاعم کشو و shelf و نمیدونم دراور و یخچال و همه چی آزمایشگاهی رو تمیز کرده بودم

ولی استادم خواسته بود که desk خودم رو تمیز نکنم و تا امروز بمونم

و تا امروز موندم :)

و دیگه تموم شد :)

امروز موقع تموم شدن میزم یکمی گریه م گرفت

بعد به خودم گفتم مهم نیست!! فاز جدید از زندگیم داره شروع میشه.

زندگی همینه!!

با استادم خیلی حرف میزنیم

داشتم امروز بهش میگفتم که شانس اوردم که باهاش تماس گرفتم و براش اپلای کردم و خیلی کار کردن باهاش برام لذت بخش بود

الان دیگه به اون درجه رسیدم که میتونم بفهمم کی داره نایس کانادایی حرف میزنه و کی واقعی حرف میزنه

بهم گفت من شانس آوردم. تو یه همچین دانشچوی سخت کوش پرکار پرانرژی مثبت بودی. با سخت کار کردنت تونستی توی کمتر از دو سال پروژه به اون بزرگی رو تموم کنی و یه همچین مقاله خوبی ازش دراومد. هیچ سردردی به من ندادی بی صدا کار کردی این همه دانشجو تربیت کردی. 

آخه ده روز قبل یه استادی با ما تماس گرفت (از استادای بزرگ اروپاست) و گفت که مقاله ما رو دیده (با اینکه اون موقع کلا ده روز بود که مقاله چاپ شده بود) و خیلی خوشش اومده و اونها مدتهاست که (اون و سه دانشجوش) دارن یه مدلی رو طراحی میکنن ولی به نتیجه نمیرسن. و ازمون خواست که کمکش کنیم و راهشو یاد بدیم چون همه داده های حاصل از سیمولیشن ما با داده های ازمایشگاهی دستگاه ها کاملا منطبق هست و این خیلی کم اتفاق میفته. و تونستیم خیلی چیزا رو پیش بینی کنیم.

مام گفتیم اوکی و کمکشون کردیم و مشکلشون حل شد

و میخوان هم از داده های ما استفاده کنن و هم یه مدل به اسم من ساختن :) هم میخوان توی مقاله هاشون از من و استادم تشکر کنن هم اینکه ما رو دارن CITE میکنن.

و خب این یه ذره خیلی خوبه. چون بعد ده روز از چاپ شدن مقاله ما یه سایتیشن داره!!!

کلا من زمستون و خیلی بی صدا اومدم

بی صدا کار کردم

بی صدا به نتیجه رسیدم

بی صدا دفاع کردم

بی صدا مقاله مون چاپ شد و خدا رو شکر قبل از رفتنم هم چاپ شدن مقاله مو دیدم هم کمک کردن به گروهها و استادای دیگه دنیا و با افتخار و با سربلندی دارم ازینجا میرم

کلا دو سال بسیار بسیار چالشی و پر از اتفاقات سخت و شیرین و خوب و همه چی با هم بود.

خیلی چیزا یاد گرفتم.

یه مریضیم به شدت عود کرد و یه مریضی جدید در من پیدا شد.

ولی اوکی هست.

:)

خیلی خوبه ادم وقتی برمیگرده به گذشته از خودش راضی باشه.

راستی

من اوایل که اینجا اومده بودم

همه بهم میگفتن که نظرم بعد یه ماه عوض میشه

یعنی اگه میگم: جای من اینجا نیست، بعد یه ماه خواهم گفت وای من عاشق اینجام و اینجا مدینه فاضله هست

یا اگه میگم کانادا جای خوبیه، دو ماه بعد خواهم گفت وای کانادا جای بدیه چون به اصطلاح اون ماه عسل اولیه تموم میشه و آدم سختیاش شروع میشه.

هیچ کدومش اتفاق نیفتاد! هنوزم قبول دارم که هر جایی خوبی و بدی داره  کانادا هم داره

ولی قصدم موندن در کانادا نیست :) و برای همینم هست که دارم ازین استان میرم.

انتاریو یه چیزایی رو ازین اون گرفته و خودشون هم بهش هیچ حس تعلقی ندارن و کلا نمیدونن چند چندن.

جالبه من توی ایران کلی عشق و امید به بچه اوردن داشتم

توی انتاریو از اوردن بچه منصرف شدم!!!

همیشه ارتباط عجیبی با این کاراکتر توی سریال مام mom برقرار کردم

اسمش هست بانی همونطور که قبلنا گفتم و مادر کریستی هست

و توی foster system بزرگ شده

و گفتم که ماجرا حول زندگی این دو نفر میچرخه که هر دوشون الکوهالیک بودن ولی با سعی و تلاش تمام کنار گذاشتنش.

و دارن میجنگن و میرن جلو و زندگیشونو میکنن.

زندگیشون به مرور پیشرفت کرد

از ورژن بی خانمان الکلی تبدیل شدن به خانه دارهای بیکار و بعدش ادمهای هدفمند و الان هم دارن موفق میشن.

زندگیشونو میکنن تلاش میکنن

توی این قسمت آخر

بانی رفت امتحان بده

و قبول نشد

و وقتی ناراحت بود و میگفت که من مطمئن بودم که قبول نمیشم چرا اصرار کردین بهم

وندی که دوستشونه بهش گفت شاید توی ADD داری

البته بانی ADHD داره مطمئنا

Attention deficit hyperactivity disorder یعنی طرف نمیتونه تمرکز کنه چون انزیم ها و هورمون هاش درست کار نمیکنن

اینها کامنت ها هستن درباره ش

I see ADHD as a trait, not a disability. When it is managed properly, it can become a huge asset in one’s life.

سیمپتوم ها و عواقبش همون هایی هستن که توی پست قبلی گفتم

کسانی که انرژی تموم نشدنی دارن

میتونن خیلی بگن و بخندن

میتونن حرف بزنن

نظر دارن

ایده دارن

روش پافشاری میکنن

سریع خسته میشن توی جمع هایی که بهشون خوش نمیگذره

خیلی شجاعت به خرج میدن در زندگی حتی اگه تصمیمه غلط باشه و.

این آدمها ظاهرا پراعتماد به نفسن ولی در درون زیاد اعتماد ندارن به خودشون

خودکار میندازن دهنشون

خیلی جا به جا میشن

مو میکشن

لیوان بزرگ جلوی صورت میگیرن که اضطراب رو مخفی کنن

و خیلی چیزای دیگه

وقتی دیدم که بانی رفت دکتر

تصمیم گرفتم درباره این قضیه بخونم و وقتی مطمئن شدم که این مریضی رو دارم پیگیرش شدم.

جالبه که این همه ما درس خوندیم

یه نفر بهم نگفت که تو اینها رو داری

گاهی از خودم میپرسم چطوری توی سیستم مریض اون کشور من حتی تونستم زنده بمونم؟

من اولیش نیستم اخریش هم نخواهم بود ولی آدم خیلی میسوزه.

وقتی خودکار دهنم مینداختم و وقتی خجالت میکشدم و لیوان صورتم میگرفتم از طرف همه مسخره میشدم

همه

به جز بابک

بابک هیچوقت این کارها رو نکرد

همین یه ماه قبل اون عوضی (گرگ زاده) بهم گفت که با انگشت دهن انداختن و لوس کردنم نباید پسرای مردم رو خر کنم و باید جدا شم (یا همچین خزعبلی)

بابت حرفات نمیبخشمت عوضی.

اگه توی بچگی یه نفر تشخیص میداد که من این مسئله رو دارم الان میتونستم یه سخنران موفق شم یه بیزینس وومن بشم.

نه کسی که دو تا فوق لیسانس گرفته و توی یه کشوری که نود درصد ادماش کار نمیکنن و ده درصد هم با حقوق نصفه نیمه کار میکنن زندگی کنه و کار همون ده درصد رو هم تکرار کنه.

الان ادم حسابی شده بودم

باید بشم.

باید بشم.

باید خیلی موفق تر ازین بشم.

خیلی توی این دنیا کار دارم.

اگه یه روزی

من منجر به تحول کشورم و مردمش در جهت خوبش بشم

و ایران بشه گلستون

و مردمم با راحتی زندگی کنن (و این ربطی به ت نداره، هدف من تغییر رژیم یا ت یا هر کوفتی نیست) 

و اون موقع کسی از من بپرسه چطوری اینکارو کردی؟!

بهشون خواهم گفت

پسرای کشورم که همه شون رو گرفته بودن دستشون

و هر وقت ازشون کمک خواستم اغلب خواستن فقط ترتیبمو بدن و بگن بیا بچه بسازیم و زندگی کنیم کلیفرنیا یا ونکوور یا هر کوفتی

دخترامونم اغلب (نه همیشه) گفتن ایت ایز عه دختر من میخوام شوهر کنم و بچه بیارم و شوهره رو به فاک بدم و هدف دیگه ای ندارم (پوچ و سطحی بودن هر دو گروه)

و من مجبور شدم تنهایی این رو انجام بدم.

من ایران که بودم

خب بهم همه میگفتن تابلوئه که شمالی هستی

آذری زبان ها ولی تا منو میدیدن میگفتن تو ترک هستی؟

چون شبیهشون بودم

اومدم المان

المانیا و همه یه صدا و حتی ایرانی بهم میگفتن آذری زبان یا ترک

وقتی سنم بالاتر رفتم و اومدم اینجا

یا بهم میگن یونانی (که نود درصد اینو میگن)

یا میگن روسی

و آلمانیا همه یه صدا میگن تو ترکیه ای هستی؟

یه بارم یه آقای افغانستانی مهربون که همزبون ما هم هست پرسید که ایا من افغانستانیم؟ 

بچه ها قیافه آدمها به مرور زمان عوض میشه.

این جدی ما (جدی سابق گرگ زاده) توی جوونیاش شبیه کامبیز حسینی بود الان دیگه نیست :(

هر بار که میرم تورنتو

داون تاونش کلا از هر جای دیگه انتاریو شادتر و پر جنب و جوش تره و اروپاییم هست وکلا مغازه ها بی مورد کنار هم سبز نشدن مثل نورث یورک

ولی هر بار که میرم اونجا و مخصوصا نورث یورک

از خودم میپرسم آخه مردم ایران چطوری میان اینجا زندگی میکنن؟ اخه تو توی نیومارکت یا نورث یورک یا میسی ساگا چطوری میتونی زندگی کنی؟

خیلی دلگیره.

شاید برای همینه که مردم ایرانی کانادا خیلی توی فروم های ایرانی پیداشون میشه و یا همش دور هم جمع میشن یا که میبینی خیلی افسرده ن. یا همش میگن میخوایم به ایرانیای ایران کمک کنیم (ولی بیشتر میخوان طرف رو تعلیم بدن به روش خودشون و هدفشون تربیت یه pet هست برای مواقع تنهایی خودشون که همدمشون بشه نه که کمک کردن بهش، بیشتر اون فشاری که جامعه بهشون اورده رو و اون عقده رو خالی میکنن روی سر یه ایرانی بیچاره)

قبل از اومدنم به اینجا همیشه توی فروم ها میخوندم که وای مثلا یه خانمی کلی پوینت داره با scene سینما و مثلا میرن پوینت هاشون رو خرج میکنن و. و همیشه به خودم میگفتم یعنی میشه منم ازین کارها بکنم؟! وای خدا بلیط سینمای مجانی یعنی؟!

الان دو سال و دو سه ماهه که همون کار رو دارم انجام میدم!

حقیقتش اگه دوستای امریکایی من توی کانادا نبودن، کانادا میتونست خیلی به من سخت بگذره.

کانادا جای خوبیه و مردم صاف و ساده و مهربونی داره. ولی خیلیییییییییییی یه نواخت و خسته کننده هست!

خیلی.

تورنتوش هم فرق زیادی با بقیه شهرهاش نداره باز تو شهرهای کوچیک تر میبینی مردم همو دوست دارن و تو هیچوقت تنها نمیمونی

توی تورنتو من ایرانی تنها miserable زیاد میشناسم.

دلمم میسوزه.

دیروز همین موقع ها من ناله و فغان راه انداخته بودم که چرا هوا اینقدر شتی هست

بعد تو همون هوای سرد با دوستم رفتیم سینما

فکر کردیم فیلم Greta فیلم معمولی هست

نگو فیلم ترسناک بود و ما کلمه thriller رو ندیده بودیم.

از ترس دو تا دختر به هم پیچیده بودیم داد میزدیم توی سالن

از point هامون استفاده کردیم که مجانی دربیاد واسمون! و خوشحالیم که براش پول ندادیم! نزدیک بود از ترس جیش کنیم! من فیلم ترسناک دوست ندارم. مزخرفه.

امروز با یه دوست دیگه م میریم بدوئیم!

هوا عالی نیست ولی به پژمردگی روزای قبل و ماههای قبل و وفصل های قبل نیست (ما قرن هاست که زیر برف دفنیم!)

دیروز که با این دوست کاناداییم داشتم بیرون میرفتم دیدم که خب بابا اینها عادت کردن به هوای سرد و هیچ تحرکی هم ندارن و خب هیچیشونم نمیشه.

جوونای کانادایی کلا در حال ویدئو گیم بازی کردن و غیبت کردن هستن.

حتی به سختی پذیرش میگیرن برای مستر. معدلاشون دور و بر 60 از 100 هست در بهترنی حالت. تازه اونو هم همکارای من 5 ساله تموم کردن لیسانساشون رو!

یه جایی از همین پادکست هاش که نتونستم پیداش کنم

کامبیز میگه که نه که از اصول گراها خوشش بیاد

ولی حداقل تکلیفسون با همه معلومه

اصول گرا ها میدیدنش توی ایران

بهش میگفتن خاک تو سرت که شلوار لی پوشیدی

شلوار لی رو کارگرای پمپ بنزین امریکا میپوشن!

میگه حداقل اینا از اول ادم رو ریجکت میکنن و تو دقیقا میدونی که تکلیف اینها با تو روشنه.

میگه همون مصاحبه های دانشجویی و دانشگاهی رو ما با اصلاح طلبا داشتیم یعنی اونها از ما امتحان میگرفتن

همش میگفتن افرین چه شلوار قشنگی، چه خوب درس خوندی نمیدونم چه طرز فکر قشنگی

و نهایتا عین مثل همون اصول گرا تو رو ریجکت میکردن چون همون شلوار لی رو پوشیده بودی و چون احکام رو خوب بلدی نبودی

یعنی منطق و استدلال اصول گرا و اصلاح طلب در برخورد با یه دانشجوی هنر دقیقا یه نتیجه رو داشت

فقط اصلاح طلبا ادای تنگا رو درمیاوردن و اصولگراها از اول شمشیرو دراورده بودن و قلع و قمع و تحقیر میکردنم

ولی حداقل اصول گراها روراست تر بودن و اب زیر کاه نبودن

این حرفش منو همیشه یاد کاناداییا میندازه

خیلی محافظه کارن و این از همون کالچر مزخرف بریتیش میاد.

خدایا من هنوز اینو گوش میدم و میخندم!!

کاست محمود -برنامه پارادوکس کامبیز

خیلی قشنگه لعنتی! اونجا که میگه که تاریخ دو تا طرف دارف داره

خوب و بد

یه سری اینورین یه سری اونوری

مموتی خودشو داره یه زور میندازه اینوری و نمیشه که تو که توی سمت بد تاریخ هستی، به زور با دروغ خودشو بندازه طرف خوب تاریخ!

نمیشه که! نمیشه.

دومیش اینه که پسره نمیدونم کی دست اندرکارشه، آهنگهای توپی میذاره و متناسب!

یعنی اونجاها که پشت حرفهای مشا بقا آهنگ میذاره یا آهنگ های قشنگ با اسم های قشنگ برای هر قسمت انتخاب میکنه

بعدم که این خود جمله کامبیزه:

از خلبانی اف ۱۶ بدتر این هست که مسخره باشی ولی در مسخرگی جدی باشی! 

فکر کن این انسان این قدر جدی برگشت گفت این ها آهنگ دادن بیرون، توی کاست هم دادن، به خدا قسم من فکر کردم واقعا این ها کاست دادن بیرون و اواز خوندن چون همه شما میدونین که نژآد چقدر احمقه. و هیچی ازش بعید نیست.

اونجا که میگه علیرضا جی جی جواب تتلو رو داد

من عاشق اینم!

مصاحبه کامبیز با اون سینا ولی الله ددی دار صدا مزخرف عقده ای خودخواه رو دیدین؟ خیلی قشنگه حرف زدنش. یعنی قشنگ سینا رو به بازی میگیره!

اینو من اعتقاد راسخ دارم بهش

دو تا چیزن یعنی

- مگه میشه که تو یه چیزو بخوای، از ته دلت بخوای، و بهش نرسی؟!

- مگه میشه تو عاقبت کارهات چه خوب و چه بد رو توی این دنیا ندی؟! مشا و بقا و مموتی تاوان کاراشون رو دارن میدن. همه همینن. به کسی بدی نکنیم.

بچه ها من یه سوالی دارم

چرا ممکنه که پسرها یه دختر رو به خاطر نوشتنش دوست داشته باشن حتی اگه درباره مسائل احساسی و جنسی و این ها ننویسه؟

من واسه خاطر نوشتنم هر روز باهام کلییییییییییی تماس میگیرن. هر جا که مینویسم آدم ها چه دختر و چه پسر خیلی باهام تماس میگیرن و میخوان منو بشناسن. 

شما دقیقا از چی نوشته های من خوشتون میاد؟

میخوام اون قسمت رو تقویت کنم.

دوستون دارم.

فاطمه تو رو خیلی دوست دارم :)

کلنگ خنگمو هم :)

یه ایراد دیگه که وارده به جامعه کانادا از نظر منی که با چنار کاشتن میخواستم کامیپوتر بخرم و همیشه همه چی رو تعمیر میکردم

اینه که اینجا همش مصرف کننده ن

یعنی پسره سه متر قد داره و دهنشو باز که میکنه ازش کلی ادعا بیرون میریزه

ولی بلد نیستن هیچی رو تعمیر کنن

همکارای من مثلا برای disc cleanup ساده لپ تاپ رو میبردن نمایندگیش.

ما جاروبرقیمون رو با 4 دلار تونستیم تعمیر کنیم ولی همین هم خونه ایای من (مخصوصا پسرها) میگفتن 200 دلار جمع کنیم جاروبرقی بخریم.

خیلی عجیبن.

همکارای من از همه چی میترسیدن.

خیلی جامعه تنبل بی حوصله مصرف کننده این. خودشون هم اعتراف میکنن!!!

همه اینایی که اینجا رو میخونن یه طرف، خیلی خوشحالم که کامبیز حسینی اینجا رو نمیخونه حقیقتش!

وگرنه آبرو برای من نمیموند!

توی این سالها کم در وصف سر کچلش و عشق و علاقه م به اخلاق گند و بینی بزرگش و اینها ننوشتم!

کلا وبلاگ منو اگه میخوند توی این چند سال راحت میتونست به زنش بگه ببین ناز گل، یه دونه دختر هست که عاشق منه!!!!

من اولین بار بعد حدود مثلا دو هفته بودن در اینجا

ازم همکارام پرسیدن که ایا من هم مثل بقیه دخترای ایرانی از پسر بلاند خوشم میاد؟

با اینکه این جدی به من گفته بود که نایس باش، همین که اینها ایرانو میشناسن یعنی عالی، و همش نایس باش، و هی بگو اره عاشق کانادام، ولی این تنها موردی هست که از جدی تخطی کردم.

بهشون گفتم با همه احترامی که براتون قائلم و با اینکه مردم کانادا خیلی عالی هستن و همه خوشگل و خوشتیپن

مرد دلخواه من برای رابطه داشتن باید شبیه یک مرد ایرانی باشه مثل این:

بهم گفتن: با همه احترامی که برای انتخابت قائلیم، ولی شاشیدیم به این انتخاب! خاک تو سرت!

کلی خندیدم

گفتم بابا من مرد ایرانی دوست دارم

بینی بزرگ

موهاش کم کم جو گندمی شه

یکمی بی اعصاب ولی قلب مهربون داشته باشه

دیگه منم همیشه همینو دیدم و مرد پرجذبه دوست دارم

تا ماهها حرف میزدن و میگفتن بار اوله ما میبینیم یه دختر ایرانی یه مرد کچل موسیاه بینی بزرگ رو به یه پسر بلاند ترجیح میده.

معلومه که ترجیح میدم!

من قیافه پسرای ایرانی رو دوست دارم :)

بچه ها، وب سایت وبلاگم رو زدم :)

ولی به شما نمیگم که :)

باید یه ذره بگذره فعلا خالیه :)

در جواب کلنگ خودم:

من قبلنا وقتی کودک بودم فکر میکردم هرکی که میره خارج چه ادم باکلاسیه.

بعدها دوزاریم افتاد که سفر کردن خیلی خوبه

دیدن جاهای مختلف

درس خوندن تو جاهای مختلف

زندگی کردن

ولی خارج اومدن دلیل بر روشن فکری نیست.

ماها که اومدیم خارج اگه واقعا کیس های حاد مشکلات ی نداشته باشیم باید دهنمون رو ببندیم درباره کشورمون

اگه ما عرضه داشتیم میموندیم کشورمون رو میساختیم.

فرق تفکر ایرانی با المانی اینه.

تفکر ایرانی یعنی همکار من قیافه ش شبیه هموفیلیای هشت بار در هفته بستری شده در بیمارستان میمونه

ولی فردای اون روزی که اومده میگه خدا رو شکر ما ازون خراب شده ایران راحت شدیم و الان دیگه کانادایی هستیم و ما ژرمنیم و ژرمن ها بهترین ادمهای کره زمینن.

ولی یه المانی به جای زر زر کردن اینطوری زحمت میکشه وکشورشو میسازه (البته بیشتر المانیای قدیم نه الان) و زر زر نمیکنه و نمیاد امریکا کانادا که بدبختی بکشه و بگه ازون خراب شده راحت شدم و تا اخرشم با جامعه میکس نشه.

ما ایرانیا از اول توی گوشمون خوندن که اگه زودتر از ک بری یعنی زرنگی

اگه بتونی قاطی حکومت شی و بعدش باز از کشور بری زرنگی

نمیبینین غایت و نهایت امثال خاوری و رفقا همین خارج اومدنه؟

به ما یاد دادن دلالی عالیه.

خواهشا بچه نیارین تا وقتی این مایندست رو دارین. خواهش میکنم ازتون.

برای فرست یر ریپورت، سمینار، و دفاعم یکی از استادام از دانشگاه yale اومده بود.

و توی Illinois کار کرده بود قبلنا.

میگفت من خیلی دوست دارم که تو نمیترسی (و اینو چند بار بهم گفت و کامنتهایی هم که روی پایان نامه م گذاشته بود همین ها رو نشون میداد) و جواب میدی و حرف میزنی. خیلیا حرف نمیزنن و ساکت میمونن. همیشه منو به بی کله بودن تشویق میکرد :)

من ندیدم که کسی Submissive باشه و به جایی برسه.

حقتو گرفتن با بی ادبی فرق داره. 

توی این دو سال و سه ماه خیلی روی این چیزها کار کردم.

یکی از مسائلی که همیشه توی ذهنم هست اینه که اگه برگردم به گذشته از صابخونه اولم شکایت میکنم.

ولی از یه طرف اون بنده خدا یه خانم مهروبن کوته فکر تیپیکال اینجا بود.

ما قرار نیست راه بریم و به همه درس زندگی بدیم که.

شکایت ازون و کشوندنش به دادگاه وقت من رو میگرفت و اعصاب و زندگی و شخصیت اون رو ازش.

در نتیجه شکایت ازون جایز نبود.

ولی تا ادم میتونه باید از احمقها و بیمارها دوری کنه.

چون اینها فایده که ندارن.

دلتم نمیاد حالشونو بگیری.

حوصله هم نداری روشون کار کنی.

در نتیج باید بی خیالشون بشی و هر از گاهی بهشون یه چیزی بگی یا بفرستی و اگه ببینی امادگی دارن باز کار میکنی روشون نشد که مهم نیست :)

ایرانیا و حتی غیر ایرانیا رو آدمهای خیلی در مقابل حرف زور ساکتی یافتم.

اینکه تو شاخ بازی درنیاری جلوی هرکسی و گاهی شرایط رو بفهمی و درک کنی عصبانیت طرف مقابل یا ناراحتیش یا تربیتش یا فرهنگش و باهاش بسازی خیلی خوب هست.

من ممکنه جلوی همکارم که از یه فرهنگ تند و زن ستیز اومده

یا اون یکی همکارم که پدر و مادرش از هم جدا شدن

یا پلیسی که بلد نیست چطوری با کسی تا کنه ولی تمام تلاشش رو میکنه که خوب treat کنه ولی گاهی همه چی از دستش در میره 

یا دوستی که همیشه تیکه میندازه ولی واقعنی منظوری نداره رو میتونم با همه شون کنار بیام

ولی نمیتونم و نمیخوام و نخواهم خواست با کسانی کنار بیام که گه خوری بیش تر از حد خودشون رو دارن.

گاهی میبینی رف میخواد تو رو خرد کنه و بهت کار بده

تو اون کار رو میگیری و اثرات اون رفتار مخرب تا اخر عمرت با تو میمونه

گاهی کسی میخواد کمکت کنه ولی کمکش باعث خرد شدنت میشه

گاهی میبینی دوستی با یکی منفعت اوره ولی تو خرد میشی یا تو رو خرد میکنه تا دوست شه

محمد همیشه اینها رو بهم میگفت

و اتفاقا محمد بیشتر از هرکسی که میشناسم اینها رو رعایت میکرد.

میخوایم دو روز زندگی کنیم قرار نیست بردگی اینو اونو کنیم.

شاشیدم به زندگی ای که توش تو بخوای سرت رو خم کنی جلوی demand های بی جای این و اون و یا جایی باشی که برات ارزش قائل نشن.

من هرکیو دیدم که تونسته خودشو بکشه بالا، سرش هم همیشه بالا بوده و الکی منت این و اون رو نکشیده.

اینکه ما کاری باشیم و تفاوت ها رو بپذیریم و مشکلات جامعه مقصد رو درک کنیم و خوبیاش رو هم درک کنیم و تفاوت ها رو بفهمیم و برای بالابردن کیفیت خودمون تلاش کنیم یه طرف و این خیلی هم خوب هست.

اینکه ما Submissive باشیم و هرکی هر بلا خواست سرمون بیاره

و همزمان هم از حقمون دفاع نکنیم هم اینکه تلاشی برای بالا بردن کیفیتمون نکنیم، خیلی آزاردهنده هست.

کل حرف من اینه.

باید سرتو بگیری بالا، خیلی تلاش کنی، همه رو دوست داشته باشی و حق و حقوقت رو بگیری.

تمام.

از شما چه پنهون

از یه جهت خیلی خوشحالم

اینکه قبل برادر و خواهرم اینجا اومدم و اونها دیگه مهاجرت نمیکنن اینجا. چون اومدن به کانادا حماقت محض هست.

برای من مجرد علاف بیکار بدک نیست و دردش کمتره. برای خانواده و نمیدونم ادم بالای سی سال واقعا حماقته به نظرم.

و اینکه خوشحالم که به 4 نفر دیگه هم درباره کانادا اگاهی دادم.

خیلی جالبه بعد ازینکه امریکا بن کرد ایرانیا رو

کانادا رو مردم به عنوان مدینه فاضله یافتن و بهش فرار دارن میکنن.

کانادا مدیریتش در حد دوران مدیریت محمود ه. 

کلی دانشجو میگیرن در حالی که کانادا نه بازار کارش نه هواش نه مردمش نه هیچیش تحمل نداره!

کلی مهاجر میگیرن و باز هم ظرفتی در کار نیست برای هیچی.

ایرانیام همه شون مثل دوران سرخ پوستی کانادا به هم تپیدن توی تورنتو یا ونکوور یا کلگری و اصلا متوجه اینها نیستن.

فقط وقتی میفهمن که بچه شون مینی ون رو برمیداره و میره 30 نفر رو زیر میگیره به خاطر فشارهایی که جامعه بهش اورده توی اون مدت و بعدش دوزاریشون میفته که عه یهع جای کار میلنگه!

من دلیل بدبختی ایران رو اونهایی نمیبینم که توی ایرانن. 

اونهایی میبنیم که از ایران بیرون اومدن و کرور کرور ادعا و بی مصرفی و عقده و حقارت رو با خودشون جا به جا میکنن اینور و اونور.

و خدا رو شکر میکنم که دارم ازینجا میرم!

دیگه براتون خیلی نوشتم و همه تون منو خوب میشناسین.

کانادا بیشتر از دو سال ارزش موندن نداره. ته ته تهش سه سال.

من اگه ببینم کسی بالای 5 سال اینجا مونده یکمی بهش شک میکنم.

بچه ها این اقاهه جدی بلاند واقعنی دوست داشتنیه :)

قربون اون چشمای آبیت برم :)

چقدر مهربونه!

امشب زنگ زده میگه تو پولات که تموم نشده؟ همه چی مرتبه؟ نگرانم هست.

بهش گفتم من حالم خوبه. از پس زندگیم برمیام. گفت نمیدونم من همیشه فایننشالی فکر میکنم یکمی نگرانم. تو خیلی خجالتی هستی نکنه پولت تموم شه. نمیخواستم ازت بپرسم ولی مجبورم.

به خودشم گفتم.

گفتم یعنی من میتونستم خوشبخت تر از این باشم؟! که یه پسر امزیکایی که هیچی از کالچر من نمیدونه اینقدر به فکر من باشه؟!

بچه ها به زبون و نشنالیتی و نژآد نیست. 

آدم خوب همه جا پیدا میشه. هموطن بیشعور هم همه جا داریم.

من تو همه استانها ایرانی دیدم.

ایرانیا بیشتر ازینکه بنده خداها خیرتو نخوانف طفلکا میترسن لو برن که هیچ اطلاعاتی از کانادا ندارن و برای همینه که خودشونو بهبی تفاوتی میزنن. ایرانیا همه ش با ایرانیا هستن و برای همین هیچی از کاناداییا نمیدونن. و از کانادا. متاسفانه. به جدی بلاند نازم امشب گفتم که واقعا دوسش دارم. 

:)

هیچوقت فکر نمیکردم یه امریکایی اینقدر نگران من بشه که یهو بهم زنگ بزنه.

با اینکه ما هر روز چت میکنیم.

دوسش دارم.

بچه ها به نظرتون به جدی بگم که اگه از در افیس بیاد بیرون،

سمت راست رو نگاه کنه،

منو میبینه؟

محل کارم اونجاست؟

ازین به بعد چون میدونم جدی شبا تا نه اونجا میمونه خودیی میکنه 

میخوام ساعت شش بعد از ظهر برم افیسش بگم 

Oh I need some sort of help

 و فقط وقتشو بگیرم و اذیتش کنم :))) و تمام کینه و انتقام های این هزاران سال اخیر رو دربیام.

ولی خداییش قسمت رو میبنیین؟

کی فکرشو میکرد من تو آفیسی کار کنم که توی ساختمونی هست که جدی توش کار میکنه؟!

جدی بعد این منتظر دلقک بازیای من باش! قرار ما بعد ساعت شش :)

برادر بزرگم اسمش میلاد بود.

قرار بود سه تا بچه داشته باشیم تو خونه و اسم هر سه با میم شروع شه و اسم من میترا بود.

هنوزم البته اقوام منو میترا صدا میزنن. یعنی به هر اسمی صدا میزنن به جز اسم واقعی خودم.

برادرم به دلایلی از دنیا رفت.

من هنوز به دنیا نیومده بودم

عمه م سر سه سوت به سرعت اسم اولین پسری که از بچه های خواهراش به دنیا اومد گذاشت میلاد

یعنی نه گذاشت نه برداشت گذاشت میلاد.

مادرم افسردگی گرفت بعد از مرگ برادر بزرگم

و برای من آرزو و کابوس و فانتزی شد داشتن یه برادر بزرگ

که بتونه افسردگی رو از مادرم دور کنه

تمام عمرم آرزو داشتم یه روزی یکی پیدا شه بیاد بگه من برادر بزرگتم که به مادرم نشونش بدم و مادرم دیگه گریه نکنه.

ولی هیچوقت نشد.

اینجا همش بهم میگن که موهام به شدت ضخیم و کلفت و براق و مشکیه

میگن تو دقیقا چی کار میکنی با این موها که اینقدر موهات و ضخیم و کلفت و قطور و بشاش و براقه؟!

همیشه بهشون میگم والا هیچی! کلا یه شامپوی 4 دلاری استفاده میکنم تازه اونم توی حراج میخرم میشه دو دلار!

خبر ندارن که بیست سال اول زندگیم مادرم و خودم موهام رو از ته میزدیم و مثل پسرا، درست مثل پسرها بود موهای من، 20 سال

چون باعث میشد یاد برادرم بیفته و فکر کنه که یه پسر داره.

بعد بیست سالگی احساس کردم که یه دخترم و دوست دارم که موهامو بلند کنم.

امروز رفتیم با دوستم دوئیدیم :)

بعدشم دعوتش کردم اومد خونه مون چایی و شیرینی خوردیم :)

خیلی خوش گذشت با همه!

بچه ها زندگیمو دوست دارم.

راستی بچه ها

هرکسی که شما رو بلاک میکنه بدونین که دوستون داره بی حد و اندازه، و چون بهش اون توجه کافی رو ندارینو نمیتونه منتظر بمونه بلاکتون میکنه :)

اینو از 10 تا پسر دیدم :) هر روزم داره تکرار میشه :)

من متاسفانه شدم عین همون کامبیز حسینی

هر هفته به همه قول میده که هفته دیگه میاد از زندگی خودش و نیویورک برای ما حرف میزنه

هر هفته هم میاد میگه اقا اینقدر مشکلات زیاده که اصلا وقت نمیشه درباره خودم صحبت کنم

یکی از اقوام جاهل و کوته فکرم پزشک متخصصه

رفته از دست 15 تا مفت خور و رانت خوار و خون مردم تو شیشه کن جایزه ریاست بیمارستان گرفته.

شاشیدم تو اون بیمارستانی که تو توش رئیس میشی پاچه خوار مال

خیلی دلم گرفت.

اقاهه 50 و خورده ای سالشه با اون هیکل و ریخت رفته خم شده جلوی 15 تا ادم دیگه چون بلاخره نوبت اونه که بره چاپلوسی و پاچه خواری پول یدن و اوردنش به کانادا.

خدایا کی ظهور میکنی!

مملکتی که توش تنها راه چاره ای که داری و ضمنا تنها ارزشی که از بچگی بهت یاد میدن ی و از سر و کول این و اون بالا رفتنه واقعا امیدی بهش نیست

مملکتی که توش یه آدم ش جر میخوره درس میخونه دکتر میشه تخصص میگیره که بره رئیس بیمارستان شه که بتونه بچاپه ممکلته و ته ته  dream ش این هست اون مملکت باید از بین بره و یکی تازه ساخته شه.

مملکتی که تحصیل کرده هاش و باسواداش ماها هستیم که اینجاییم، بذار از بین بره.

شاشیدم به همه مون.

سلام دوستای من

حالتون چطوره؟

خوبین؟

بچه ها

فصل جدیدی از زندگی من شروع شده

و به خاطر اون

میخوام این وبلاگ رو کلا ببندم و اپدیت نکنم.

فعلا دارم بهش فکر میکنم.

میخواستم قبلش بهتون بگم که خیلی خیلی خیلی دوستون دارم.

با مورداعتمادها و کسایی که میشناسمشون که در ارتباطم.

بقیه هم که ترول های یکی دو نفرن لطف کردن و توی این مدت وبلاگم رو خوندن.

خیلی دوستون دارم :)

یکی از جاب های تخصصی ای که من و هم خونه ایام توی این دو سال و دو سه ماه داشتیم

این بود که همو بیدار کنیم

یعنی چون هم خونه ایای من به ساعت معمولی و زنگ بیدار نمیشدن باید میرفتم و بیدارشون میکردم!

حال میداد :)

خودشون میگفتن آب سرد بریز سر ما ولی من هیچوقت چنین کاری نکردم.

کلا داگ فورد آدم زرد و کوته فکری هست و در این شکی نیست.

دوست صمیمی بابای یکی از دوستامه و میدونیم چقدر جاهل هست.

اول اینکه این مرد یه مرد تیپیکال کاناداییه (جاهل، کوته فکر، مهربون، خوش قلب، کسی که ای کیو رو اکبند نگه داشته، و ساده)

نمیفهمم چرا کاناداییا میگن داگ فورد نماینده انتاریو نیست!! این دقیقا نماینده انتاریو هست!

در ثانی

اومده همه خدمات دولتی رو داره قطع میکنه

و مردم باز ساکتن! یعنی یه نفر نمیره درست و حسابی اعتراض کنه و ملت فقط غر میزنن.

خدمات دولتی رو داره قطع میکنه

اون ازون ابجوهای یه دلاریش

کلا همه جا هست.

یه چیز دیگه هم بهتون بگم

ایرانیا همیشه بهم میگفتن که اخر هر ماه یکمی قرض توی کردیتم نگه دارم که کردیت اسکورم بالاتر بره.

من حرفشونو گوش نکردم! و همیشه قرضهامو ان تایم دادم و حتی زودتر از موعد مقرر. 

و نتیجه ش شگفت انگیز شده.

کلا ایرانیا خیلی وقتا از روی حدس و گمان صحبت میکنن :)

پی نوشت: دلم برای ایرانیایی ک توی انتاریو زندگی میکنن میسوزه. مثل همون ماجرای کردیت اسکور سرشون رو کردن زیر برف و بالا نمیارن و نمیدونن چه خبره.

پی ن 2: از همه کسایی که بهم اهمیت دادن و وبلاگم رو خوندن توی این مدت، تشکر میکنم.

امشب یه چیزی اومد توی ذهنم و خیلی هم خندیدم هم خوشحال شدم.

پارسال و پیارسال همیشه وقتی برف شدید میومد و با هم خونه ای و دوستام میرفتم بیرون

به این فکر میکردم که اگه جدی پول شو (ک، گرگ زاده) پای قولها و حرفایی که خودش زده بود و خودش قولش رو داده بود میموند

من میتونستم الان یه دوست خوب داشته باشم و توی این برف و سردی اگه حتی دو ماه یه بار یه ساعت میدیدمش و باهاش گپ میزدم چقدر حس خوبی میداشت. چون اینو بارها بهم گفته بود که من برعکس همه دخترام و خیلی خلاف امواج شنا میکنم. یا قبل اومدنم به اینجا همیشه بهم میگفت که خیلی دوست داره بشینه با من گپ بزنه.

اینها خیلی توی ذهنم مرور میشد.

امروز به این دوست ایرانیم گفتم اینو.

بهش گفتم که ادم روزای اول یه چیزایی توی ذهنش هست که توی سالهای آینده بهشون میخنده کلی.

خیلی خندیدیم.

محمد همیشه میگفت که جدی سابق (گرگ زاده پول شو) روانی هست. من حقیقتش هیچوقت باورم نمیشد.

تا که شد! روانی نیست. جامعه بهش فشار اورده. شمر توی کانادا زندگی نمیکنه. هرچی وضعت بهتر باشه بهت سخت تر میگذره چون وضعت توی ایران بهتر بود.

همیشه بهم میگفت که هر شش ماه یه بار میزنه از کانادا بیرون و تا مدتها برنمیگرده (مزایای داشتن ددی پولدار)

و این سم هست. تو باید دو سه سال اول رو توی جامعه مقصد بمونی که هم اشنایی کامل بهش داشته باشی هم اینکه اون هفت لایه دلتنگی و سختی و مشکل رو پاره کنی و ازش دربیای. بیرون رفتن و اومدن زیاد باعث میشه تو توی سطحیات بمونی و برای همینم هست که نصایح اینجور ادمها اغلب اشتباه از اب درمیاد.

خلاصه بچه ها 

چند سال دیگه ممکنه به فکرهای الانتون بخندین :)

یادمه که وقتی حادثه تلخ اسیدپاشی اتفاق افتاد

توی اصفهان

مردم یه جوک ساخته بودن

اهنگ معین که هست که میگه دلم میخواد به اصفهان برگردم رو عوض کرده بودن به من گه بخورم به اصفهان برگردم

این الان حال و روز ماست

من گه بخورم انتاریو برگردم

یعنی واقعا غیرممکنه.

بچه ها یه ریز داره برف میباره!

خدا رو شکر این برف پارسال و پیارسال نیومد و الان داره میاد که همه کارای من تموم شده و اوضاعم رو به راه شده و دارم ازینجا میرم.

وگرنه چقدر آدم دلش میگرفت! 

خدایا شکرت!

یعنی باورتون نمیشه برف ما رو زمین گیر کرده.

با ماشین دوستم و خودش میریم اینور و اونور برمیگردیم! همین! خدا رو شکر این دختر رو من دارم!

یعنی حتی برای دوییدن با ماشین میریم!!

این رو هم توی کانادا دیدم هم المان

شما دیدین توی این عکسا وایتا کنار هم وامیسن؟

یه جوری دخترا همو بغل میکنن انگار عاشق همن؟

از هم نفرت دارن!

دو تا دختر وایت در یک اقلیم نگنجند! دعواشون میشه. یا میبینی با هم حرف نمیزنن.

گاهی احساس میکنم یکی از دلایل شاخص و بارزی که باعث شد من اینجا دوست خیلی پیدا کنم اینه که وایت نبودم! وایت ها از هم نفرت دارن! دخترای ما خیلی ساده تر با هم رفتار میکنن تا وایت ها با هم!

تقریبا اغلب دخترای وایت جولیا پندلتون هستن که با همه مشکل داره. اگه به غیروایتی کمک میکنه به خاطر اینه که ترحم داره. و با وایت ها مشکل داره.

وایت ها خیلی تنها هستن اینو بعدها متوجه میشین. نمیخوام بچه هام مثل اونها بشن.

وای بچه ها امروز متوجه شدم که واقعا همه فانتزیای دبیرستان، لیسانس و فوق لیسانسم در رابطه با هم خونه ای داشتن براورده شده!! خدایا شکرت!

هرچی دقت میکنم و هرچی با تاریخ خون ها اینجا صحبت میکنم

میبینم که ایرانیا اخلاقای غیبت کردن و نمیدونم ترسو و محافظه کار بودن یا زیراب زدن رو فقط میتونستن از بریتیش ها یاد بگیرن!

این دوستم که دختر ایرانیه و تو شهرمونه و با هم وقت میگذرونیم منو به دوستش که یوشنم یه دختره توی امریکاس معرفی کرد

با هم صحبت کردیم

بچه ها دختره، اندازه صد تا پسر ایرانی توی کانادا جنم و شخصیت و شعور داره.

اینو من بارها دیدم که امریکاییا خیلی ساده تر و کاسب تر و مهربون تر و اهل کمک تر و از طرفی خیلی باهوش تر از کاناداییا و اروپاییا هستن. یعنی حواسشون جمعه. اینقدر ازش خوشم اومد! به خودشم گفتم که خوشبحالت و دست راستت رو سر من که زودتر بیام اونجا.

همچنان میگم

فکر نکنین کانادا جای بدیه

کانادا جای خوبیه

ولی آدم خودشو میخواد.

کانادا برای کسی که از زندگی یه نواخت تکراری 24 ساعته بازی کامپیوتری کردن و بعدش خوابیدن و غذای ان لاین سفارش دادن خسته میشه مناسب نیست. روانی میشی توی این سیستم. 

کلا میگم اگه کسی بدون غر زدن تونست یه سال کانادا رو تحمل کنه یعنی کانادا احتمالا اپشن خوبیه براش.

من روزی که اینجا اومدم احساس کردم که تو ایران شادتر و خوشحال تر بودم. 

تو فکر توی ایران تو راه میری نشست و نمیدونم کلاسهای و گرووههای مختلف هست.

من خودمو کشتم که توی تورنتو دو سه تا کلاس درست و حسابی پیدا کنم مگه تونستم؟!

کلا همه در حد بار رفتن آپشن دارن.

الان میفهمم چرا ایرانیاتوی کانادا میخوان به این و اون کمک کنن. بدبختا دارن روانی میشن.

ولی ایرانیای امریکا غالبا چون بهشون کمک شده میخوان به بقیه کمک کنن. یه مدل دیگه هست. همش دایره دوستی رو گسترش میدن. 

ایرانیای کانادا خیلی میترسن بیچاره ها :) همش ترس همش لرز.

من اولش اینجا دوست پیدا کردم

بعدش باز باز دوست پیدا کردم

الان دیگه طرز تفکرم زیاد باهاشون جور در نمیاد درسته که رابطه رو حفظ کردیم ولی الان هر دو ماه چند تا دوست جدید پیدا میکنم و این روند سریعتر خواهد شد.

چون اینجا میبینی غالب ایرانیا با همون تنبلی و ترس و وحشت و محافظه کاری و غرور همینجوری میمونن تا اخر عمر. و چون تو داری همش متحول میشی یا پرکارتر میشی پس مجبوری خودتو بکشی بالا.

شاید بگم یکی از معدود ادمهایی که هیچوقت برای من رنگ نباخت توی این دو سال و سه ماه، محمد بود! و خواهرم. که دو تا ادم پرکار هستن. مخصوصا محمد.

ماشالا به کانادا و سوئیس و مابقی رفقاشون که این همه پول مفت و ی و مال مردم رو از ایران و بقیه کشورها منتقل میکنن اینجا

و حتی در جهت رفاه حال شهروندان استفاده نمیکنن! نه جاده میسازن نه خیابون نه هیچی!

شما خیابون های انتاریو رو ببینین یاد دهات ما هم نمیفتین.

نه حتی در حهت رشد فردی مردم.

این پول ها کجا میرن؟

الان این قسمت از ویکی پدیای مرجان شیخ الاسلامی رو ببینین

بنا به اطلاعات وبگاه blockshopper وی در سال ۲۰۱۶ و همزمان با خروج از ایران، ملکی به ارزش ۲٬۳۵۰٬۰۰۰ دلار در Washington, District of Columbia خریداری کرده‌است.[۲۹] همچنین دو خانهٔ چند میلیون یورویی نیز در تورنتو به نام او است.[۳۰]

شیخ‌اسلامی هم‌اکنون شرکتی تجاری را به نام ونتیو» در تورنتو پایه گذاشته و مدیریت می‌کند.[۳۱]

همون که زن مهدی خلجی اون تحلیل گره هست و کامبیز حسینی هفت بار دعوتش کرده.

تو فکر کن زنه دو تا خونه چند میلیون یورویی فقط توی تورنتو داره و یکی توی واشینگتن و نمیدونم یه شرکت مالی هم زده که فانتزی امثال جدی هست که برن توش کار کنن.

همین ها اجاره رو کوفت و زهرمار رو اینقدر بالا میبرن توی این کشور، کشور مبدا هم که نابود شده. بعدم میگن چرا هر روز تورنتو هزینه زندگیش داره یه درصد بیشتر میشه نسبت به ونکوور.

نمیفهمن بابا مردم به ضرر خودشونه. مردم دیگه حتی وسعشون نمیرسه خونه کرایه کنن.

ایرانی هرجا بره فساد و کثیفی رو میبره با خودش.

اینقدر اینجا به تورنتو گفتن شبیه تهرانه که شبیه تهرانش کردن.

تورنتو دیگه جای زندگی نیست هر روز داره از تهران بدتر هم میشه.

یکی نیست بگه خب این یارو مثلا 356 میلیارد دلار وارد کانادا کرده.

تو فکر کن 3 تا خونه خریده شده مثلا 10 میلیون دلار

یه شرکت زده 100 میلیون دلار

بقیه پولها کجاست؟

خیلی جالبه همین ها با افتخار توی کانادا راه میرن. کانادا اگه من 5000 دلار وارد کنم بدبختم میکنه

ولی اینها 567 میلیارد دلار رو واردش کردن و جدی داره میش الان (تا یه ماه توی وبلاگم پیداش نمیشه) هیچی هم نمیگن خوشحالم هستن!

کشور ازین شریک تر؟

نمیدونم این ها کی هستن!

بچه ها من خیلی خیلی انگیزه دارم برای زندگی حقیقتش. خیلی چیزا رو باید عوض کنم.

بابا من خیلی خجالتیم.

اینجا همکارا و دوستام همیشه بهم میگن که من وسط ندارم

یا از خجالت و ملاحظه دارم میمیرم

و بعدش اینقدر کارد به استخونم میرسه که یا محل رو ترک میکنم یا با ناراحتی تمام اعتراض میکنم که البته اون خودش سالها طول میکشه.

من خیلیییییییییییی خجالتیم.

مرسی کلنگ مهربونم.

منم تو رو دوست دارم :)

بچه ها من توی محیط بیرون ازینجا

به شددددددددددتتتتتتتتتتتتتتتتتتت خجالتیم

و به شدت مودب

فوری لپام قرمز میشه فرار میکنم

باورتون نمیشه میدونم.

من خیلی خیلی خجالتیم.

یعنی پشت تلفن میتونم حرف بزنم.

حالا اونم بستگی داره.

گاهی وقتا حرفای خاک بر سری کسی بزنه فوری خجالت میکشم.

بعضی وقتا دوستام پشت تلفن میگن کی تو شوهر میکنی شبا صدات درمیاد من اینقدررررررررررررررر خجالت میکشم.

یا مثلا یه بار جدی سابق پول شو بهم گفت نکنه با کسی ریختی رو هم؟ بچه ها من تا پنج شش ساعت بعدش لپام توی دانشگاه قرمز بود و خجالت میکشدم. فقط چون پشت تلفن این رو بهم گفته بود!!!

بچه های ازمایشگاه فهمیده بودن و همیشه میومدن اذیتم میکردن مخصوصا شاگردای خودم :)

هر وقت یه پسر منو میخواست این دخترا فوری میگفتن هاااااااا تو رو میخواد؟ من فوری لپام قرمز میشد و فرار میکردم!

دیوونه ها میومدن دنبالم و اذیتم میکردن :)

پسرای ازمایشگاه ما فوری منو میتونن به خجالت بندازن

باورتون نمیشه هم خونه ایای من به جز دو تا بقیه ازم کوچیکترن

فوری منو به خجالت میندازن! یعنی با یه جمله من لپام قرمز میشه و فرار میکنم!!

موقع هایی که میرفتم میدوئیدم توی ایران، مامان ها همیشه میومدن ازم خواستگاری میکردن برای پسراشون.

میگفتن این چقدر باخونواده و با اصل و نصبه و چقدر مودب.

توی لیسانس و فوق لیسانس همیشه هم ازمایشگاهیا و بقیه بهم میگفتن تو همیشه اینقدر مودبی و شسته و رفته حرف میزنی؟

خیلی خیلی من مودبم. فکر نکنین تعریف میکنم. استادم اینجا چندین بار بهم گفت تو نباید اینقدر از همه مون خجالت بکشی دید کاریش نمیتونه بکنه شروع کرد ریز ریز کمک کنه خجالت من رفع شه ولی این قضیه اتفاق نیفتاد :)))))

من به شددددددددددددددددتتتتتتتتتتتتتتتت خجالتیم.

باورتون نمیشه زن صابخونه و خودش رو میبینم فوری لپام قرمز میشه و خجالت میکشم.

من کلا حتی از خواهر کوچیک هم خونه ایم خجالت میکشم!!!

برای اینه که اینقدر تهاجمی و بی اعصابم اینحا توی وبلاگم. چون همه اونها رو باید یه جا خالی کنم.

ایرانیا اینجا گاهی بهم میگن خنگول منگول

میگن تو خنگ نیستی

ولی یه سری اخلاقای عجیب و خنده دار داری مثلا: اگه روزی یکی رو 10 بار ببینی 10 بار سلام میکنی! یا مثلا سوال پرسیدنت اینجوریه: شبدر این جوابش آره هست یا نه؟ بعد دفترت رو برمیداری مینویسی و اینجوری زل میزنی به طرف و همه فکر میکنن تو بچه 5 ساله ای.

میگن مثلا غیرممکنه تو زن یه وایت بشی که پاسپورت بگیری. مریم اون راه سخته رو میره! خودش پاسپورت میگیره! اتفاقا این خنگولا منو درست شناختن!

یا مثلا میگن یه دلیل اینکه شوهر خارجی نمیخوای اینه که خنگولیای تو رو نمیفهمه. یا حریف تو نیست. تو یکی رو میخوای که بدون حرف زدن تو رو بفهمه. و اون آدم باید خیلی با کالچر تو آشنا باشه.

همیشه میگن که علایم من دو چیزو نشون میده:

یا از یه خونواده خیلیییییی مرفه بی درد و توی پر قو اومدم که اینقدر ساده م و هرچی خواستم عملی شده و کلا تو خونه ما آب از اب تو دل من ت نخورده و دوگوله اکبند مونده

یا از یه ده اومدم!!

که خب گزینه دوم صحیحه!!

من وقتایی که هوا آفتابی هست

میرم زیر درخت میشینم

یه جنگل مانند درست کنار خونه مون هست

که کنارشم یه پارک هست

میرم کنار درختهای بیرون اون جنگل میشینم

و مینویسم توی دفترم

یا میخونم

یا هرچی مثل اون

اون حس خوب رو دوست دارم :)

من نوشتن رو دوست دارم

شاید باورتون نشه ولی از وقتی کانادا اومدم مینیمم 20 تا دفتر تموم کردم

که مثلا 13 تاش برای امور تحصیلی بود و هفت هشت تا هم برای دل خودم!!!

حالا منتظر یه هوای خوبم که برم باز ملافه مو بردارم و زیر درخت بشینم :)

دو روز زندگیه

و ممکنه که فردا نباشیم.

پیشنهاد میکنم شما هم حتما همین کارو انجام بدین.

من یه چیزو نمیفهمم

یعنی دو سال و سه ماه بهش فکر کردم ولی نفهمیدم :(

چرا ایرانیا میرن فیزیک میخونن، تهش مورگیج بروکر و دلال میشن.

ریاضی میخونن سر از همونجا درمیارن

هنر میخونن باز هم دلال وام و مسکن میشن

فایننس میخونن باز هم همین میشن فقط به قول بابک اینبار درسشو هم خوندن و با کت و شلوار خیلی با اعتماد به نفس ظاهر میشن

کوفت میخونن زهر میخونن بازم همینه

الان شما میدونین توی تورنتو چقدر دختر ایرانی هست که دلال هست؟ واسه این و اون وام میگیره یا تو اژانس املاک صفدرقلی و پسران کار میکنه؟

میدونین هر روز توی شبکه های اجتماعی ایرانیا مخصوصا ایرانیای تورنتو چقدر تبلیغ بیمه سفرهای خود رو با ما بگیرین و نمیدونم از ما وام بگیرین و اینها میاد بیرون؟

ایا میدانستید که باند پول شویی ای که توی کانادا متلاشی شد ده نفرش ایرانی بود (و یه دونه وایتم توش بود کلا)؟

و ازون ده تا هشت تاشون توی تورنتو بودن اون ایرانیا؟ و مثلا ددی مامی با دختر خونه با هم داشتن همکاری میکردن؟

ایا میدانستین که این کشوری که من توش هستم حتما یه سری مشکلات اساسی داره که ظاهرا رمز موفقیت در اینه که تو یا پول شو شی یا دلال یا یا قاچاقچی؟

ایا میدانستین که ایرانی جماعت ظاهرا به جز دلالی و ی و پول شویی هیچی بلد نیست غالبا؟ حداقل اینها مشاهدات من از تورنتو و نیمه جنوبی انتاریو هست!

کلا زندگی اینطوریه

روز زن میشه

همه اونایی که تا همین دیروز تو همین کانادا حتی فحش مادر و خواهر به زن ها میدادن یهو عکس پروفایل ها رو عوض میکنن به روز زن ای زن بلا بلا بلا ای که رحمت باز میشه و ما میفتیم بیرون مبارک عوض میکنن.

بعد روز نمیدونم ولنتاین میشه ملت یه دلقک بازی دیگه درمیارن

روز مرد میشه یه جور دیگه

روز نمیدونم عید اینجوری

اون اونجوری

یه عده ریختن خیابون به نفع فمینیست ها شعار میدن

بقیه به ضررشون

هیچ کس هم در حالت عادی قدر اون زن یا مادر یا هرکی یا پسر یا پدرو نمیدونه

اون بالا بالا ها هم یه عده ازین فرصت ها استفاده میکنن و تاااااااااااااااا میتونن، میچاپن.

یعنی همیشه به اون جدی سابق پول شوی گرگ زاده عوضی (ک) لعنت و نفرین میفرستم که اومد و آسایشم رو ازم گرفت و نذاشت مثل بچه آدم بنویسم.

کلی اینجا من پست داشتم که همه شون رو دوست داشتم.

بخدا الان که دقت میکنم میبینم در گذشته هر تصمیمی که آدم اولین بار میگیره همه درست بوده.

تو فکر کن من بار اول بهش گفتم نمیخوام بدونه کجا مینویسم

بیشعور هی اصرار کرد

هی اصرار کرد.

امیدوارم از زندگیت همیشه ناراضی باشی (که هستی هم، تنهای بدبخت)

آسایش من رو گرفت توی این وبلاگ.

ادامه تیوتورینگ

من همیشه انتخاب میکنم که برم خونه مردم.

چرا؟

1. هر خونه ایکه میری، شانس این رو داری که با همه اعضای خونواده کامیونیکیت کنی و در تعامل باشی پس آدمهای بیشتری رو میشناسی و دایره روابطت رو گسترش میدی

2. زندگی های مختلفی رو میبینی که خب به تجربه ت اضافه میکنه

3. هدف من چاپیدن مردم نیست، هدفم کمک هست. ادمها توی خونه های خودشون آرامش بیشتری دارن و بهتر یاد میگیرن.

4. من اون حس رو دوست دارم. که برم خونه های مردم و مردم نیان خونه م و وارد safe zone م نشن. 

5. تیوتورینگ کردن توی خونه های مردم من رو از safe zone خودم بیرون میاره.

خیلی وقتا میبینی یه اتفاقات جالبی میفته

مثلا یه وقتایی بچه ها نمیخوان درس بخونن و تیوتور داشته باشن

یا میبینی پسره دو ساله که داره شیمی رو میگیره توی دبیرستان ولی نمیتونه پاس کنه.

اولش همه میبینی میگن اره ما بیست جلسه نیاز داریم

ولی من کارم رو خیلی دوست دارم و ضمنا بلدم که چطوری درس بدم

شاید فکر کنین دارم الکی حرف میزنم

ولی یکی از بهترین مهاتر های من مهارت درس دادن هست.

و واقعا بلدش هستم.

بعد میبینی اون بیست جلسه میشه کلا 5 جلسه.

بعد خب درسته که من برای پول میرم ولی پول تنها دلیل من نیست.

خیلی وقتا میبینی وقتی میخوان cash رو بهت بدن از رفتارهاشون میفهمی هرکسی چه شخصیتی داره.

مثلا یه بار برای بچه دو تا استاد دانشگاه معلمی کردم

مثلا بیرنشون چقدر خوشحال هست

میری توشون میبینی زن و شوهر به شدت با هم اختلاف دارن

کلا آدم زیاد میبینی

یه مسئله ای که با تیوتورینگ هست اینه که ادمهایی که ازت میخوان براشون تیوتورینگ کنی خب ادمهایین که دستشون به دهنشون میرسه، به بچه هاشون اهمیت زیادی میدن، و خب آدم حسابین. یعنی اینو باید همیشه گوشه ذهنت داشته باشی.

من برای وایت های اروپا، وایت های کانادا، مهاجرا، از هر نوعی تیوتورینگ کردم.

یکی از بهترین تجارب من توی کانادا این هستو خیلی متاسف میشم وقتی میبینم دخترای ایرانی یا حتی پسرای ایرانی این کارو انجام نمیدن چون افت داره.

خانواده ها همیشه بهت یه ride میدن برای برگشتن به خونه و اگه قبول نکنی خیلی ناراحت میشن.

خانم ها همیشه منو نگه میدارن بعد تیوتتورینگ حتی اون استاد دانشگاهها و دکتر و مهندسا و معلم ها و بهم شیرینی و چایی میدن از کشورشون (حتی اگه 20 ساله که اینجان) و خیلی باهام صحبت میکنن.

همه شون میگن که برای بچه هاشون اومدن.

میگن مثلا توی لهستان نمیشد خیلی بچه پیشرفت کنه و الان اومدیم کانادا ولی این بچه ها درس نمیخونن.

من چون خیلی دانشجو دیدیم توی دانشگاه و بیرونش وخیلی تربیت کردم خب میدونم که این ها عادی هستن اینجا

ولی خب اونها خیلی استرس دارن. برای همین همیشه از نگاه اونها به بچه های اینده م نگاه میکنم  احساس میکنم که دوست ندارم توی کانادا بچه بیارم.

یکیشون خودش پی اچ دی داشت توی مهندسی

بهم گفت تو باید بفهمی چرا دختر من وقتی میره سر امتحان هول میکنه و نمره ش کم میشه

همون جلسه اول گفت

منم گفتم چشم !!! :)

ولی نگفتم که حاجی من اگه اینقدر روانشناسی بلد بودم خودم رو علاج میکردم :) من هم دقیقا نمره هام کمتر از حدم میشد توی امتحان های کتبی. همیشه. دلیلشو هم نوشتم اینجا.

خلاصه یکی از بهترین دستاوردها و تجارب منه.

یه دلیل اینکه دارم ازینجا میرم

واسه همیشه

اینه که

وقتی هوا افتابی میشه

من اینجوری میشم:

Home (2015) - Boov Do Not Dancing Scene

یعنی اتوماتیک بدن من ریسپانس قوی داره و با پای میپرم بیرون که برم بدوئم و کلا مودم عوض میشه.

برای هوای بارونیم همین جورم

من دختر شمالم :))))

حقیقتش من بدون آفتاب و بارون نمیتونم زنده بمونم.

برف باید باشه قطعا

ولی فقط بین دو هفته الی 4 هفته از سال

نه که همیشه هر زمان هر جا، نه که نه ماه از سال ما فقط برف ببینیم و زمین رو نبینیم.

من توی هوای افتابی کلا تصمیمات درستی میگیرم

روحیه م عالی میشه

قوی تر میشم

حسم به همه چی خوب میشه :)

همه احتمالا همینطورن چون مثلا توی کشورای اسکاندیناوی یا توی الاسکا یا بالا بالاهای کانادا یا روسیه خودکشی زیاده.

ولی من دختر دهاتیم :)

آفتاب میخوام افتاب :)

امروزم ازون روزاست

شما ببینین اینقدر حس و حالم خوب هست که قابلیت دارم هر کاری انجام بدم.

همه کارامو دارم تموم میکنم که بعدش برم بدوئم.

:)

و سینما برم

و برم بیرون

و حال کنم.

دختر شمالم :)

دختر دهاتی :)

ازین گلها خیلی کاشتم :)

من آفتابگردون خیلی کاشتم :)

ما دقیقا همچین جایی خونه داشتیم. جدی میگم ها. میدونم باور نمیکنین.

یکی از بهترین تجربه های من توی کانادا

tutoring هست

تیوتور شدن یعنی تو معلم خصوصی بشی

شاگردت میتونه بیاد خونه ت

یا جفتتون میرین یه کتابخونه ای جایی

یا تو میری خونه شون

من هرچی تیوتوری کردم رفتم خونه طرف.

این رو خودم انتخاب کردم.

بعدا براتون میگم چرا :) الان باید برم :)

بابا چه خبرتونه!

من تابحال از کسی نام نبردم که! از هویت کسی پرده برداری نشده اینجا و هیچ محمد و بقیه و. رو نمیشناسه.

کلا خوبی وبلاگ من به اینه که هیچ کس هیچ رو نمیشناسه.

خیال همه تون راحت.

این ها بخشی از اخلاقیات منه.

هیچوقت اجازه نمیدم کسی از طریق وبلاگ من یا خودم یا هرچی آدم دیگه ای رو بشناسه یا اسرار و رازهاش رو بدونه.

بذارین به زندگیمون برسیم.

بچه ها من به یه مشکلی خوردم

مشکل من به ادمهای عادی که ادعایی ندارن برنمیگرده.

قبلنا هم بهتون گفته بودم که مشکل ایرانی، به ایرانیای داخلش برنمیگرده

مشکلش به ایرانیا توی خارج برمیگرده که مثل خلجی و زن اختلاس گرش اپوزوسیون دارن

مشکلش به کسایی برمیگرده که از بچگی ادم خارج رفته دیدن و "ادعا" دارن.

مشکل من دور و بریای بالای 35 سال جنس مذکر هست، که شعور هیچ کاری رو ندارن.

نه البته همه شون، غالبشون.

من قبلنا فکر میکردم که فقط جدی سابق پول شوی گرگ زاده (ک) هست که بیمار حاد جنسی هست و هنوز تصویر من توی ذهنشه (چون اینو خودش گفت) و مغزش به کمرش وصل شده و مشکلش خودخواهیشه که همزمان هم میخواد منو _یه دخترو! دوست داشته باشه هم منو مثل برده ها Treat کنه!

باورتون نمیشه

جدی تنها آدم نیست

ادمای بیکار علاف که دغدغه هاشون در حد Armin 2AFM هست و برای یه break up با یه دختر، میرن رپ میخونن هم هستن!

کامبیز حسینی کجایی که درباره دردهای من نیم ساعت توی برنامه ت غر بزنی؟!

شاید باورتون نشه

ولی یکی هست

که میره حتی پستهای کلنگ رو میخونه!

و اون تیکه هاش که کلنگ درباره من نوشته رو کپی میکنه و برای من میفرسته و میگه من با کلنگ با کلنگ!!!! با کلنگی که تا الان یه بارم ندیدمش و یه بارم باهاش صحبت نکردم و همه شما میدونین که من نه اسمی از خودم توی این وبلاگ به جا گذاشتم و نه عکسیو نه مشخصاتی و نه هیچی!!

الان میفهمین چرا توی این سالها بقیه وبلاگم رو بارها دیلیت کردم؟

و چرا این وبلاگ رو ده ها و صدها بار محتویاتش رو دیلیت کردم؟

و دقت کردین دغدغه های من از پسرای نره خر بالای 35 سال میاد؟

محمد و جدی پول شوی گرگ زاده (ک): امیدوارم به زمین گرم بخورین. عوضیا. شاید به اخلاقای افتضاحتون و دیکتاتور درونتون هست که اینقدر تنها هستین. تو فکر کن اون جدی سابق پول شوی نره خر، با اون هیکل و سن، برگشته میگه وبلاگت رو خودنم! چرا نوشتی منو دوست نداری! خب دوست ندارم تو رو. آدم شتی ای هستی.

بقیه تون رو دوست دارم.

درد و بلای این مخاطبای بی حاضیه من بخوره به جون اون سه چهار تا عوضی پرحاشیه.

این دوست دخترم، که ایرانیه، امروز یه حرفی زد

گفت کانادا خیلی noise داره.

گفتم یعنی چی؟

گفت مثلا (من اینو خودمم المان تجربه کردم البته) تو میبینی میخوای بری یه گراشری شاپینگ (همون خرید روزانه، سوپر مارکت هرچی) و این ازت چهار ساعتی وقت میبره! برمیگردی و خسته ای! انگار 4 ساعت فول کار کردی! حالا اون ماشین داره!

من اونم ندارم!

:)

راستم میگه. مسائل ریز اینطوری زیادن. یا مثلا سیستم حمل و نقل اینجا افتضاحه و من روزی مینیمم دو ساعتی راه میرم چون اتوبوس نمیاد اصلا! حالا شهر ما خیر سرم یکی از شهرهای نسبتا بزرگه و کلی جشن و فستیوال و این مسائل اینجا هر سال برگزار میشه.

این مجله های playboy رو دیدین؟

پسرا که حتما دیدن :D برای دخترا میذارم، فاطمه و مدو سا و محدثه و دو تا صبا و دو تا غزل و دو تا سارا و الناز و بقیه.

دانشگاه ما برای بیست سال! بیست سال! عای دانشگاه ما فقط روی این مجله بود و دانشگاه ما دانشگاه اول امریکای شمالی بود در این زمینه.

من حتی شبها که راه میرفتم تابستونا اینجا گاهی میدیدم دختر و پسر یواشکی پشت درخت کاری میکنن یا هم خونه ایام با سر و روی به هم ریخته نصف شب میومدن (و مست) یا میدیدی دخترا شبا با و راه میرن توی خیابونای ما.

کلا دانشگاه ما مال بچه پولداراس

کمپسش قشنگه

مواد میزنن در حد لالیگا

کلا بچه پولدارای عرب و چینی میان و حتی خود کاناداییا هم دستشون به دهنشون میرسه که میان. چون شهریه ش از بقیه دانشگاهها بیشتره.

بچه ها حدود 4 ماهه که spotify م کلا مونده روی backstreet boys و کریس دی برگ!

این اهنگ بک ستریت بویز رو حدود 30 باری امشب گوشش کردم!!

Backstreet Boys - I Want It That Way

به مقطعی در زندگیم رسیدم

که هیچ کس و هیچ کس و هیچ کس در جهان هستی از من خبر درست و حسابی نداره.

نه که ملت بی خبر باشن. نه

به هرکی یه چیزی گفتم و بلاخره هرکی که زنگ میزنه میگم که حالم خوبه و همه چی مرتبه. و همه دور و بریام که خوشحالن یا حالا ناراحتن یا حسودی میکنن یا هرچیزی، که من الان توی این لحظه م. ولی نکته اینه که کسی از من خبر نداره :)

و این عالم بی خبری رو مدتها و شاید بگم حدود 17 سال بود حداقل که میخواستم داشته باشم.

زندگی همینه

مشکل پیش میاد

درستش میکنی

میری جلو

باز همینه

باز همینه.

اون آدمهایی که منو خوب میشناسن، روزی این روزها رو به یاد خواهند آورد

و اون روز دیر شده :)

فکر نکنین آدمهایی که میخندن یا با خوشحالی مینویسن یا نوشته هاشون good ending داره ااما در اون لحظه خوشبخت و خوشحالن.

برعکسه غالبا :)

واقعا خدا رو شکر میکنم که یه دوست دختر ایرانی خوب پیدا کردم اینجا که واقعا ادم سطحی و یا تنبل نیست.

امروز رفته بودیم بدوئیم با هم

و حرفای قشنگی میزد

میگفت وقتی پای حیوان خانگی خیلی زیاد باز بشه به یه جامعه

یعنی در حد وسیع مثل کانادا

اون جامعه یه مشکلی در تعاملاتش داره داره

یعنی انسان ها احتمالا نمیتونن اونجا خوب و درست تعامل کنن و جای اون تعامل رو با یه حیوان پر میکنن.

و حرفش درسته.

جالبه که اینقدر بعضی ادمها خودخواهن که اون حیوان رو میبینی تنبیه میکنن توی کانادا

میبینی اونو اذیت میکنن

گرسنه نگهش میدارن

بهش عمدا بی توجهی میکنن وقتی به خودشون بی توجهی میشه.

حرفش خیلی قشنگ و منطقی به نظرم رسید.

از بیمار بودن جامعه حکایت داره احتمالا. احتمالا. و جالبه که فکر میکنن حالا که pet دارن پس بهش دارن لطف میکنن.

عقیمش میکنن

اذیتش میکنن

غذای مزخرف بهش میدن

و بعد میگن نه مابهش لطف میکنیم بیرون نذاشتیم بمیره!!!!

از دیشب تا الان، سه تااز دوستامو دیدم

دیشب شام با یکی از دوستام بودن

امروز صبحانه با یکی دیگه

و شام با یکی دیگه.

دو تاشون ایرانی و یکی وایت

میدونین گاهی فکر میکنم

هر بار میرم پیش دوستام یا اونا میان دیدنم

کلی انرژی و امید میگیرن و کلا مغزشون متمرکز میشه و کلی هدفمند میشن و .

ولی من همچین دختری توی زندگیم ندارم.

یعنی چنین کسی موجود نیست برای من

و با وجود داشتن دوستای زیاد ولی باز من در درون خودم احساس تنهایی میکنم چون کسی نیست که منو feed کنه ولی من این نقش رو برای دوستام بازی میکنم.

متاسفانه تمام دوستای من یا یه دوره ای cool بودن و بعدش مثل دراز که فقطططططط فکر زن گرفتن و 3 تا بچه اوردن و زندگی سگی ادامه دادن بود، یا میشن مثل پسرای ایرانی توی کانادا که عالبه فقط میخوان زندگی خودشون بچرخه هرچند تکراری و خسته کننده، یا جدی گرگ زاده در حد اینکه وقتی پولدار شدیم میریم مرغ و گوشت میدیم به مردم فقیر و کمک هاشون در همین حده (جدی گرگ زاده یکی از روشن فکرترین ها در زمان خودش بود) یا میشن مثل دوستای الانم که هدفهای والا دیگه ندارن یا جهان بینی بزرگی ندارن.

منظورم اینه که

دوستای من

کسانی که توی این دو سال و سه ماه با دقت و زحمت و روشن بینی پیدا کردم

خیلی وقتا میبینی که توی مسائل basic خودشون موندن.

کارای کوچیک خودشون رو قادر به انجامش نیستن و ددی مامی یا شوهر انجام میده.

یه دونه اتاق کرایه نمیتونن بکنن

کارای کوچیک رو نمیتونن انجام بدن

چطوری من با اینها درباره مسائل Advanced تر از امورات عادی زندگی صحبت کنم؟ یا گپ بزنم؟

تامام.

من نمیدونم مگه چقدر ترویج خشونت میشه 

مگه چقدر ملت دارن روانی میشن؟

اینقدر توی کانادا دارن مسلمون میکشن

توی نیوزیلند

استرالیا

چرا همه شون مسلمون میکشن؟

من کشتن رو ازش متنفرم ولی این همه وایت دنیا رو گرفتن و این قدر دنیا رو از 1000 سال پیش تا الان نابود کردن

چرا همه گیر دادن به این بنده خداها

اینو قبول دارم که افسردگی توی کشورهای غربی زیاده و خودم هر روز میبینم و ایرانی افسرده خیلی میبینم

هر بار هم که خونه دوستهام میرم وقتی تنهایی میشینیم حرف میزنیم میبینم که افسرده ن

از عکسایی که ملت پروفایلاشون میذارن

از غرغرهایی که میزنن

از خیلی مسائل

حقیقتا از شما چه پنهون

من هر بار میرم برای کاری تو شبکه های اجتماعی میبینم که ملت ایران مخصوصا پسرها چقدر افسردگی های وحشتناک دارن

اینکه این ادم عوضی چند تا تفنگ گرفته دستش رفته با ارامش تمام این همه مسلمون رو توی مسجد کشته ازین ناشی میشه که از دنیا بریده.

ولی یه چیزی برای من مشکوکه.

اولا چطوری هست که این ادم میره هی تفنگاشو یکی یکی پر میکنه

کل مسیرو از خودش فیلم گرفته

رفته با ارامش یه تفنگو از صندوق عقب برداشته

از همون اول حیاط مسجد با ارامش فیلم گرفته و یکی یکی کشته

بعد رفته دابل چک کرده و به نفری یکی گوله زده و مطمئن شده که مردن

بعد رفته سراغ ماشینش و دوباره یه تفنگ دیگه برداشته که پر بوده

باز برگشته و باز کشته!!!

حرفم اینه:

این آدم بریده

این الک میناسیان یادتونه؟

الک میناسیان

که این همه ادم رو به خاطر مسائل روحی روانیش کشت؟

وقتی توی جامعه ای نزدیک شدن به دخترا این قدر برای یه پسر سخت شه

نتیجه ش میشه الک میناسیان که اینجوری مردم عادی رو کشت

و نتیجه ش میشه جدی گرگ زاده که میاد با اکانت رضا صبری!!! مخ زنی میکنه از مخاطبای دختر و پسر من.

و سالها باهاشون لاس میزنه.

و جالبه که همه مخاطبام به جز یکیش همه شون متوجه شده بودن که این ادم رضاصبری نیست

حتی اون یه نفرم گفت این تنها چیزی که بهش نمیومد 20 ساله بودنش بود

اینو میخوام بگم که انسان ها توی ایران به یه جور بن بست میرسن

و توی غرب به یه بن بست دیگه

ولی یه چیزی مشکوکه

این ادم مگه چقدر میتونه از زندگی بریده باشه که همچین کاری کنه؟!

اخه خیلی ریلکس هی میره تفنگارو گوله هاشو رو مردم خالی میکنه

باز برمیگرده سمت ماشین

باز همون

احساس میکنم اینا میخوان توجه ها رو جلب نیوزیلند کنن تا کار خودشون رو مطابق معمول انجام بدن.

میخوان انگار مطابق معمول یه کار دیگه بکنن

شاید میخوان مسلمون ها رو بترسونن

نمیدونم

همیشه وقتی اینجوری به کشتار مسلمان ها یا غیرمسلمان ها دست زدن معمولا یه اتفاق دیگه افتاده.

دیروز وقتی از ارایشگاه برای ابرو و یه ارایشگاه دیگه برای کوتاه کردن موهام برمیگشتم

تو راه دو تا قبرستون بزرگ دیدم

اگه دقت کنین فقط دسته گل گذاشتن روی بعضی قبرها و مثل ما سنگ قبر ندارن

اینم شمای خود قبرهاست

بعضیاشون 70 سال قبل از دنیا رفتن.

عمر چه زود میگذره!!

شاید هیچوقت فکر نمیکردن که یه دختری از ایران پاشه بره کنارشون واسه بعد 70 سال و بهشون سلام کنه!!

همیشه اینجوریه:

دانشگاه تهران حتما کیفیت دانشجوهاش بالاتره.

درسته؟

خب اینجا ملت کس و میدن که بتونن کار نکنن و از پس هزینه مخارج بربیان.

اینو بخونین.

دانشگاه تورنتو بیشترین تعداد شوگر بیبی ها رو در کانادا داره.

آخه جالبه طبق این امار مثلا مک گیل و اتاوا و یو بی سی هم رتبه هاشون بالاست!!! 

یعنی مثلا دخترای 20 ساله با مردای شصت ساله دوست میشن (اماری که این سایت داده مزخرفه، شوگر بیبی ها معمولا اندرگرد هستن و بین 18 تا 22 سن دارن یا حالا بیشتر، دیگه تا 27 ملت بستن بارشونو) و پسرای جوون هم میرن با پیرزن ها دوست میشن (من الان میفهمم چطوری اون گرگ زاده پول شو هزینه شهریه ش رو به دست اورده، همش میگفت یه دوره ای توی حساب من یه دلار نبود و فرداییش کلی پول بود، نگو ازین راه بود :)))) یا پسرا ماتحت مبارک رو تقدیم مردها میکننو پول درمیارن (خب این هم محتمل هست برای پسرای ایرانی)

خلاصه فکر نکنین دانشگاه های معتبر خیلی معتبرن.

چند روز قبل گند جدیدی دراومد که دانشگاه ام ای تی توش خیلی تقلب میشه و خیلیا رشوه های 100 هزار دلاری دادن که بچه هاشون اونجا درس بخونن.

برای همینه بهتون میگم دانشگاه و مدرک اینها مهم نیست.

خیلی دلم میسوزه برای هندیا و ایرانیایی که جلوی اسمشون 100 تا مدرک نوشتن توی لینکداین و میبینی یارو ش جر خورده و برای هر مدرکی 5 سال زحمت کشیده، ولی دنیا رو کسایی اداره میکنن که اصلا تابه حال یه کتابم نخوندن در باره این مدارک.

خیلی غم انگیزه.

من کلا هرکی رو میبینم که اینور و اونور اسم دانشگاه یا مدرکش رو نوشته جلوی اسمش کلا چشمامو به روش میبندم. چون میفهمم کمبودهای شخصیتیش رو داره با اون مدارک جبران میکنه.

رتبه دانشگاه ما رتبه اخره! دانشگاه ما بچه پولدار داره همش (گفتمم بهتون قبلا) و بیشتر خودشون شوگر ددی هستن! یا نهایتا با بچه های دانشگاه رو هم میریزن.

مثل دانشگاه واترلو و مگ گیل و اتاوا و تورنتو و بی سی گدا گشنه نیستن.

من اینو خیلی دقت کردم

تمامممممممممممممممم وایت ها از امریکا و کانادا، همه از دختر بچه 20 ساله بگیر تا مرد گنده هفتاد ساله

ازم پرسیدن که تا اول ماه جون درامدت از کجا میاد و ما چطوری کمکت کنیم؟ پول میخوای؟ الان قرض میدیدم بعد اینکه دو سه ما از کار کردنت سپری شد پس میدی.

تنها آدمایی که از ادم نمیپرسن، به جز یه دوست ایرانیم که یه دختر خوبه، فقط ایرانیان.

داشتم براشون تعریف میکردم که یه دوستی داشتم که چند ساله اینجاست

همش میگن واقعا هیچ کمکی هیچ ساپورتی نمیکنه؟ این آدم توی کامیونیتی کانادایی زندگی میکنه؟

بچه ها خیلیییییییییییی عجیبه براشون.

توی کانادا ملت خیلی به هم کمک میکنن

هرچی میری محله های وایت تر، بیشتر کمک میکنن

انگار فقط توی ما ایرانیا هست که اگه یکی یه بارم بهت کمک فکری کنه باید حتما هم ترتیبتو بده هم تو برده ش بشی (با تو نیستم محمد قاطی نکن، تو هیچوقت منو برده نکردی) و کلا اختیارتو بگیره دستش و بگه باید زنجیر بندازن گردنت و ت کنن و توی خیابون بکشنت

یعنی میخوام بگم اینها فقط محدود به آدمهای کوته فکر ایرانی که از قضا تحصیل کرده های دانشگاههای درست و حسابی تورنتو هستن هست :))))

تا میتونین فاصله تون رو با ایرانیا حفظ کنین تا وقتی که دوستای ایرانی خوب پیدا کنین.

یه مشکل دیگه که ایرانیا دارن اینه که قول میدن، ولی عمل نمیکنن. ما این توی خونمون هست دیگه کاریش نمیشه کرد. نه که توی خون باشه ها شوخی میکنم. میگم یعنی اینقدر توی کالچر ما رفته که جزو ذاتمون شده.

کلا فاصله رو با ایرانیا باید حفظ کرد.

هرچی تحصیل کرده تر و هرچی از دانشگاههای درست و حسابی تر و هرچی ددی مامی دارتر، فاصله باید بیشتر حفظ شه.

یکی از دوستام که یه دختر وایت کاناداییه، و خب با این همه توصیفاتی که توی این دو سال و سه ماه داشتم باید بشناسینشون

دو هفته قبل زنگ زده

میگه خواهرم حامله هست!

خواهرش 20 سالشه و 4 ماهه حامله هست!

آخر این هفته میریم به خواهرش سر بزنیم و قراره خواهرش رو متقاعد کنه که حرفشو گوش کنه و کمک بگیره.

میگه هاش و شکمش خیلی بزرگ شدن و همه رو میزنه.

امیدوارم منو نزنه!

دلم میسوزه.

امروز صبح گفتم برم ارایشگاه ابروها و سبیلمو تمیز کنم.

اینجا ارایشگاه خیلییییییییی گرونه

برای صورت کامل حدود 45 دلار میگیرن

و برای ابرو و سبیل 20 دلار.

کل کار هم فقط 10 دقیقه هست!

خلاصه

برگشتم و نشستیم با هم خونه ایم حدود دو ساعت حرف زدیم.

بعدش یکی از دوستام زنگ زد که شامو بیا خونه ما

بعد یکی دیگه از دوستام زنگ زد که شامو بیا خونه ما!

اولی رو رفتم

بچه ها اش ایرانی و پلوی خومشزه داشت!

برای منیکه این چیزا رو فقط تو رستورانا و مهمونیا میبینم این خیلیییییییی باارزشه

خیلی خوش گذشت

خیلی

خدا قسمتتون کنه

اون یکی رو نتونستم برم قراره شنبه صبح برم خونه شون صبحونه :)

قبلا قبلا قبلناااااااااااااا

وبلاگای من اسماشون inheaven بود.

وقتی که این دنیا رو توی هر سرویس وبلاگدهی ای ناامن دیدم، هر بار عوض کردمش به outsideofheaven

یه چیزی که اینجا فراوونه مصرفش، وید و کوکائین هست.

به نظرم، خودم و هرکسی که شبیه خودمه، و مینویسه یا میخونه یا فیلم میبینه یا با دوستاش میره بیرون به جای اینکه بره مواد بکشه یا مست کنه یا دم به ساعت روی الت تناسلی این و اون بپره و بعدش افسردگی ناشی از عدم دریافت عشق و محبت بگیره (چه دختر و په پسر) و بعد باز بره همینکارو کنه باز همینکارو و نهایتا خودکشی کنه، خودم رو عاقل تر میدونم. نمیدونم بقیه چی فکر میکنن

ول یمن ترجیح میدم برم افیس از نه صبح تا 5 شب کار کنم

و از ساعت شش شب تا هفت شب بنویسم و غر بزنم و هفت شب برم داون تاون و بچرخم یا فیلمی چیزی و ده برگردم بخوابم.

تا که از نه صبح تا شش شب توی افیس یواشکی هر غلطی بکنم به جز کار

و بعدش برگردم خونه برم کوک و وید بزنم

چرا؟ 

چون وید آزاد شده.

به نظرم کسی که میشینه یه گوشه مینویسه و با هویت نامعلوم میاد و حتی یه اسم از خودش هیچ جا نمیذاره و اشاره به شهر و کشور و هیچیش نمیکنه

اینکه بهش میگی میخوای بنویسی؟ بعد علامت خنده بذاری، تویی که سالهاست اون آدم رو میشناسی

یا بگی وای خدا تو فکر میکنی میتونی نویسنده شی؟ تو از چشم اون آدم درجه ت پایین تر میفته.

تو بلد نیستی و عرضه نداری که بنویسی یا جوری بنویسی که بقیه بخوننت

من میتونم

و دوست دارم کارمو

و اگه از بچگی افراد کوته فکری مثل خودت میذاشتن که من برم دنبال همین علاقه م الان شاید یه کسی شده بودم توی این کار.

بدبختی اینه که

من هرچییییییییییییییییییی خاورمیانه ای میبینم شبیه همن!

دور از جون یه پسرای گلی که این وبلاگ رو میخونن

ولی من از روزی که اینجا اومدم تقریبا همه پسرای خاورمیانه ای رو یه شکل دیدم

یه پسر خاورمیانه ای منو میخواست (همون که وقتی تلفنش رو جواب نمیدادم با شماره دیگه ای زنگ میزد یا تعقیبم میکرد، خیلی دوست دارم ازونم یه شکایتی بکنم)

یادمه اون موقع ها من نه پول و پله ای داشتم نه ماشین نه هیچی

یه دانشجویی که تازه اومده بود بودم

یادمه این دوستم منو برداشت برد شهرشون و شهرشونو نشونم داد، دختره برای دل خودش اینکارو کرد و قبول نکرد که پول گاز مایشنشو بدم

یادمه این پسره تا شنید، دقیقا همون علامت شکلک و خنده ای رو گذاشت که تو گذاشتی

و گفت وای خدا چه شهرهای در پیتی میری!!

من رفتم شیکاگو رفتم نیویورک، تو چی؟ تو اینقدر نشنالیتیت شتی هست که هیچ جا راهت نمیدن.

هیچوقت از ذهنم نمیره.

انگار تو مثلا با اون قیافه و با اون کله کچل و ریخت و قد و قواره از مریخ اومدی که منو مسخره میکنی.

باز من یه دخترم و حداقل قیافه م ترسناک نیست

تو چی؟

شش سال بود اون موقع کانادا بود و هنوز تنها بود.

پسره قیافه تیپیکال عربی داشت.

مسخره نمیکنم اون ها رو یه وقت به نژادپرستی ربط داده نشه.

میگم تو که خودت قیافه ت داد میزنه عربی

تو که شش سال قبل از ک اومدی

تو حتی اگه امریکایی کانادایی هر کوفتی باشی

حق نداری یکی دیگه رو سرزنش کنی به خاطر ملیتش

وگرنه یه نژادپرست نئونازی محسوب میشی

بعد میگن مریم چرا تلفن ما رو جواب نمیده!! 

خلاصه پسره کلی مسخره م کرد

ولی دنیا که اینطوری نمیمونه!

من با بابک که آشنا شدم

برای اولین بار بود که میدیدم یه مرد باشخصیت یه دختر رو چطوری treat میکنه

چون قبل اون دوست پسرم کسی بود که توی خیابون میتونست جفتک بندازه (چند تا از شیرین کاریاش رو چند روز قبل دیدین همه تون و فکر میکنم دستتون اومد که چقدر من صادق بودم توی این سالها) و روز و هفته ای نبود که بهم نگه مادر و خواهرت رو میذارم روی هم میکنم (حتی وقتی که کانادا بودم)

و دیگه کسی رو نداشتم

وقتی این پسر من رو مثل یه خانم محترم treat کرد

وقتی منو نزد

وقتی سرکوفتم نزد و تحقیرم نکرد به خاطر نوشته های وبلاگم

وقتی مثل اون یکی کسخل بهم نمیگفت شبا یازده و پنجاه دقیقه باید گوشیتو خاموش کنی (اون پول شوی کسخل رو میگم)

وقتی نمیگفت تو دوست داری دور گردنت طناب بندازن و ت کنن و بکشنت روی زمین (وقتی کانادا اومدم متوجه شدم خودش و امثالش از نظر جنسی تحت فشار هستن که اینطوری به دخترای سالم مردم میگن، یا شاید خواهر و مادر و دوست دختر و مابقی کس و کارشون اینطوری بوده و باباشون هر روز طناب میندازه گردن مادرش و میکشه توی خیابون چون توی کانادا پسرای ایرانی خیلی تحت فشارن)

وقتی بهم نگفت خواهر و مادرتو میذارم روی هم میکنم بعدم گوشت برادر و پدرت رو میخورم

وقتی منو سر اینکه دوستم که یه دختر خوبه دعوتم کرده واترلو و خودش منو برده اونجا و یا اون یکی دوستم منو برده خونه شون و دریاچه huron و گادریچ و سی فورث و جاهای دیگه

وقتی بهم گفت دوست داره بقیه زندگیش رو با من بگذرونه و حتی اگه نمیخواست هم دوست داشت من حتما برم امریکا رو ببینم و برام وکیل میگیره

وقتی گفت من درامدم 20 برابر درامد تو توی هر ماه هستو مایلم که خودم برات خونه کرایه کنم

با اینکه من همه اینها رو رد کردم و هیچ کدوم رو قبول نکردم

ولی روم اثرات مثبت گذاشت

فهمیدم که همه مثل این سه چهار تا پسری که دیدم عوضی و بی خانواده و عقده ای نیستن.

دقت کنین این آدم حتی یه بار منو مجبور نکرد ادرس وبلاگ بدم

یه بار پرسید وبلاگت ازیناست که خصوصین یا که ما همه میتونیم داشته باشیم و بخونیم؟ وقتی گفتم که نه نمیخوام کسی بخونه و هرکی از اشناها خونده اومده منو مواخذه کرده سرش و مثلا اگه نوشتم که دوسش ندارم بعد اومده تلافیشو سرم دراورده

گفت اوکی پس هیچوقت ادرسشو نده.

یعنی به همین سادگی تموم شد

یادمه اون پسر عرب دو سه بار اینجوری تحقیرامیز با من رفتار کرد

یعنی بار اول اینجوری حرف زد که متوجه شدم یا این اصلا دوست دختر نداشته که بلد نیست با یه دختر چطوری رفتار کنه یا کلا دوستی نداره

یا که دخترایی که به تورش خوردن همه یه جوری بودن که این همین قدر یاد گرفته

و وقتی بهش جواب نمیدادم

دفعه های دیگه زنگ میزد و التماس میکرد و وقتی باز جواب نمیدادم باز فحش میداد.

درازم همین جوری بود تقریبا ولی باز یکمی شخصیت داشت

دوست پسر قبلیم هم که عرض اندام کرد چند روز قبل اینجا و همه تون مشاهده ش کردین

اون گرگ زاده که کسخله اون هیچ. اون دیگه اینقدر زندگی بهش فشار اورده که توی خیابون راه میره و پاچه اینو اون رو میگیره.

خلاصه حرفم اینه که

باور کنین شما هم وقتی 10 تا خاورمیانه ای همه شون هم ایرانی و اذری و عرب ببینین و همه شما رو یه جور Treat کنن به حرفای من میرسین.

همه شونم تا 40 سالگی و حتی بعدش تنهان.

کلا بین اینها دو تا پسر با من درست و حسابی رفتار کردن که یکیش بابک هست و دیگری جدی بلاندم. که از قضا جفتشونم امریکایی یا ایرانی-امریکایین من نمیدونم فرهنگ اونها مگه چقدر با ما فرق داره.

به نظرم تو وقتی نمیتونی در مباحثه برنده بشی یا نمیتونی حرف منطقیت رو بزنی یا وقتی حرفی نداری شروع میکنی اسپم و ترول میشی و طرف رو سعی میکنی ازار بدی و گیر میدی به ملیتش و قیافه ش و یا هنر نویسندگیش.

این رو من بارها دیدم

یه پسری که هلند بود هم دقیقا همینجوری بود. ایرانی ای بود که توی هلند درس میخوند

بعدها از رفتارش خیلی شرمنده شد ولی خب همه این پسرها شرمنده شدن.

شرمندگی به چه درد من میخوره

هنر اینه که تو توی اوج عصبانیت (و در شرایطی که من اصلا حرفی نزدم که تو عصبانی بشی، مثلا گفتم این حرفت اشتباه هست از نظرم یا هرچی) بتونی خودت رو کنترل کنی که من به جز بابک و اون امریکاییه هیچ کس رو ندیدم که خودش رو کنترل کنه.

منی که اینقدر هایپر و اکسترا و اکستراورت هستم میتونم خودم رو توی همچین لحظاتی کنترل کنم ولی اینها نمیتونن.

وقتی تو مثلا کلی پسر از این منطقه میبینی که در مواجهه با تو و بقیه دخترا همه یه جورن

یعنی تا وقتی از تو بالاترن به چشم تحقیر نگاهت میکنن و وقتی تو رو بهتر از خودشون میبینن سعی میکنن بکشنت پایین یا اذیتت کنن یا دستاوردهاتو مسخره کنن یا که ارزوهای اینده ت رو مسخره کنن، خب طبیعیه که حس میکنی اینا خودشون حقیرن.

من توی بدتریننننننننننننننن شرایط و در اوج خیانت دوستم هم نمیام اسرارش رو بریزم بیرون (اسراری که برای اعدام اون ادم و زندان یا هرکوفتی هم میتونه کافی باشه)

ولی هرچی از ایرانیا دیدم برعکس بوده. چق دختر چه پسر.

نمیگم همه، ولی غالبا. ما ایرانیا و خاورمیانه ایا اخلاق مدار نیستم. نه که اینها خیلی باشن نه. این کاناداییا میتونن بدتر باشن. ولی ما شورش رو دراوردیم.

من بارهاااااااااااا دیدم که اینها وبلاگم رو خوندن و اومدن سرکوفتم زدن

یا کلا سعی کردن از من تصویر بد بسازن با لو دادن اسمم و مشخصاتم و همه چی

من نمیفهمم

تو اگه هنری داری پس باید خودت موفق میشدی نه یه لوزر که چسبیده به من

اگه تو بیکاری و این کارها رو میکنی اون پس مشکل من نیست

نمیدونم این بهروز وثوقی بازیا چیه ملت درمیارن

مثلا از گذاشتن اسم و فامیل من همه جا و نوشتن: این دختر هست برای تو چی درمیاد؟ 

ایا من به چشم مردم میشم؟

وقتی نره غول هایی که از من هفت سال و ده سال و بیست سال بزرگترن این کارها رو با من میکنن من انتظاری از جوانان وطن ندارم.

خیلی به نطرم بی خصایت و بی عرضه باید باشی که وقتی نمیتونی توجه یه دختر و یاد اعتمادش رو جلب کنی، بری اسرارش و مشخصاتش رو بریزی بیرون. اونم دختری که تمام اسرار تو رو میدونه و نگهش داشته!! و میتونه یکیشونو لو بده و تو به فاک عظمی بری!

هیچ هنری توی خاله زنک بازی و بی شخصیتی نیست.

هیچ هنری توی خوندن وبلاگ یکی و سنجش علاقه ش نسبت به ظرف و اگه دختره نمیخوادت پس بری بهش بگی که تو هم نمیخواییش نیتس.

چند وقت قبل این پسره گرگ زاده (جدی سابق) داشت خودزنی میکرد و راه میومد با من که ازش خوشم بیاد

بعد چون من میشناسم این آدم و ادمها رو

اومد اینجا نوشتم غیرممکنه من دوستت بشم

اومد بهم پیام داد بیرون اینجا که اصلا دوستی ای از اول ما نداشتیم که تو بخوای از سر بگیریش!

کسخل من چطوری به تو ثابت کنم که تو وبلاگمو میخونی؟! 

تو تا دیروز داشتی میدادی که با من دوست شی خب!

یا مثلا اکانت رضا صبری تو پیش همه لو رفته

خاک تو سرت با اون چالش مزخرفی که گذاشتی.

تو به جای اینکه چالش بذاری و با اسم فیک مخاطبای منو مشغول کنی

باید توی این دو سال و نیم یه بار از من میپرسیذی مریم اوضاعت چطوری هست؟ چقدر بهت سخت گذشته کانادا؟

نه که بچسبی به یه وبلاگ و علاقه یه دختر به خودت رو از روی اون حدس بزنی.

من خیلی ادم اخلاق مداری هستم و همه میدونن

ولی اگه باز ازین غلط ها بکنی و باز با اسم های فیک من و دوستام رو سر کار بذاری 100 درصد با آبرو و حیثیتت بازی میکنم.

احمق.

قبل ت دادن زبون و و ، دوگوله رو ت بدیم و ببینیم ایا کاری که انجام میدیم درسته؟

شاید دلیل بدبخت شدن کشورمون و خودمون و همه چیز، خودمون هستیم؟

این بی بی سی خیلییییییییییی و عوضیه. خیلی خیلی.

خیلی!

پدرسوخته ها یکی میگوزه وفری پستش میکنن رو وب سایت

مرجان علی اقا این همه پولو زد و اورد کانادا و پول شوها دارن میشورنش

یه دونههههههههههه خبر نذاشت. دریغ از یه خبر!!! چقدر تو ای بی بی سی! خبرگزاری ای که تحلیل گرش مسعود بهنود ادم فروش باشه بهتر ازین نمیشه.

خیلی جالبه

اینجا

یه دختر به آسونی میتونه یه پسر رو بدبخت کنه حتی اگه پسره بهش کلا کلا هیچ کاری نداشته باشه.

بعد همین دخترا که دهنشونو باز میکننو اینقدر ادعا ازش بیرون میریزه، قادر به اداره خودشون نیستن.

من دختر کانادایی ندیدم که ازین خونه میخواد بره اون خونه اسباب کشی شو خودش انجام بده.

یا از شهر ما میخواد بره شهرشون راحت یه دونه greyhound کرایه کنه و بره. مثلا شهرشون با شهر ما یه ساعت یا دو ساعت فاضله داره.

هرکسی هرکسی که دیدم از دخترا و خانم های کانادایی دور و برم، از هر قشری که باشن، خودشون رو جلو میفرستن ولی این زن ها در عمل عرضه ندارن یه کار کوچولو انجام بدن.

بیشتر شبیه مردهای دوره پهلوی هستن که دستمال میگرفتن دستشون و اینو اون رو تهدید میکردن

کلا هیچچچچچچچچچ کاری نمیکنن. هیچ کاری. چون اول دوست پسر و پدر و مادر باید اون کارها رو انجام بدن در ثانی چرا اینها کار کنن وقتی یه چندرغاز دولت بهشون میده؟ همه شون هر روز فست فود میخورن و سفارش میدن.

همه شون بازی کامپیوتری میخرن هفته ای 200 دلار. لباس میخرن حداقل هفته ای 200 دلار.

هیچ کدوم اینها ورزش نمیکنن. تنها آدم اینجا که ورزش میکنه منم و دوست ایرانیم.

حتی کار داوطلبانه نمیکنن.

دوست من لیسانسش رو 5 ساله تموم کرد (دختر وایته)، البته اینجا همه 5 ساله تموم میکنن چون حال ندارن درس بخونن.

بعد خواست بره فوق لیسانس بگیره

هیچ جای کانادا بهش پذیرش ندادن اینها هم که بلد نیتسن برن امریکا درس بخونن چون سخته

خواست بره کالج درس بخونه! حتی کالج هم بهش گفتن نمیتونه مگه اینکه یه سال پیش نیاز بگذرونه. کالج هم که تحصیلات عالیه نیست

بعنی برای یه لیسانس این آدم 8 سال دانشگاهه. هشت سال!

خیلی جالبه عصبانی هم میشن

جامعه رو هم مقصر میدونن

ترودو و داگ فورد و هارپر رو مقصر این ها میدونن

ماری جوانا میکشن در حد یوونتوس الان! 

یعنی اینجا ملت همه دارن کوک میزنن و وید میکشن! من نمیدونم اینها چقدر درد دارن که نمیتونن با یه بیرون رفتن خالی با بقیه یا نوشتن ازش خلاص شن.

بیرون هم نمیرن! چون اجتماعی نیستن.

بلد نیستن دوست پیدا کنن.

دقت کنین من نمیگم ما ازینها برتریم

نه خیر.

باز دخترای ایرانی غالبا تکلیفشون معلومه.

شما خودتون رو نگاه نکنین که مینویسین یا وقت خال یهم دارین برای خودتون.

دخترای ایرانی کلا در زندگی از 18 سالگی مو رنگ میکنن

تا 30 سالگی دنبال خر کردن یه پسر بیچاره و ازدواج باهاشن

بعدشم دوباره هیچ کاری نمیکنن

یه بچه میارن که دست و پای مرد رو بکنن تو پوست گردو که نتونه به اسونی طلاقشون بده

و یه زندگی ستی توام با نکردن با شوهر و ایت ایز عه آی ام عه و حتی قادر نبودن به پرداخت یه دونه قبض یا جا به جا کردن دو تا چمدون ازین ور شهر به اون ور شهر هستن. غالبا زن ایرانی یعنی دکور. غالبا. نه همیشه. ولی باز تکلیف زن ایرانی معلومه. تو میدونی اگه با این ازدواج کنی هیچ کار ینمیخواد بکنه و کلا میشینه خونه و برنامه های مزخرفش رو نگاه میکنه حتی اگه ونکوور باشه. 

ولی اینها کوهی از ادعا دارن و اینجورین. و ضمنا اینجا دختر و پسر نداره همه بی مصرفن ماشالا :) یعنی از بالا به پایین همه بی مصرفن :)

دهن رو هم باز میکنن و ازش ادعا میباره.

بارها و بارها شده که اینها به رسم معمول شروع کردن به نقد کردن مسائل ی یا اجتماعی

اوایل من اصلا کاری به اینها نداشتم و یاد میگرفتم فقط.

ولی اخیرا وقتی گیر میدادم بهشون

و میخواستم توضیح بدن

حتی یه دونه بحث نبود که بتونن به پایانش برسونن

میدیدی مثلا میگفتن اره ترامپ نژآدپرست کوته فکره

بعد که میپرسی چرا؟ فوری میگن این و این. بعد که باز میپرسی

میگن کانورسیشن deep شده و ما نمیخوایم ادامه بدیم. خیلی ساده هست، جواب نداری و کم آوردی و نمیخوای ادامه بدی.

من تیو ایران وقتی به این مرحله میرسید کتک میخوردم از مخاطب چون دوباره دوگوله غالب دوستای مونثم تعطیل بود و مثل این فاطمه و مدوسا و بقیه نبودن که مخه رو به کار بگیرن. ولی خب پسرا قاطی میکردن. اینجا کتک نمیرنن و به جاش فوری میگن کانورسیشن دیپ هست و میرن.

اینو همیشه میگم

وقتی تو یه دختری

و یه تمپان رو از شکمت درمیاری و دستشوییتو میکنی و دوباره تمپان خونی رو میکنی تو با همون ه ها، چون که حال نداری که بندازیش سطل آشغال

از تو نمیشه انتظار دیگه ای داشت.

ایرانیا هم که فقط یه کار رو بلدن: دلالی!

بچه ها جیک جیک پرنده ها داره میاد در حد لالیگاااااااااااااااااااااااااا

خدای من :)))))))) 

هر روز میرم میدوئم هر رووووووووووووززززززززز

یه حس خوبی داره

همیشه وقتی خیلی بچه بودم

و وقتی میدیدم که دم عیده

و خب یه سری از بچه ها مخصوصا اونهایی که از استانهای دیگه توی شهر ما درس میخوندن برنامه های نوروزی داشتن

و سفر میرفتن

و ما وامیسادیم تا این فامیلای مفت خورمون از استانهای دیگه بیان خونه مون :)

همیشه دوستای خودم که فامیلاشون اصفهان بود میرفتن اصفهان و من فکر میکردم اگه ما مثل اونها سفر جنوب ایران نمیریم به خاطر اینه که فامیل توی اصفهان نداریم!!

همیشه فکر میکردم که اگه ما اینقدر با بقیه خانواده ها فرق داریم (ازین لحاظ و خیلی لحاظ های دیگه) حتما به خاطر اینه که من بچه درسخونی نیستم!!

پس از حدود سوم راهنمایی شروع کردم که اکتیوتر باشم و به جای شرکت توی مسابقه های شطرنج و مقاله نویسی و رومه نگاری، کنارش درس هم بخونم.

هرچی میرفتیم جلو

هی من موفقیت های زیادی کسب میکردم و هی با اینکه مادر و پدرم خیلی خوشحالی میکردن برای موفقیت های من، ولی احساس میکردم یه جور نیتی از زندگی در اونها وجود داره.

همیشه فکر میکردم دلیلش حتما ما هستیم

از روزی که یاد گرفتم حرف بزنم از 4 سالگی فکر میکردم همه اینها تقصیر منه

فکر میکردم من هستم که باید خوشحالی رو هدیه بدم به دور و بریام

رفتم دانشگاه

دانشگاهی که گرچه برای من هیچ ارزشی نداشت و رشته فانتزیای من نبود چون من میخواستم یا فیزیک بخونم یا برم یه میکسچری از هنر و تاریخ و فیزیک بخونم و چون سیستم اموزش و پرورش ایران اینقدر مثل کانادا نبود که تو بتونی ترکیبی از اینها رو بخونی،

و از طرفی من علوم تجربی بودم و نمیتونستم برم فیزیک بخونم (که اون تجربی رو هم باز به خاطر خونواده م خوندم چون توی ده ما ریاضی وجود نداشت و مجبور میشدم برم شهر که چون هزینه ایاب و ذهاب سخت بود و همینطور دور میشد و منو میدین و میکردن و میکشتن پس گفتیم ولش!! گرچه اون موقع وضع ما خوب بود و هنوز دو بار پشت هم ورکشسته نشده بودیم)

یه خانم ناظم توی دوران راهنمایی داشتم که هنوز هم باهاش ارتباط دارم و محبت از خود ایشون هست چون آدم بسیار بامحبت و باشخصیتی هستن.

ایشون همیشه بهم میگفت که دختر!! باید به خودت افتخار کنی. همیشه خودت رو دوست داشته باش.

اومدم بالاتر 

و هرررررررررررر کاری که میکردم این پدر و مادر من خوشحال نمیشدم

بعدها وقتی هم اتاقیام، دوست پسرم، خواهرم، دوستام، همه و همه رو سعی میکردم خوشحال کنم و خوشحال نمیشدن

فکر میکردمکه باز هم مشکل از منه.

این دو سال و چند ماه یه فرصتی رو داد که من فکر کنم

و بفهمم که بابا اگه خواهرم مادرم دوست پسرم هرکس! حتی استادم

با همه تلاشی که من میبینن

و با همه سازشی که دارم

ناراضین

مشکل خودشونه

این آدمها اگه کامنت سازنده داشته باشن: 

مثلا دختر بیشتر تلاش کن

یا بیشتر ورزش کن

این خوب هست

اگه تو هرکاری میکنی در هر شرایطی اینها میگن هنوز به ایده ال من نرسیدی یا هنوز ناراضین

این ها دیگه مشکل خودشونه!

اولا که تو مسئول خوشحال کردن کسی نیستی (مخصوصا ماها که بچه نداریم خدا رو شکر) در ثانی تو بخوای هم کسی رو همش خوشحال کنی فایده نداره چون نهایتا اون همیشه ناراضیه.

و همیشه میخواد بقیه کاری کنن که اون آدم خوشحال شه

انرژی مون رو چرا صرف همچین کسایی بکنیم

از بخت بد همیشه هم بهم همچین کسایی خوردن

پدر مادر خواهر دوست پسر دوست همه

اینکه جامعه ایرانی و الانم میبنیم که جامعه کانادایی

اینها همیشه ناراضین یه طرف

پس قسمت من هم یکی از همین ها میشه دیگه

ولی اینکه من خودمو بکشم که رضایت کسی رو به دست بیارم یه طرف

برای همینه که من چند ماهه که صاف صاف گوشی رو تو صورت مردم قطع میکنم بدون خداحافطی درست و حسابی.

یه سری ادمها رو باید بذاری کنار.

مهم نیست که منفعت و ضررشون چیه

کنار که بذاری زندگیت رشد میکنه.

ملت یه جوری غم برک زدن سر رفتن عادل 

انگار عادل خود معترضین سال 58 و 59 بود که اعدام شد

شماها رانت خواریاش یادتون نمیاد؟

نمیفهمین اگه عادل فردوسی بور ادم درست و حسابی ای بود اصلا توی اون تلویزیون استخدام نمیشد؟ عادل فردوسی پور بارش رو بسته. عادل کم در حق تیمها بی عدالتی نکرده. عادل خودش با کمک این و اون رسیده اونجا وگرنه صدا و سیما هرکی رو راه نمیده. شما نگران عادل نباشین. به فکر خودتون باشین. این ازین. مسئله بعدی:

پرویز پرستویی مال که همه رو مالیده و خودش توی همین تلویزیون ایران به شهرت رسیده.

اومده میگه لطفا پررویی من رو ببخشین و من قصد انقلاب ندارم (چقدر این بدبخت میترسه که حرف بزنه) ولی از قیافه فروغی معلومه که آدم خوبی نیست و اومده قیافه شو مسخره کرده.

حرومزاده

اولا تو جوابی نداری چرا زر زر میکنی و به قیافه انیو اون گیر میدی؟

من توی اینستاگرام و فیسبوک و اینها فعالیتی ندارم و حتی یه دونه استوریه چیه؟ نذاشتم. میبینم که دوستام هر دقیقه سه تا استوری میذارن. من دوست ندارم.

چند وقت قبل، توی یه رسانه دیگه یه گیر به یکی از طرفدارای رضا پهلوی همون بچه محمدرضا پهلوی دادم که حالا کی گفته ما شاه میخوایم؟! ما شاه نمیخوایم که!!

یه آدمی اومد بهم گفت (جوابی نداشت به حرفهام بده) نگاهی به پروفایلت انداختم، تو برو هیکل چاقتو نشون بده بدبخت!!

بهش گفتم تو به جز نگاه کردن به هیکلم، ایا جواب دیگه ای داری؟! و کلا ساکت موند.

حالا پرستویی هم شده عین اون

پدرسوخته تو وقتی نمیتونی به کسی گیر تکنیکال بدی و نقدش کنی چرا به قیافه ش ربط میدی حرومزاده؟ مگه اون روزا که تو چپ و راست توی وی آی پی ها با عوامل حکومت عکس میگرفتی ملت چیزی میگفتن؟ الان برای من تریبون شدی و اپوزوسیون تشکیل دادی؟!

پدر سوخته!

اومده گیر داده که ریش علی فروغی صدا و سیما اینجویه اون ورش اون شکلی کاپشنش شما رو یاد کسی نمیندازه؟

کسکش تو اگه جرات داری مستقیما بگو فروغی منو یاد محمود میندازه، ترسوی محافظه کار.

یه دلیل اینکه من علاقه ای به ایرانیای کانادا ندارم هم همینه. چون خیلی ترسوئن. مرده میبینی زندگیش به فنا رفته

زنه اصلا محل سگش نمیذاره

در به در ازین استان به اون استان سفرهای استانی میکنه که یه دختر پیدا کنه و در خفا باهاش وارد رابطه شه ولی جرات نداره زندگی خودش رو عوض کنه.

بچه ها پست های امثال پرستویی رو لایک نزنین.

به این عوضیا رو ندین.

همینها باعث شدن ایران ما وضعش بدتر شه

همین عوضیا با نون صدا و سیما و با کمک همین صدا و سیما اینجا رسیدن.

بعد اومده زر زر میکنه مرتیکه حرومزاده

اون مسعود بهنود عوضی زر زر میکنه

من الن میفهمم چرا حتی اسپم ها و ترول ها و مردم عادی به جای منطق و استدلال گیر میدن به قیافه این و اون

الگوهای ما امثال پرویز پرستویی و مسعود بهنودن

که خودشون منطق و استدلالشون اینه که به قیافه مردم گیر بدن.

اون موقع که همه تون رفته بودین بین بد و بدتر به رای بدین و منو هم فحش میدادین که چرا رای نمیدم و چرا میگم رای ندیم به این

میگفتین من چقدر بی خردم

و چوبش رفت توی همه مون

خواهشا الان از کنار هر حرفی هر پستی بی خیال نگذرین

پرویز پرستویی هر کی باشه جایگاهش معلومه حرف ی هم اگه بزنه با اینکه در حیطه تخصصیش نیست، ولی اگه هم حرف ی بزنه، باید با اصولش باشه، نباید مسخره کردن این و اون باشه هدفش. نباید به قیافه و تیپ کس حرفی بزنه که حرف یش رو به خرد مردم بده. اگه هم اینکارو کنه ما نباید اون حرف رو قبول کنیم.

همین.

گاو نباشیم

این دیگه و کلید حسن و اینها نیست

بچه ها هر حرفی رو میبینین سریع لایک نزنین

همین جوری اینده کشور رو به فنا دادیم

همین کارا رو کردیم که کشورمون شده غیرقابل ست و بقیه مونم در به دریم.

من هنوزم این بی مسئولیتی رو توی وجود همه میبینم.

شما اگه چیزی رو بخواین

از ته دلتون هم بخواین

حتما بهش میرسین

اگه ما کشورمون اباد نمیشه شاید به خاطر اینه که از ته دلمون نمیخوایم که اباد شه!

وای خدا من امروز متوجه شدم که اگه کسی رو دوست داشته باشی

براش نمینویسی!!

میری یه کاری میکنی!

خودتو میزنی به در و دیوار!

نه ازش انتقاد میکنی توی وبلاگت نه تعریف!! هیچی هیچی!

همه زورتو میزنی که بهش نشون بدی که دوسش داری!!!

وای خدا!!!

من این آدمایی که اینجا درباره شون مینوشتم رو دوست نداشتم!

همیشه فکر میکردم که دوسشون دارم!

تو اگه کسی رو بخوای اصلا درباره ش زیاد حرف نمیزنی!

اصلا حرف نمیزنی!

توی دلت نگه میداری!

چه بسا بهش بی محلی هم بکنی!!!!!!

یه عمه دارم (همون که مستقیما اسم دااشم رو گذاشت روی خواهرزاده ش)

هر هفته یه بار یه پیام میده

میگه سلام عمه قربونت بشه حالت خوبه؟

من مثلا میگم سلام عمه مرسی شما خوبین .؟

میگه آره خدا رو شکر!

و میره

به خواهرم میگم چرا اینطوری میکنه؟

میگه چون میخواد رابطه رو حفظ کنه! که اگه یه روزی خواست بچه هاشو بفرسته کانادا تو مثلا هستی اونجا!!!!

:|

یادتون میاد یه بار گفتم یه زوج ایرانی توی دانشگاه ما که پسر و دختره هر دو قدشون 155 سانته،

و به همه ایراد میگیرن

و میگفتن وای این ایرانیا اینجورین اونجورین (بدتر از خودم)

و دختره رنگ و رو رفته بود و تا ایرانی میدی فوری روشو میکرد اونور؟

و کلا فکر میکنن خیلی آدمای تاپی هستن؟ (تهرانین)

و در عمل فقط دو تا کوتوله هستن که همیشه توسط کاناداییا مسخره میشن؟

یادتون هست بهتون گفتم که یه بار کریسمس پارتی بود و همه ما سر سفره غذا میخوردیم و یهویی اینا شروع کردن به لب گرفتن از هم و ابروی ما رفت؟!

و بعد از شام رفتیم دسر بیاریم اینا با عجله رفتن نفری دو تا پشقاب کیک پر کردن اوردن و همه دسرها تموم شد و به ما هیچی نرسید؟!

یکی دیگه از دوستام

اومده در یه اقدام جذاب (پارسال البته اینکارو کرد) ایرانیا رو از کاناداییا جدا کرد!!

و با اینکه دوست کانادایی هیچ کس رو نداشتن

رفته بود همه همکارای خودش (همین هم دانشگاهیا) و شوهرش (هم دانشگاهیا) رو دعوت کرده بود به مهمونی

بیشتر بچه ها نمیان ولی اونایی که میان بهشون اصلا خوش نمیگذره و زود میرن.

من اینو از کجا فهمیدم؟

چون بعدش اومد و گفت که این کاناداییا خیلی بی عاطفه ن و آدمهای خوبی نیستن و. 

خب تو وقتی هیچ چیزی برای ارائه نداری، وقتی کالچر این ها رو نمیدونی، وقتی لنگوئیج barrier داری، وقتی تنها دلیل دعوت کردنشون اینه که میخوای پز بدی! و تازه ایرانیا رو هم ازشون جدا کردی و عین نژآدپرست ها تنهایی دعوتشون کردی! و فکر میکنی فقط خودت علامه دهر و ناطق و اگاه به همه زبان ها هستی و فرهنگ ها پس وجود خودت به عنوان یه ایرانی مشکلی ایجاد نمیکنه! چه انتظاری ازینها داری؟!!

بعد که ضایع شد سری دیگه ما رو با اونها دعوت کرد

من رفتم چون هم دوستمه (البته الان من حدود 6 تا دوست ایرانی دارم)

هم اینکه گفتم بلاخره هر رابطه ای هم ارتباطی یه تجربه هست

این سری کلا یه دونه کانادایی اومده بود!! اونو هم یه بار بیرون شانسی جایی دیده بود و ازش به زور شماره تلفن گرفته بود! و اورده بودش توی مهمونی. اونم سر یه ساعت رفت.

ولی مهمونی اون یکی دوست ایرانیم خداییییششششششششش عالی بود! عالی!

خیلی بهتر مدیریت کرد.

مشکل اغلب ایرانیا اینه که هیچ هزینه مالی و فکری روانی صرف نمیکنن. مخصوصا فکری و روانی

و فکر میکنن که حالا مهمونه دیگه دو بار میاد و میره و بلاخره دوست میشیم

دقیقا عین تفکر ایرانی، که میگه حالا بریم پناهنده شیم، حالا فعلا بریم به رای بدیم، حالا فعلا بریم دانشگاه لیسانس بگیریم ببینیم چی میشه!

نمیشه!!

نکته بعدی درباره ما اینه که خیلی وقتا سعی میکنیم که خوب حساب و کتاب کنیم ولی خداییش خیلی وقتا حساب و کتابای ما غلطه.

مثلا: دوست من داره از یه استان دیگه میاد استان ما،

داشت میگفت که میخواد وسایلش رو پست کنه

بهش گفتم از طریق پست گرون تر درمیاد دختر

بذار توی هواپیما بیار

گفت نه! باید برای دونه ای 23 دلار پول بدم! گفتم خب با پست برای دونه ای باید مینیمم 80 دلار بدی! تازه بدون تکس! گفت نه!

گفتم اگه ناراحت نمیشی من اون 23 دلارو میدم، تو بعدا پول دستت اومد پس بده. ولی با هواپیما بیار

گوش نکرد!

و تهش دویست دلار الکی خرج کرد در حالی که میتونست با همون 23 دلار وسایلو بیاره.

یا میبینی ما وقتی ماشین نداریم

کلی چیز و میز الکی بار میکنیم ازین شهر میبریم اون شهر

حتی اگه ماشین داشته باشیم چه فرقی داره حالا!!!

اون چیزی که توی دلاراما خریدی یه دلار رو، برو بده به موسسه گود ویل goodwill که بتونه ارزونتر بفروشه و کسایی که نیاز دارن بیان به قیمت ارزونتر بخرن.

بده به سازمان بچه های اینترنشنال که اونها استفاده کنن.

ببخش به دوستات

من خیلی وقتا هدیه هایی از دوستام گرفتم که اتفاقا خیلی دست دو بوده ولی به دردم خورده.

بچه ها امیدوارم از من ناراحت نشین ولی ما خوب تربیت نشدیم

یا میبینی اینجا همه از صبح تا شب دارن این ایرانیا به کاستومر سرویس زنگ میزنن.

من بارها شده با گوگل کردن راه و چاه رو بهشون یاد دادم ولی میبینی برای تلفن، اکانت گاورمنت او کانادا، برق گاز هرچی، همه ش یا از این و اون میپرسن یا که به تلفن این و اون زنگ میزنن. بابا دوگوله رو به کار بنداز!!

هرچی سنم میگذره میبینم بابا ما دخترای ایرانی واقعا مصرف کننده ایم

واقعا غریزی عمل میکنیم به قول دوستمون

پسرامونم غالبا خیلی حساب و کتاب گرن و خیلی هفت خط و همینه که ما نه به هم میخوریم نه به بقیه و یه ملت تنهای منزوی بدبخت شدیم.

آدمای خودخواهی هستیم

داشتم با یکی دیگه از دوستام حرف میزدم

بهش گفتم شما دو تا که دانشجویین شما هیچ، ولی تنها و تنها گروهی که از من پرسیدن تو پول دای زندگی کنی؟ اگه پولت تموم شه چیکار میکنی؟ میخوای قرض بدیم؟ بدون بهره برگردون

فقط کاناداییا و امریکاییا بودن!

ایرانیا اصلا حتی تعارف هم نمیکنن چون میترسن بگی اره پول میخوام

بعدم میگیم چرا اینها با ما قاطی نمیشن!

پسرای ما غالبا (نه همه، شما خودتون میدوننی که من برعکسشو هم دیدم) بزن و دررو ئن، از بسسسسسسسسسسس که از بچگی ما رو عقده ای و بدون دختر بزرگ کردن همش پسرای ایرانی میخوان یه پیرزنی دختر زنی چیزی بکنن و فرار کنن تا اون حقارت های گذشته جبران بشه.

حتی پسرای محترم ایرانی هم به شرطی کمک میکنن به دخترا که توی برنامه دختره باشه که بهش بدن. اگه دختره به هر دلیلی نخواد وارد رابطه با اونها بشه یا حتی بخواد یه بار بده و فرار کنه اون رو کنار میذارن (مخصوصا پسرای ایرانی کانادا که توی موضع ضعفن و هیچ دختری نمیخواد باهاشون دوست بشه، نمونه ش گرگ زاده سابق)، هیچ کس نمیفهمه که تو باید اول به یه دختر، بدون اینکه ازش توقعی داشه باشی یا بخوای استقلالش رو بگیری یا اذیتش کنی یا بگی شب گوشیتو یازده و پنجاه دقیقه خاموش کن یا زور بهش بگی، باید اول انسانییت رو بهش نشون بدی و اون دختر ازت خوشش میاد و عشقش پایدار هم میمونه.

بعد شوهر دوستم گفت میدونی اینها براشون از اول فرهنگ سازی شده که کمک کنن، ما تو فرهنگمون نیست!

بهش گفتم واقعا؟!

پس کیه توی عید فطر و قربان و نمیدونم جشن اهورا مزدای زرتشت و اینها به این و اون کمک میکنه؟!!!

ما چقدر بدبختیم

تمام تقصیرهای خودمون رو گردن گذشتگان و جامعه و فرهنگ سازی میندازیم.

خیلی ناراحت شدم از جوابش.

بچه ها ما ملت افتضاحی هستیم. بر همه عیانه و همینم هست که عقب گرد میزنیم.

شما بیاین با ایرانیای اینجا صحبت کنین

همه شون ناراضی

عصبانی

ولی مجبورن اینجا بمونن چون اگه برگردن بهشون میگن چرا برگشتی و ضمنا کشور مادری ما هم تحفه ای اخه نیست.

هیچ ایرانی ای نمیخواد خودشو یه ذره عوض کنه و در عوض همه به فرهنگ سازی و اینها گیر میدن.

لعنتی به جای دو سانتی ای که داری و همش به بچه اوردن فکر میکنی، به جای بیشتر کردن نسلت، به تربیت خودت فکر کن خاک تو سرت. بعدم که یکی میگه بچه اوردن مسئولیت میخواد و نمیخوام بچه بیارم فوری میگه نهههههه تو وارد رابطه جدی و ازدواج نشدی اگه بشی میبینی که باید حتما بچه بیاری!

خاک تو سر اون ازدواجی که تو رو مجبور میکنه بچه بیار یکه زندگیت دوام بیاره.

خاک تو سرت که کافی نیستی و باید بچه بیاری تا شوهر ولت نکنه کسخل.

ایرانیا کانادا رو غالبا کوته فکر دیدم. آلمانم که اون بود. هنوز زوده ولی دارم کم کم به این میرسم که ایرانیا کلا خودخواه و کوته فکرن.

چند روز قبل توی ایستگاه اتوبوس بودم

یه دختر رنگ و رو رفته با قیافه مریض و بینی عملی دیدم که چپ چپ عین کسی که مار نیشش زده دور و بریاشو نگاه میکرد

گفتم صد در صد این ایرانیه!

بدون سلام هم اومد توی اتوبوس و بدون گفتن ممنونم هم اومد بیرون

توی اتوبوسم داشت فارسی حرف میزد و گفتم بر طبل شادانه بکوب درست حدس زدی!!!

اومده بودم کلی درباره منفی بودن و مصرف کننده بودن و ترسو و بی مصرف و بی عاطفه بودن ایرانیای دور و برم، و برعکسش خوب بودن خارجیای دور و برم غر بزنم

که چون امروز دو تا کار مهم انجام دادم، این مقوله منفی رو به جلسات دیگه واگذار میکنم.

چند روز قبل با دوست ایرانیم صحبت میکردم

و میگفت که وای ایرکانادا که یکی از ایرلاین های کانادا هست پروازشون رو یهویی کنسل میکنه و اینها مجبور میشن 900 دلار الکی خرج کنن

بهش وب سایت ایرکانادا رو نشون دادم و گفتم که باید بره بهشون ایمیل بزنه و حقش رو بگیره.

میگفت دیپورتم نکنن از کانادا!!!؟! حالا شوهر داره ها. گفتم نه دیپورت نمیشی!

رفت شکایت کرد! دارن براش پول واریز میکنن!!

امشب با اون یکی دوست ایرانیم داشتم حرف میزدم

و گفت که برای مهم ترین وب سایت مهاجرتیش پسووردش و یوزرنیمش و همه چیزش رو گم کرده و تازه یه اکانت جدید هم ساخته ولی نمیتونه این دو تا رو به هم وصل کنه.

هم یوزرنیم و پسوورد قبلیش یدش اومد! هم کمکش کردم (البته بدون وارد شدن به اکانتش و فقط گوگل میکردم براش سوالاش رو) که بره و اپلیکیشن اول و دومش رو به هم وصل کنه!

:)))

بهم گفت اینقدر که دلم پاکه به هرکی میرسم انرژی مثبت و امید وجود همه شون رو میگیره!

بچه ها خیلی خوشحالم!

من هنوزم حس میکنم حتی بین ایرانیایی که ده ساله که کانادان،

یه جورایی این جا افتاده که شهرستانیا قشر کم خرد و کم مایه هستن

یعنی تا میفهمن شهرستانی هستی یه جوری جا میخورن ارث بابای من ترتیب مادر همه این تهرانیا رو داده.

اگه یه روزی گرگ زاده زن شهرستانی بگیره، به محض اینکه من اینو بفهمم، درجا بهش میگم هرررررررررچی که گرگ زاده بهم درباره شهرسنانیا گفته بود رو.

یه جورایی دختر دلخواهشون رو نمیتونن از بین تهرانیا پیدا کنن (جون دخترا و پسرای تهرانی گرگ هستن ماشالا) و دختر شهرستانی میگیرن و تازه تحقیرشم میکنن!!!

پدرسوخته!

خانومه برگشته میپرسه وای خدا تو پی ار نگرفتی؟!

میگم داره میاد.

بعد میپرسم شما کی گرفتین؟

میگه اره صفدرقلی جونم برای منم گرفت دو هفته قبل پی ار اومد!!

تو از من هفت سال بزرگتری!

حتی خودت نتونستی پی ارت رو بگیری و شوهرت برات گرفته.

کلا یه فخرفروشی و زیرپوستی پز دادن در تربیت ما نهفته هست!

جالبه منی که هر روز اینقدر سر خودم میزنم و در تربیت خودم میکوشم تصمیم ندارم بچه بیارم

اینها که بدتربیتی از سر و روشون میباره میخوان بچه بیارن!!

دو هفته هست پی ارت اومده!

بذار جوهرش خشک بشه!

ملت دیوونه ن.

اینو بارها دیدم

دخترای ایران حتی اون مجردهاشون هم

اینجا میبینی به جز پز دادن و روزی 100 تا استوری به هیچ کار خودشون نمیرسن!

بعد هم میگن چرا پسر گیر ما نمیاد خوبش پیشکش!

خب تو رو کی میگیره!؟

والا محمد یه جوری بهم میگفت تو نمایشی هم هستی

تو بیا ببین این دخترا و پسرایی که دیروز رسیدن کانادا

هر روز 30 تا استوری میذارن و 100 تاعکس.

ت میخورن و عکس میذارن!

من این همه استان و کشور این جاها رفتم و هیچ وقت عکسی نمیذارم روی پروفایلم یا اینستاگرام یا هرچی.

والا!

به نظرم غالب مردم ایران نمایشین. نمایشی هستن که اسم دانشگاهشون رو میزنن همه جا.

دیشب یه مهمونی رفته بودم

و خانم خونه هم به روش پیوست به همسر اومده بود کانادا

حقیقتش هر وقت میرم مهمونی و همچین چیزی رو میبینم

با اینکه الان بیشتر از قبل دخترای ایرانی و ایرانیا رو دوست دارم

ولی خب همش میبینم که همین خانومای مهربون همه پیوست به همسر اومدن و اینجا شروع کردن درس خوندن

ولی خب من جزو معدود دخترای ایرانیم که خودم با پای خودم اومدم و آدم قوی ای شدم.

و شاید برای همینه که خیلی وقتها خانومای ایرانی حرفای منو درک نمیکنن.

بچه ها

ماها که نوشتن و خوندن رو خیلی دوست داریم

و ماها که رو پای خودمون واسادیم

فازمون با بقیه خانومها و آدمها فرق داره.

دوستم میگفت دلیل اینکه تو رو فقط مردها میفهمن (مردهای ایرانی) اینه که مردهای ایرانی توی عمق سختی و مشکلات قرار میگیرن و تو هم دققا عین یه مرد زندگی خودت و بقیه رو پیش میبری و برای همینه که فقط مردها تو رو میفهمن و مردها با تو گرم میگیرن و تجربه هاشون رو به تو میگن.

چون اصولا زن های ایرانی غالبا تجربه ای برای گفتن ندارن!!

برای تد تاک دارم ثبت نام میکنم

برای یه سال بعد از الان

و میخوام براشون حرف بزنم

و توش به دونکته اشاره خواهم کرد (یه تاک بیست دقیقه ای خواهم داشت درباره چطوری تسلیم دپرشن نشیم و برای بچه های اینترنشنال هست):

1. دوست پسرم بیشتر پول رو بهم قرض داد که بیام کانادا

2. تنها دوستی که توی کانادا داشتم و خودش کلی بهم قول داده بود و گفته بود که هیچوقت نمیذاره کسی بهم زور بگه، تنهام گذاشت و نه تنها تنهام گذاشت! بلکه همش هم بهم میگفت که من بدون اون میمیرم، و دو سال دیگه من با یه بچه بغلم کنار خیابون میشینم و گریه میکنم

و نه تنها این اتفاقها نیفتاد بلکه من دختر قوی ای شدم و الان دارم براتون حرف میزنم درباره ش.

ولی اون روزها حرفاش خیلی اثر بدی میذاشت روی من و فکر میکردم که واقعا اینطوری میشه و حقیقتش اگه ضعیف بودم بعید نبود که برگردم کشورم و یا معتاد شم یا با هرکس یه شب بخوابم و بعدشم خودکشی کنم (مثل خیلی از کاناداییا).

فکر میکنم که توی برنامه تد تاک بتونی دقیقا بفهمی که حجم دردی که حرفای مزخرفت به من میداد چقدر برای من سنگین بود. 

# گرگ زاده پول شو (جدی سابق).

توی وقتهای آزادم

میشینم ویدئوی TED رو ترجمه میکنم.

دلیلش هم حس خوبیه که ازین کار به دست میارم.

ویدئوی خوب خیلی دیدم و خیلی چیزا یاد گرفتم.

ولی یکی از قشنگترنی ها که اصلا هم بهم امکان نداد که ترجمه ش کنم این ویدئو بود

Mariana

این خانم شانس این رو داشته که از هفت سالگی بیاد امریکا و هر سال همینجوری تابستونا و حتی برای دبیرستان پدرش میفرستادتش امریکا

اصالتا مال ونزوئلاست.

چون بلاخره اینها هم مثل ما به قول این نژآدپرستها رنگین پوست محسوب میشن خاطرات خیلی خوب و بدی داره. 

خاطراتی که من هم دارم.

و خیلی قشنگ حرف میزنه درباره مایندست کوته فکرانه مردم امریکای شمالی و اروپا و همینطور درباره اینکه ما مهاجرا رو اینها The Others حساب میکنن و چقدر ما ازین قضیه رنج میبریم.

هر وقت ویدئوهای اینطوری میبینم دلم برای همه مهاجرا و غیرمهاجرای کشورم حتی میسوزه. من جمله خودم.

مشکلات مهاجرت متفاوت هست.

ولی به نوع خودش مشکل هست.

به نظرم هرچی فقیرتر و بی کس تر باشی قوی تر میشی و بیشتر هم سختی میکشی و برای همینه که منی که اینقدر زیر بار حرف زور میرفتم، الان تلفن روی ملت حداقل هر دو هفته یه بار قطع میکنم :) یعنی دیگه وقت رو صرف آدم بی مصرف نمیکنم.

این ویدئو رو حتما ببینین.

دیدین بعضیا همش میگن هدف ما کمک به مردمه و قصد خیرخواهی داریم وقتای خالیشون رو با بیزینس کلس میرن توی Ibiza و قبرس حالشو میبرن؟ و همشم میگن من تو رو رسوندم اینجا من تو رو رسوندم ولی در عمل برای ادم آب از آب ت ندادن و الان هم توی همون نقاط آفتاب میگیرن؟ تازه خیلی ناراحت میشن و غصه میخورن اگه ببینن تو پیشرفت کردی در نبود اونها؟ کل و ته ته ته کمکشون دادن مرغ و گوشت به فقیرا هست؟

اینها علاوه بر بیمار حاد جنسی بودن، به شدت دروغگو و افسرده ن.

:)

عید همه تون هم مبارک :)

اینو هم بنویسم و برم مهمونی دوستم (یه خانم و اقای محترم ایرانی من و دوستمو که همون دختر خوبه هست دعوتمون کردن)

من عجب آدم جاهلی بودم این ماداگاسکار رو ندیدم!!

ماداگاسکار یک و دو رو دیدم توی این چند وقت!

عاشق همه شون شدم و مخصوصا اون 4 تا پنگوئن!

به نظرم اون 4 تا پنگوئن میتونن الگوی خیلی خوبی باشن.

چرا؟

چون اونها اولا خیلی قبل هر کاری فکر میکنن

در ثانی خیلی پرتلاشن

و ثالثا خیلی جدی هستن حین کار

و الگوهای خیلی خوبی میتونن باشن برای ما.

اونا که میرن قطب جنوب چون همش میشنیدن که مدینه فاضله پنگوئن هاست و اگه برن میتونن پرواز هم بکنن و میرن و میبینن نه خیلی مزخرف و سرده و کشتی رو باز برمیگردونن!! و اتفاقا اونها هستن که در همه مراحل به داد همه حیواناات میرسن! من عاشق این 4 تام!

اینام 4 ال شخصیت اصلی فیلمن:

اینجا این دختره از یه پسری خوشش میاد و انم ازش خوشش میادا

توی مهمونی ای که چند شب قبل رفته بودم،

داشتن بهم میگفتن که چطوریه که من یه میکسچر از سه تا race ایرانی هستم و فقط تهرانی نیستم؟ (تهرانی بودن اخیرا یه نژاد شده، اسکل احمق :D)

گفتن نههههههههه به هیچ ایرانی ای نگو این حرفا رو

چون از بچگی ما رو با سیستم دیکتاتوری کمونیستی بزرگ کردن، اینها همه ش میخوان یه دست کنن همه چی رو. بلاخره خودمون ایرانی هستیم و میدونیم ماجرا چطوریه.

همش میخوایم همه چی یکسان باشه.

گفتم والا اولا هرکسی یه هویتی داره

من مادربرگم حتی سه نسل قبلش از هند اومده، وقتی یه نفر خیلی دقیق میشه توی من چون این مادربزرگ برام باارزشه و اگه برای طرف مقابل احترام قائل باشم بهش حتما میگم که مادربزرگم نه خودش، بلکه پدربزرگ پدرش هندی هستن.

چون اینها کسانی هستن که منو ساختن و برام مهم هست که این آدمها توی زندگی من باشن.

من مسئول کوته فکری و مایندست حقیر و بسته مردم دور و برم نیستم که. 

قرار نیست چون اونها نمیخوان که بشنون که من تهرانی نیستم، من هم نگمش!!!

کلا ما از یه کالچر خیلی کالکتیویست بسته میایم بیرون و همه توی ذهن ما یا تهرانین، یا که شهرستانی و مشمول مسخره شدن.

قرار نیست چون من از سه تا نژاد شهرستانی میام پس از هم وطنام حتی مخفیش کنم!!!

این رو بهشون گفتم و بدبختا ترکیدن!

غیرمستقیم یعنی خود شماها هم کوته فکرین.

همیشه دیدم که اقایون باهام موافقت میکنن.

چون اقایون ایرانی بیشتر از خانم های ایرانی توی جامعه هستن و همینطور توی خم و پیچ ویزا و اقامت و اینها.

نهایتا یه دختر ایرانی، غالبا، آویزوون یه پسر ایرانی که پی ار یا ویزا یا سیتیزن شیپ کانادایی داره میشه و میاد کانادا :)

این ازین.

بچه ها

یه چیزایی رو توی این مدت در مواجهه با کالچر کانادایی یاد گرفتم که تصمیم گرفتم با شما به اشتراک بذارم

اگه نکته ای یه ذهنتون رسید اضافه کنین

یه نفر، میتونه حتی خودش gender خودش رو انتخاب کنه

پس اینکه شما یه دونه الت تناسلی مردانه داری به این معنا نیست که شما مرد هستی حتما.

پس: being a male is NOT a matter of birth

وقتی بزرگان ما همچین اشتباهات فاحشی میکنن

نمیشه از بقیه چنین انتظاراتی رو نداشت.

مثلا من اگه از اینکه زن باشم، راضی نباشم، میتونم انتخاب کنم که مرد باشم.

گرایش جنسی، یعنی تو به مردها تمایل داری، به زن ها تمایل داری، یا به دو جنسه ها یا هرکی.

این یعنی گرایش جنسیو مستقل از جنسیت هست

این قدر فرهنگ ما اینها رو به هم امیخته که تا یه مرد میگه که همجنس گراست ما فکر میکنیم خودش زنه یا مرد نیست یا سینه بزرگ داره یا الت تناسلی مردانه نداره!

خیلی این ها بی ربطن به هم.

من میتونم دختر باشم و به یه دختر کشش داشته باشم یا یه پسر.

شاید بعد از خوندن اینها، بگین خب اینها که واضحه!!

ولی وقتی دخترای 30-39 ساله ایرانی که اینجا میبینم اینها رو نمیدونن

و بزرگترها که هیچ اونها بدترن

دیگه حس میکنم حتما باید توضیح بدم اینها رو

مسئله بعدی: تفاوت race and ethnicity هست

race

یعنی مثلا صفدر قلی باباش اصالتا آذری زبانه و مادرش اصالتا یه خانم چینی هست. یعنی از نژاد چینی هست نه کشور چین. از نژاد تاجیک هست، از نژآد کرد هست. متعلق به نژاد ترک هست و

race در واقع بیولوژی رو در برداره. اینکه از نظر بیولوژیکی شما دقیقا از چه نژادی اومدی

ethnicity 

یعنی مخلوطی از نژآد، فرهنگ، زبان، گویش، منطقه جغرافیایی، و.

مثلا من خاورمیانه ای هستم. یعنی هم فرهنگ خاورمیانه ای رو دارم، هم زبان رو بلدم، هم ازون منطقه اومدم، هم از نژادهای میکس خاورمیانه ای هستم.

اگه من مثلا 40 سال کانادا زندگی کنم

و در کالچر کانادایی زندگی کنم نه ایرانی

و انگلیسی و فرهنگ کانادا رو خوب یاد بگیرم

و توش حل شم

میتونم بگم بعدها که اره من علاوه بر ethnicity فارسی یا خاورمیانه ای، دارای ethnicity کانادایی هم هستم.

جتی مذهبی که ما داریم یا داشتیم هم توی ethnicity دخیل هست.

برای همینم هست که هضم اینها برای ایرانی جماعت خیلی سنگینه و برای همینه که من از منطقه north york در تورنتو دوری میکنم چون ایرانیای اونجا از خونه شون و با همون میزان از ادعا و نژادپرستی منتقل شدن به خونه شون در نورث یورک.

و یارو بعد ده سال زندگی در اینجا میبینی به ontario میگه اون تا ری یو

و نمیگه

آن ته ری یو

دهنشم باز میکنه میبینی میگه آی عم عه کانادایی.

توضیحات بیشتر اینجا هست:

تفاوت این دو تا

یه چیزی که توی کانادا میبینم

اینه که مردم به جای پرداختن به اصل، به فرعیات میپردازن،

مثلا

کسی کار نمیکنه

ملت توی 18 سالگی بچه میارن بدون اینکه پدر بچه معلوم باشه

کسی کار نمیکنه کسی سفر نمیکنه و خیلی چیزا

کسی تفریح نمیکنه به نظرم

ملت میخورن و میخوابن و میشینن جلوی لپ تاپ

و به جاش به مزخرفات میپردازن

به اینکه نژاد و ملیتشون چی هست و.

مردم کاسب نیستن

کار نمیکنن.

زندگی توی کانادا آدم رو بی هدف و کند میکنه.

فقط میتونم بگم که واقعا ما ایرانیا خیلی پرحاشیه هستیم.

هم خونه ایا و دوستای من خیلی توی اینترنت فعالن

میبینی همش عکس میذارن

پست میذارن

ویدئو میذارن!

یه بار برای من wine خریده بودن

بعد من اون لیوانی که برام توش واین ریخته بودن و سر کشیدم

دو دقیقه بعد توی سه تا وب سایت نوشته شده بود که واااااااااااااااااااااااای خدا این دختر این همه واین رو خورد!

ولی نه اونها برام حاشیه درست میکن

نه من براشن

نه خانواده شون واسشون و واسه من

خدا رو شکر خانواده هامون که نمیدونن ماها 4 تا درد دل مینویسیم توی اینترنت همه رو هم با اسامی ناشناخته معرفی میکنیم

دور و بریامون که همه تحصیل کرده و over 40 هستن اعصاب و روان نمیذارن

به نظرم آدم باشخصیت هیچ وقت نمیاد تو رو سر چیزی که مینویسی اذیت نمیکنه

آدم باشخصیت نمیاد تو رو سر اینکه توی وبلاگت نوشتی دوسش نداری اذیت نمیکنه که واااااااااای چرا نوشتی دوسم نداری!

شاید اصلا دوسش داری و خالی بستی؟!

ولی نیست ماها که ازون کالچر بسته بیرون اومدیم طاقت نداریم حتی سایه مون هم یه چیزی بگه که خوشمون نیاد

میزنیم دور و بریای طرف رو هم نابود میکنیم

همه این ادمها

همه این پسرها

همه شون به اسم خودشون و مودبانه وبلاگ دارن. نه کسی جرات میکنه بره حرفی بزنه نه حتی من میرم مزاحمتی ایجاد میکنم.

میبینی خیلی شسته و رفته با کت و شلوار عکس میندازن میذارن همه جا

یعنی اگه بخوای مثل اونها پزی باشی و افه (عه فه) بیای اوکی هست

و حرفای گنده گنده بنویسی توی وبلاگت و ادای روشنفکر رو ها رو دربیاری

ولی وقتی میرسن به بقیه میشن مرد تنبون پوش 7 زنه که قصدش زن گشاییه.

متاسفم.

و کلا متاسفم که دور و بریای من که نفری از شما 20 سال بزرگترن براتون ایجاد مزاحمت میکنن.

من با یه دختر ایرانی که حدود 41 سال داره (سال 2019 میشه 42 ساله) آشنا شدم

حدود یه ماهه

بچه ها

قلدری و زورگویی ازش میباره!

یعنی تو فکر کن میترسی باهاش حرف بزنی

چند روز قبل ازم پرسید که چرا نمیتونه دوست پسر پیدا کنه؟

من سامت موندم

گفت نه بگو!

بهش گفتم حرفای من تند هست

گفت باشه باشه!

گفتم اوکی!

دلیلش اینه که تو به شدت زورگو و قلدر هستی و فکر میکنی هر کاری میکنی درسته و با همه هم با قلدری و زورگویی صحبت میکنی انگار همه بدهکار باباتن یا کلفتتن.

بنده خدا :||||| اینجوری نگام کرد!

5 دقیقه ساکت موند

بعد گفت حتما درست میگی!

باورتون نمیشه شب بعدش زنگ زد و گفت میخوام رو خودم کار کنم!

41 سالشه ولی هیچوقت رابطه جنسی نداشته

باورتون میشه؟!

هم پسرا ازش میترسن و جلو نمیان هم اخلاقش خیلی زورگویانه هست هم کلا کسی رو در حدش نمیدونه.

این مشکل رو من هم توی پسرایی که غالبا بالای 35 سالن (از 33 تقریبا شروع میشه) دیدم هم توی دخترا.

به نظرم یه دختر قبل از 23 اینا کرد کرد، نکرد به فاک رفته. پسرم همینطور.

و اینکه فرصت ما برای درست کردن اخلاقمون محدوده.

تو دیگه توی سن 40 کمتر میتونی خودت رو عوض کنی چون 30 سال مینمم با یه سری باورها زندگی کردی.

برای مدوسا و فاطمه و کلنگ: تو سنت از همه ما تقریاب کمتره (تو و مدوسا و فاطمه و یکی دو تای دیگه)

میدونم برای تو عجیبه که چرا آدمی مثل جدی سابق گرگ زاده با اکانت رضا صبری میاد و واسه تو و مدوسا و فاطمه و بقیه کامنت میذاره.

شاید انتظار داری که ملت بعد 30 سالگی به بلوغ برسن

فکر میکنی کسی که کاناداست و سیتیزنه و کار میکنه حتما بلوغ داره

باید بگم که اشتباه هست.

آدما وقتی سنشون بالاتر میره

دیگه توی سن 35 قاعدتا و احتمالا عشقشون رو پیدا کردن و تقریبا یا دوست دختر دارن یا زندگی دارن یا هرچی

وقتی اونی که میخوان رو پیدا نکردن میان دیوونه بازی درمیارن و تو این دیوونه بازیا رو میبینی توی وبلاگت

برای اینکه اذیت نشی، بهتره که ازین آدمها و کلا ادمها بی انتظار شی.

یعنی برات مهم نباشه که یه همچین پسر گنده ای با اون سن تو رو تنها و تنها به جرم اینکه مخاطب منی شکار کرده و اذیت میکنه.

به این آدم و آدمای مشابه اهمیت ندین بچه ها.

زندگیتون رو بکنین.

همین.

جدی سابق (گرگ زاده) کلا خیلی ازین حماقت ها میکنه. من بارها بهش گفتم که جایی به من پیام نده، باز همینکارو میکنه!!!

احمقه احمق.

بارها ازین کارا کرده.

میبینی اکانت درست میکنه میاد سوال چرت و پرتو خصوصی میپرسه.

آدمی که نمیتونه با شخصیت و پرسونالیتی خودش حرف بزنه معمولا توی لباس بقیه قایم میشه و این ادم ترسو، بی هویت، و بدبخته.

هر بار که یکیتون بهم میگین که باز بهتون پیام میده من فقط خجالت میکشم.

شما فرض کنین اون بیمار روانی هست و مشکلات داره. جدی نگیرینش.

یادتون هم نره که ممکنه که بقیه بیان با اسم همون رضا صبری پیام بذارن براتون.

فکر نکنین همه اونها جدی گرگ زاده ن. 

کلا این ادم و این کاراکتر رو ایگنور کنین.

من یه اخلاق دارم

فخرفروشی نمیدونم

یعنی ملت یه مقاله چاپ میکنن دنیا رو جر میدن

من از خجالت اب میشم و به هیچ کس نمیگم

و همش توی وبلاگم share میکنم چون احساس میکنم شما چند نفر آدمهای خودی من هستین و دوستون دارم حقیقتش.

و حس خوبیه تقسیم کردن خوشحالیم با شما.

علاوه بر اون خبر خوبه که جداگونه هست ازین

حدود نه روز قبل مقاله م یه سایتیشن خورده!

مقاله م یه ماه و نیم قبل چاپ شد

یعنی هنوز جوهرش خشک نشده بعد یه ماه فوری یه جا بهش اشاره کردن (اونم توی یه ژورنال خوب) و سایتیشن خورده!

خدایا شکرت.

بچه ها

عاشق تک تکتون هستم :))))

یه اتفاق خیلی خیلی خوب برای من افتاده :))))))

یه اتفاق خیلی خیلی خوب تحصیلی!

در رابطه با بهترین دانشگاه جهان هستی (گوگلش کنین :)))

دوستون دارم خنگولای من :)

ممنونم که همیشه بهم انرژی مثبت دادین.

و فراموشتون نمیکنم.

توی وقتهای بیکاریم

پایتخت 3 و 4 رو گاهی نگاه میکنم

دید همه شون و مخصوصا ارسطو و رحمت رو به زندگی خیلی دوست دارم.

دیپلم هم ندارن ولی خیلی وقتها میبینی بهتر از من و امثال من زندگی میکنن. دقت کنین منظورم این نیست که تحصیلات زندگی بهتر میاره

میگم اینها با همین وضع زندگی میکنن و خوشحال هم هستن،

یه بار خونه شون میره هوا

یه بار میفتن از هواپیما

یه بار اقاهه وسط عروسی میفته توی زیرزمین و همه باهاش میرن پایین

اون حس تلاششون

و اون حس توکلشون

و اون حس خوبشون و راضی و قانع بودن ولی کنارش تلاش کردن رو من خیلی دوست دارم و فکر میکنم که ماها اون بخش رو کم داریم.

یه انیمیشنی دیدم

به اسم open season

درباره یه خرس هست که با یه زن مهربون زندگی میکنه و توی مواقع خاصی از سال نمایش اجرا میکنن و خرس مهربونی هست

یه روز جون یه گوزن احمق رو نجات میده

بعد گوزنه دردسر درست میکنه حین اجرا و همه چیز میفته گردن خرسه

و مردم و خود خانومه فکر میکنن که خرسه وحشی شده و میبرن میذارنش جنگل (بیهوشش میکنن و میبرنش جنگل)

این فیلم رو که دیدم دوباره یاد خودم افتادم توی کانادا!

یاد همون روز اول و روزای اولی افتادم که اون عوضی نه تنها زیر همه قولهاش زد و هیچ کمکی بهم نکرد

بلکه با زخم زبون ها و مردم ازاریاش همیشه سعی میکرد ناراحتم کنه

تو رو بخشیدم

ولی مطمئن باش سرت میاد

و من اون روز رو نمیخوام ببینم چون اصولا طاقت ندارم ناراحتی کسی رو ببینم ولی مطمئن باش سرت میاد.

خیلی گریه کردم امروز.

بچه ها سال اول اینجا به طرز وحشتناکی بهم سخت گذشت.

خیلی افسردگی گرفتم و حتی الان وقتی یادم میان اون روزها سرم رو میذارم رو شونه های دوستام و غصه میخورم.

درسته روزها میگذرن ولی وقتی یه دوست عوضی و عقده ای و پر از کمبودهای مختلف داشته باشین حس منو درک میکنین.

واقعا دوست دارم یه روزی تو بدبخت تر و تنها تر ازینی بشی که هستی.

بی عاطفه بی احساس.

بیخود نیست اینقدر تنها هستی و اینقدر بی کس.

خیلی دلم برای این خرسه سوخت.

حقیقت اینه که همیشه روزها میگذرن.

ولی یه impact دارن روی آدم. و آدم فراموششون نمیکنه.

you know what

من باید این آدم رو حداقل به دور و بریاش بشناسونم :)

باید دو بار یه همچین آسیبی ببینه تا درک کنه که با زندگی و اعصاب مردم اونم آدمی که از خودت بالای 5 سال کوچیکتره نباید بازی کرد. این آدم رو اصلا و ابدا نمیتونم از اشتباهاتش چشم پوشی کنم. مطمئنم من اولین آدمی نیستم که اینکارو باهاش کرده و آخریش هم نخواهم بود. آدم حرومزاده حرومزاده هست و ذاتش اونطوریه.

اونجا که وسط جنگل از خواب بیدار میشه و میبینه خانومه و هیچ کس دیگه دور و برش نیست و اصلا توی خونه ش نیست و وسط یه ناکجا اباده خیلی دلم براش سوخت خیلی :( یاد خودم افتادم. حقیقتش اون روزها هیچوقت فکر نمیکردم که زندگیم عوض میشه و آدم موفقی میشم. خیلی بهم سخت گذشت. شما نمیتونین حس کسی رو بفهمین که یه دوستی داره، که بهش کلی قول داده بدون اینکه من ازش چیزی خواسته باشم، و بعد هم بزنه زیر همه قولهاش، و تو رو تنها بذاره.

توی سریال mom tv show اینها یه تکنیک یاد میگیرن، اونم اینه که میرن و سر خاک طرف وامیسن و نامه ای که براش نوشتن رو میخونن براش و بهش میگن که چرا ازش ناراحتن. من باید احتمالا سی سالی صبر کنم که این یارو بمیره و بعد برم سر خاکش، و خب دیره. متاسفانه اینجور وقتا coping memchansm اصلا کار نمیکنه. یه زخمی هست، عفونت کرده، و باز مونده، هرچی سعی کنی ببندیش هم فایده نداره چون بدتر میشه. باید عفونتش درمان شه و خوب شه. که من هر بار اومدم به این گاو حالی کنم که کارش اشتباه بود مقاومت کرد و خزعبلات بافت و اجازه نداد که زخمه خوب شه. تو وقتی حست به طرف مقابلت خوب نیست اون حس منفی باهات میمونه همیشه. به اون آدم نمیخوای آسیب بزنی چون تایپ من اینطوریه و دلم نمیاد کسی رو اذیت کنم. ولی زخمه میمونه رو دل تو و تا آخر عمرت با تو میمونه که به کی بدی کرده بودم که همچین حرومزاده ای بهم خورد؟ 

امیدوارم سر عزیزات و بچه هات بیاد. امیدوارم که حتما سر برادرت و مادرت بیاد. باباتم که 70 و خورده ای سالشه و در شرف رفتن به اون دنیاست لابد.

هم خوبی هایی که بهم کردی رو فراموش نمیکنم و هم اثرت به عنوان یه آدم مخرب و بد در زندگی من پررنگ بود. 

الان شعورت نمیرسه. ولی سالها میگذرن، مثل همین سالهایی که گذشتن، و تو یه روزی میفهمی که رفتارت زشت بود.

خیلی دلم برای این خرس بیچاره سوخت.

بچه ها از آدمهایی که لبریز از عقده و کمبود هستن دوری کنین. آدمی که توی سن 35 سالگی دوستی نداره و خیلی تنهاست یا خیلی عصبیه یا چرت و پرت میگه یا میخواد بقیه رو به بردگی بگیره حتما مشکل داره. بارها گفتم که تحصیلات شخصیت نمیاره. درس خوندن توی دانشگاه تورنتو خیلی توی شخصیت اثر نداره. مقام و منزلت توی رشد شخصیت اثر نداره، اگه داشت ترامپ توی فیسبوک و توئیترش بعد از رئیس جمهور شدنش یکمی مودبانه تر مینوشت.

از آدمهای مریض روحی و روانی دوری کنین.

گاهی وقتا دوست دارم اسم این آدم رو همه جا بنویسم و بگم ایها الناس ازین آدم مریض دوری کنین، چون الان نمیدونم که باز مخ کدوم آدم بدبختی رو کار گرفته و بعدا میخواد همون بلایی رو سرش بیاره که سر من آورد.

بهتون گفته بودم که تنها آدمی که میشناختم قبل اومدن به کانادا همین پسره بود.

همیشه توی رفتارش این رو میدیدم

خیلی وقتا که اصلا نیازی هم نبود میدیدی اصرار میکرد که جایگاه آدم رو به آدم یاداوری کنه!

یعنی برای کوچکترین مسئله ای این ادم گیر میداد که جایگاه تو چیه

بعدها متوجه شدم که آدمها رفتاری رو بازتاب میدن که خانواده و اقوام و محله و کشور و جامعه با اونها داشتن و بهشون یاد دادن.

توی این جامعه کانادا، با اینکه دولت داد میزنه که مهاجرپذیره، ولی مردم و کامیونیتی ها و خیلی محیط ها اصلا دوست ندارن که مهاجر وارد بشه.

انگار نه انگار که این وایت ها خودشون کانادا رو از مردمش گرفتن به زور!

برای همینم هست که کسی که اینجا میمونه، اون رفتار رو به خودش میگیره.

و من تازه تازه میفهمم چرا ایرانیای کانادا ظاهرا شسته و رفته و مودبن ولی در درونشون میبینی کلی بیماری روحی و روانی و تحقیر رو جا به جا میکنن.

راستی

یادتون میاد گفتم بعد جاپ شدن مقاله م یه استادی باهامون تماس گرفت و گفت که یه مقاله در دست چاپ دارن ولی نمیتونن چاپش کنن چون چند جا نمیتونن figure out کنن اوضاع و داده ها رو؟

و ماکمکشون کردیم؟

به ما گفتن که از من و استادم قراره در مقاله تشکر کنن و همینطور برای من مدل و نمودار ساختن :) 

جالبه که استاده توی هاروارد talk داشت و مدل و داده های منو هم نشون داده :)

به ما خبر داد و ماجرا رو تعریف کرد و داده های بیشتری خواست

فکر کن، استاد خود من همچین جایی تابه حال تاک نداشته

مقاله هیچ کدوم از دانشجوهاش از همچین جاهایی سر در نیاورده

بعد یه دونه دانشجوی اینترنشنال رو اعتماد کرد بهش و اوردش کانادا و الان مقاله من و داده هام به اضافه داده های دیگری که بعدها فرستادیم به به اون استاده و کمک کرده مقاله ش رو چاپ کنه توی هاروارد ازش صحبت شد و کار من رو بزرگگگگگ رویاسکرین نشون دادن :)

ما نتونستیم حتی یه ژورال با ایمپکت بهتر برای این مقاله مون پیدا کنیم

چون خیلی یونیک بود

و الانم هرچی کار چاپ میشه توی این زمینه همه بدون استثنا میفرستن اون ژورنالی که ما چاپ کردیم.

میدونم وسط سیل و بدبختی هم وطنام الان وقت مناسبی برای این حرفا نیست. ولی خواستم خوشحالیمو با شما قسمت کنم.

چند روز قبل رفته بودم دور همی ایرانیا

طرف بعد هفت سال زندگی در کانادا تازه پی ار گرفته بود!

یعنی زن و شوهر دونه ای هفت سال از من بزرگتر و این وضعشون.

توی کانادا قبل از گرفتن پی ارت، و حتی تا موقعی که پاست رو بگیری،

اینقدر خرد و تحقیرت میکنن و اینقدر همش بهت یاداوری میکنن که تو یه مهاجر بدبختی و از ماپایین تری

که تو با جامعه integrated میشی و دیگه صدات درنمیاد. یعنی مرد گنده 40 ساله تازه پی ار گرفته و کلی هم خوشحاله که وای خدا بعد هفت سال زندگی توی اینجا اینو گرفتم!

این سیستم بریتیش و اروپایی هست.

خیلی برای من عجیبه که ایرانیا چقدر میتونن تو سری خور باشن. گرچه خب توی کشورمون هم مردم فقط واسه هم شاخ و شونه میکشن و ملت مقابل دولت و حکومت به شدت ترسو و تو سری خورن. 

آدم حسابیا و شجاع های ما هم که در حین اعتراض از دنیا رفتن.

بعضی وقتا

که از دنیای دوستای خودم و دور و بریام بیرون میام

تازه میفهمم ایرانیا بیچاره چقدر تحقیر و اذیت میشن توی سیستم.

از یه اتاقی خیلی خیلی خوشم اومد

صاحبش هم یه vice president یه شرکت خیلی بزرگ بود

امشب صحبت کردیم

متوجه نشد که من ایرانی هستم

بعد بیست دقیقه صحبت کردن احساس صمیمی تر شدن کرد

و برگشت گفت که

میدونی

تورنتو کلا شهر شلوغیه

ولی بیشتر شلوغیاش ازین مهاجرا و پناهنده های پدرسوخته حرومزاده میاد!

طرف میبینی از افغانستان اومده، از پاکستان از ایران و عراق اومده

خب کشور خودشون جهنمه

و دنبال جای خوب میگردن

این رفیق خوبمون ترامپ هم این حرومزاده ها رو راه نمیده که البته کار خوبی میکنه

و نتیجه ش این میشه که همه این حرومزاده ها جمع میشن توی تورنتو!

من خنده م گرفت ولی ساکت موندم چون اولا شما یه آدم نژادپرست رو نمیتونین یه شبه عوض کنین

چون اگه قرار بود عوض شه ترامپ توی این دو سال و نیم عوض میشد.

در ثانی بیزینس من نیست که اون اونطوری فکر میکنه.

ولی یه لحظه دلم برای کسانی که پاشونو میذارن تورنتو در اول مهاجرت سوخت

من اومدم یه شهر دوست داشتنی

با استاتوس دانشجویی اومدم

با ارج و احترام اومدم

با ارج و احترام موندم اینجا

از مردم به جز محبت و مهربونی هیچی ندیدم

ولی کسی که اول کاری میره شهری مثل تورنتو فاتحه ش خونده میشه.

دلم سوخت.

خیلی.

به نظرم تا وقتی کفش آدمها رو نپوشیدیم نباید اونها رو جاج کنیم.

کاری که من خودم خیلی میکنم. خیلی وقتا میبینی میزنم سر یه عده خاص توی همین وبلاگ ولی من تابه حال کفش اونها رو نپوشیدم.

حالا من دخترم!!

برای پسرها و مخصوصا پسرهای مجرد باید خیلی وحشتناک باشه.

حقیقتش بعد ازینکه با این اقا صحبت کردم از خودم خجالت کشیدم.

چند روز قبل جدی سابق گرگ زاده رو مسخره میکردم که عین ترسوها و مامانی ها هر شش ماه میره ایران و میره بیرون کانادا.

شاید اون بنده خدا بهش سخت میگذره!!

منی که با این آدمهای ساده و خوب زندگی کردم بهم این همه سخت گذشت.

چرا من اینقدر بی شعورم؟! 

حقیقتش بعضی وقتها به خودم میگم کاش دو سه تا خواهر و برادر بیشتر داشتم.

آوردن دو تا بچه یا دونه بچه اشتباه محض هست

اون بچه های بدبخت توی تنهایی مطلق بزرگ میشن

باز سه تا بد نیست

4 تا خوبه

اگه بشه بین به دنیا اومدن بچه ها فاصله انداخت، مثلا هر 4 سال یکی بیاری، واقعا نرماله.

اگه بشه دو سال، به نظرم جفتشون نرمال بزرگ نمیشن.

یعنی اگه تو بتونی مثلا 5 تا بچه و هر کدوم به فاصله 4 سال بیاری به نظرم عالیهههههههههههه

ولی خب کی حال داره 5 تا بچه بیاره

ولی به شخصه یا بچه نخواهم اورد

یا اگه بیارم 4 تا بیارم

یه دونه یا دو تا بچه ظلم به اون بچه های بیچاره هست. 

هیچ کدومشون نرمال بزرگ نمیشن. غالبا اینجوریه.

من هرکیو دیدم که مشکلات روحی روانی داره یا نمیتونه حرفاشو بروز بده یا هزار تا مسئله دیگه داره، یا تک فرزند بوده یا دو تا بچه بودن

بچه ها

برای اینکه دستتون بیاد:

من از وقتی اینجا اومدم

هفت جفت کفش خراب کردم!

سه جفت دمپایی توی خونه خراب کردم که خب مهم نیست

ولی هفت جفت کفش خراب کردم!

فقط توی دو سال و سه چهار ماه!

اگه 27 یا 28 ماه رو تقسیم بر 7 کنیم

میشه هر 4 ماه یه کفش

کفشا 3 جفتش از ایران اومد

و 4 حفتش اینجا خریداری شد

کفش های خیلی می نبودن به جز یکیش که چرم واقعی بود بقیه رو از حراج خریدم و قیمتهای کاملا معمولی.

ولی خب من توی ایران هیچوقت توی همه زندگیم اینقدر کفش خراب نکردم.

دو سال و نیم قبل

وقتی اومدم اینچا

شماها همتون شاهدین

که من در چه وضعیتی بودم

خیلی مینوشتم

هیچوقت به گذشته و به خوندن خودم برنمیگردم

یکی از نوشته هام که یادمه

درباره همکار کاناداییم بود که یه دختر Dark blonde بود

خدا بگم امثال گرگ زاده و رضا صبری و بقیه رو چیکار کنه که عین فضولا میان و باعث میشن آدم محتویات وبلاگشو دیلیت کنه

وگرنه الان من ده ها هزار صفحه نوشته داشتم اینجا

یادتون هست داشتم میگفتم که اینها اصلا و ابدا شنبه ها و یکشنبه ها و حتی جمعه ها پیداشون نمیشه

و یه بار که شنبه رفته بودم دانشگاه

این دختر اومده بود دو ساعت آزمایش ران کنه بره

و من اون موقع ها خیلی پرحوصله تر و خیلی اجتماعی و فاقد اعتماد به نفس هم بودم

میرفتم جلو با همه گرم میگرفتم 

الانم همونه ولی به تدریج آدم اعتماد به نفس پیدا میکنه

خلاصه یادمه دیدم هر نیم ساعت میاد یه پروتئین تزریق میکنه توی دستگاه و میره

ازش پرسیدم که توی وقتای خالیت چی تماشا میکنی؟ ازین جهت میپرسم که با کالچر و ادمها آشنا نیستم و میخوام بدونم کاناداییا چی میبینن

گفت friends!

گفت وقتی سنش کمتر بوده (مثلا ده ساله هرچی) مامانش از تلویزیون میدیده این رو،

بعد این مثلا بچه بوده  نتونسته خوب بفهمه این فیلم رو

الان توی سن مثلا 25 سالگی باز داره دوباره میبینه!

یادتون میاد اومدم نوشتم که یه جورایی حسرت میخورم (و نه حسودی، حسودی هیچوقت نکردم به کسی)

که چقدر خوب و ریلکس بزرگ شده

الان حسرت نمیخورم

خیلی وقته که حسرت نمیخورم 

همیشه به خودم میگم

کاش هرجوری که بود بزرگ میشدم

ولی توی جامعه آزاد، با میزان حقارت کمتر، با ازادی بیشتر، با تنش کمتر، بزرگ میشدم

کاش با اضطراب کمتر، با تحقیر کمتر بزرگم میکردم.

کاش یه بار، یه بار، به گذاشتن انگشتم لای در توی اول ابتدایی، به جای تحقیر کردنم به خاطر دین و ارزش ها و فرهنگ و مایندستی که پدر و مادرم داشتن، به جای گیر دادن به اصول و فروع دین، 

با من مثل یه آدم رفتار میکردن

بچه شش ساله چه میفهمه؟!

بیرون خونه یه جور آشوب بوده برای ما ایرانیا

توی خونه یه جور دیگه

کاش مدیرمون به جای جدا کردن من از بقیه و برچسب زدن بهم

از استعدادام، از قدرت دوست پیدا کردن بالام، از اجتماعی بودنم استفاده میکرد.

کاش به جای حرف و حدیث ساختن پشت من، به من جامعه فرصت میداد که بتونم مثل یه آدم عادی زندگی کنم نه کسی که داره جوب بک گراوند بقیه رو میخوره و تحقیر میشه

خیلی دوست دارم که همه زندگیم رو بنویسم

شماها که اینقدر منو خوندین

به جرات میتونم بگم که حتی 10 درصد از زندگی من رو نمیدونین

وقتی اینجا بیشتر موندم، متوجه شدم که خیلی وقتا تربیت این وایت ها هم خوب نیست. مضر هست، ضرر داره که دخترای به این خوشگلی و بزرگی شب و روز وید میکشن و کوکائین میزنن

یا خودکشی میکنن یا هر چی دیگه

هر شب میرن با یه پسر میخوابن تا که محبت دریافت کنن و یا اون حس عدم خواستن و عدم پذیرششون رو جبران کنن

فکر نکنین اینها مشکلات ندارن

دارن

حرف من اینه که

اگه من توی دوران بچگی، واقعا کودک بودم و باهام مثل یه کودک رفتار میشد

اگه توی دوران نوجوانی باهام مثل یه نوجوان نرمال رفتار میشد

و با خیلیامون نه فقط من

شاید، من شما همه ماها، اینقدر درب و داغون بزرگ نمیشدیم

دقت کنین الان توی این دنیا هیچ ملیتی هیچی بدتر از ایرانی بودن نیست

ایران رو میذارن کنار اسم بدترین اجرام و اجسام دنیا

خار اون هم فقط به چشم ما مردم میره.

همه اینها یه طرف اون تربیت ناجوری که داشتم داشتیم هرچی، یه طرف

اون احساس عدم مورد قبول قرار گرفتن از سمت خانواده

احساس عدم اعتماد به نفس و اعتماد به خود

احساس اینکه باید همه چیز چرفکت باشه باید از ماهها قبل برای هرچیزی اماده سازی کنی در حالی که شاشیدم به این دنیا اصلا نیازی به این کارها نیست

احساس اینکه ما رو بقیه کشورها راه نمیدن

پسرامون و دخترامون تا 40 سالگی در به در این کشورو اون کشور هستن

پسرای گنده 46 ساله مون توی اون سن هنوز بلد نیستن با یه رابطه چطوری رفتار کنن و مثل یه کودک 6 ساله رفتار میکنن.

نتیجه ش این میشه که من و امثال من، با اینکه ممکنه مادرها و پدرای خوبی بشیم

ولی نمیخوایم بچه بیاریم

چون میترسیم به احتمال یه درصد مثل ما بشه.

بعد ازین

میخوام برای خودم و برای دل خودم زندگی کنم

میخوام رها باشم

آزاد زندگی کنم

امروز رفته بودم سمینار دوستم که علوم انسانیه

چون نوبت اون نفر دوم بود، پس 3 تا سمینار رو با هم دیدم

این دوست من ایرانیه

اولا که چقدر دپارتمانشون سیستمش با علوم پایه تفاوت داره!

علوم پایه واقعا یه مشت عقده ای رو جمع کرده که میخوان اعلام کنن کاری که دارن میکنن بهترین کار جهانه.

علوم انسانی یه مدل دیگه هست

درسته که اونها هم عقده ای بازیای خودشونو دارن و چون من با جزئیاتش آشنا نیستم پس نمیفهممش و از دور grass is green

ولی حس میکنم friendly تر هستن

توی سمینارای ما همه راست کردن و تیز کردن که طرف پاورپوینتش تموم شه که بهش شلیک کنن

اینجا خیلی عادی خیلی راحت 

وسط اسپیچ ملت داشتن حرف میزدن

داشت ازینها سوال میپرسید

هر سه تاشون

داشتم فکر میکردم که چقدر فرق داره!!!

حتی خود دختره خیلی تربیتش با من فرق داره

خیلی ریلکس!(البته استادهای ما هم با متفاوت هستن، استاد من خیلی حساس و سخت گیر هست و برای همینم هست که میتونه مقاله های عالی بده)

حتی یه بار براش Rehearsal برگزار نکرده بودن

خیلی عادی

اومد دوستانه دو کلمه حرف زد و رفت!

من بیست دقیقه زودتر رسیدم به دم در سالن سمینار

این دقیقا دو دقیقه مونده رسید!

من رفته بودم اونو تشویق کنم و 18 دقیقه زودتر ازش رسیدم

محتویاتش رو رخیته بود توی یه usb!

همین

ما یه 100 نفر در 1000 جا ایمیل میکنیم ود پاورپوینتو و توی هفت تا دراپ باکس میذاریم

و 3 تا یو اس بی

انگار به تخمشون نیست

واقعا هم نباید باشه

کلا 38 سال زندگیش رو عشق و حال کرده

درسته که دغدغه های خودشو داره مثلا من به اسونی با ادمها دوست میشم و خب خیلی ها نمیتونن

و خب یه دلیلش متفاوت بودن خونواده من بود وگرنه عمرا من این اسکیل رو میداشتم

ولی به تخمشون نیست

هر سال دو بار برمیگردن ایران

باز حداقل ما دغدغه هامون اینهان

یه دوستی دارم که یه پسر 34 ساله هست و امریکا اومده یه ساله

دو ماه از رسیدنش گذشته بود

زنگ زده بود میگفت مریم اینقدر حسرت پسرای امریکا رو میخورم!

پرسیدم چرا؟!

گفت هر وقت که پسری یا دختری باکرگیش میره، میان یه گوشه یه مجسمه رو رنگ میکنن!!!

ما هیچوقت ازین کارها نکردیم!

هیچوقت نتونستیم با یه دل سیر و با یه علاقه تموم نشدنی یکی رو بخوایم!

همش با استرس با بدبختی!

این پسره بچه پولداره و فکر نکنین که این چیزها گریبان ما ادمهای معمولی رو میگیره.

خواستم بهش بگم والا من یه دوست پسری داشتم توی ایران

که دوسش هم داشتم 

ولی هار شد

و جفتک انداخت

و هزاران هزار بلا سر من اورد توی ایران

و باعث شد از ازدواج کردن منصرف بشم.

باعث شد از پسرها قطع امید کنم.

اینه وضعیت ما.

نرمال بزرگ نشدیم.

مشکل داریم بچه ها.

مگه چقدر دیگه زنده م؟!

20 سال؟ نهایتش سی سال.

چند وقت قبل دوستم میگفت حسرت من رو میخوره که میتونم بنویسم و خودمو تخلیه کنم.

بهش گفتم خب تو هم شروع کن.

گفت سخته!

نمیدونم.

خیلی وقته که میخوام درباره این قضیه بنویسم

اینقدر دست رو دست گذاشتم تا که بلاخره امیر تتلو یه دونه کسنرت توی گرجستان برگزار کرد

میتونین ویدئوهاش رو تماشا کنین توی اینترنت

که هم فحش میده

هم ماری جوانا مصرف میکنه و عکسشو میذاره همه جا

هم توی کنسترش تمام نوازنده هاش خانم بودن (چون قبلنا مثل اینکه هرچی از دهنش دراومده بود به جنس زن گفته بود)

برای تحلیل تتلو و برای اینکه ملت طرفدار هم جمع کنن البته با اسم اون (مثل همین رئیسی) افراد زیادی به انالیز تتلو پرداختن.

مثل این:

آنالیز تتلو

به نظرم تتلو نیازی به آنالیز نداره

تتلو نماد هست

درون و بیرونش، اخلاقش و رفتارش، با هم یا جداگانه، در بسیاری از جوانهای ما، در مریم ها، در علی ها، محمدها و. صدق میکنه.

تتلو مثال هست از جامعه تو سری خورده و زده و قدرت طلب و عقده ای شده ایران

تتلو اون پسری هست اون مریمی هست که میرفت رای میداد 15 سال قبل چون فکر میکرد رای و نظرش اهمیتی داره.

فکر میکرد حالا محمد خاتمی کی هست!!! مصطفی معین چه آدم خفنیه!!!

تتلو نماد اون trnas، اون دوجنسه، اون همجنس گرای ایرانی ای هست که توی ایران نمیتونه ابراز وجود کنه چون در و همسایه آتیشش میزنن

تتلو نماد نوجوانها و جوانهای ایرانی هست

تتلو آلارم هست، هشدار هست

تتلو یعنی اگه بچه رو توی بچگی تحقیر کنی، سرخورده کنی، بهش منتقل کنی که نظرش رای و عقیده ش هیچی نه برای خانواده ارزشی داره نه جامعه نه کشور، میشه کسی که همه چی رو با همه چی قاطی میکنه تا بلاخره خودش رو مطرح کنه و صدا داشته باشه

تتلو همون مریمی هست که آرزوی یه زندگی معمولی رو داشت

تتلو و تتلوها معمولی بزرگ نشدن

اگه معمولی بزرگ میشدیم باید الان من میتونستم توی یه جمله یه حرف رو برسونم، باید میتونستم بین حاشیه و اصل کلام تفاوتی قائل شم

باید توی 40 سالگی فانتزیم نمیشد که برم کارگر یه گل فروش بشم چون توی بچگیام و نوجوونیا بهم اجازه ندادن

تتلو نماد همون آشنامونه که رفته توی المان شیطان پرست شده

تتلو نماد جووناییه که میرن پناهنده مینش توی کشورای دیگه تا هم یه شبه به همه چی برسن چون به ما یاد ندادن که یه شبه نمیشه رسید به همه چیز

هم اینکه همه شون فکر کنن که مغزهای فرار کرده ن

تا بتونن هر کاری دوست دارن بکنن

تا بتونن "صدا" داشته باشن

تتلو نماد همون مردهای ایرانی هست که توی کانادا زن دارن و بچه ولی چشمشون هنوز دنبال ساختن یه رابطه جدیده چون رابطه اولشون و ازدواجشون زوری بوده.

تتلو نماد مریم اشفته و دیوانه هست

نماد دختری هست که جامعه سالها اون رو فشار داد گوشه دیوار و کتکش زد و از خودش یه لبخند بزرگ رو لبش داره ولی درونش به شدت از هم گسیخته بود تا همین چند وقت قبل

تتلو نماد جوانهایی هست که سر و مر و گنده توی کشورشون میچرخن ولی کسی نه نظرشون رو میخواد نه برای کسی مهمن نه کلا کسی آدمشون حساب میکنه نه کار میتونن بکنن نه تفریح نه هیچی

تتلو نماد همون پسری هست که توی پارتی ریختن خونه و از دو طبقه خودشو انداخت پایین و از کمر به پایین فلج شد و الان توی "خارج" نقاش شده

تتلو همون کامبیز حسینی هست که هنوزم توی 45 سالگی از دوران 20 سالگیش حرف میزنه و از آرزوهایی که براورده نشدن.

تتلو همه چیو با همه چی قاطی میکنه

مثل مریم که توی ایران باید جواب ننه و بابا و خواهرو همه رو باید میداد که دوست پسر داره

و در نتیجه وقتی توی وبلاگش میپرسیدن ازش که رابطه ت از نوع ازدواجی بود یا نه، با این پیش فرض که ایرانیا فضولن پس میپرسن و میخوان اذیت کنن میزد همه شون رو خرد میکرد و کامنت رو هم میبست که کسی نظر نذاره. 

تتلو همون گرگ زاده (جدی سابق) بیچاره هست که با هر روز 40 بار میاد وبلاگ دختری که براش مهمه سر میزنه ولی نمیتونه بهش بگه: من ازت خوشم میاد خر، گاو. میاد با اسم این و اون کامنت میذاره ولی نمیتونه به یه دختر بگه که دختر خر! تو برام مهمی.

تتلو نماد اون پسری هست که وقتی میبینی دختره نمیخوادش با موتورش زیرش میگیره یا روش اسید میپاشه.

تتلو نماد غرور هست. غرور یه پسر ایرانی که نباید احساساتش رو بروز بده.

تتلو جایی نداره، بین زمین و آسمونه. مثل همه ما که اواره این کشورو اون کشور و این شهرو اون شهریم.

تتلو یه بار میره برای انرژی هسته ای میخونه،

یه بار دنبال رئیسی راه میفته

یه بار میگه نه من از همه اینها متنفرم

یه بار فحش میده به زن ها که توی سیستم دولتی ایران جا باز کنه.

طبیعیه که نوجوان ها با تتلو همزادپنداری میکنن

تللو یه کودک و نوجوان درون داره و یه بزرگسال بسیار کینه ای و عقده ای. طبیعیه که مخاطباش این گروه سنی باشن.

تتلو دنبال جایگاهش هست.

دنبال نقشش هست

تتلو نقشی نداره. مثل من و شما هزاران نفر دیگه که اومدنمون به این دنیا بدون حساب و کتاب بود و نمیخوایم بچه بیاریم چون خودمون بزرگترنی درس عبرت خودمونیم.

تتلو به تحلیل نیاز نداره. ما همه تتلو هستیم و تتلو داریم درون خودمون. اینو کسی به شما میگه که تتلو خواننده مورد علاقه ش نیست و کلا از کارها و اثرات تتلو خوشش نمیاد.

امروز بدو بدو رفتم سوپرمارکت

یه خانمی داشت خرید میکرد

سلام کردیم (توی کالچر کانادا سلام کردن هست و منم اینکارو میکنم)

بعد دوباره توی aisle بعدی باز دیدمش و لبخند زدیم به هم.

اومد جلو

گفت من یه خواهرزاده دارم، که قیافه ش کپی تو هست، مو نمیزنه با تو.

گفتم چه جالب! 

انگار تو هستی!

گفت اسمش ناتالی هست

منم اسممو گفتم و معرفی کردم خودمو

پرسیدم ایشون هم همینجا زندگی میکنه؟!

گفت نه سیاتل زندگی میکنه

خانمه موهاش خیلی قهوه ای روشن بود و چشماش سبز. یعنی شما هر جوری بذارین اینها رو کنار هم، جور در نمیاد.

قبلنا هم یه گل پسر افغانستانی منو دید و یه دو کلمه صحبت کردیم و گفت افغانستانی هستی دیگه؟

بهش گفتم ایران به دنیا اومدم ولی خب هم زبونیم دیگه.

چندین بار خانم های یونانی ازم پرسیدن که یونانیم؟

یا روسی یا هرچی

یه پسر ایرانی هم یه همکار کانادایی داشته که ازش خوشش میومده (خواهر برادری) و وقتی منو توی ایستگاه اتوبوس دید گفت تو چقدر شبیه کایلی هستی! وقتی فهمید ایرانیم گفت خیلی عجیب بود برام.

میخوام بگم

ما آدها کسایی که باهاشون ارتباط عاطفی برقرار میکنیم رو شبیه کسایی میدونیم که میشناسیم یا به هر دلیلی دوسشون داریم.

واقعا ایجاد مهر و محبت در دل طرف حتی رنگ و نژآد و این چیزها هم غلبه میکنه و باعث میشه آدمها شما رو جوری ببینن که خودشون میخوان.

من قیافه م خیلی واضح ایرانیه.

موهام مشکیه و پوست صورتم تیره هست. و چشمام همینطور. و

بچه ها اینو بخونین:

750ft2 - Offering a room with a view for free (Toronto)

I have a beautiful penthouse that I am open to sharing with a female. Not expecting any rent. Hoping for a mutually beneficial arrangement. Brown single guy in late thirties

خخخخخخخخخ

پسره یا ایرانیه یا مال آمریکای جنوبیه.

چون نوشته brown

همسن غالب پسرای مجرد ایرانیه

مطمئنم که پسره ایرانیه

چون South american ها غالبا میگن که مثلا مال امریکای جنوبی هستن

همش بهتون میگم که تنهایی و بدبختی داره از سر و روی پسرای ایرانی و مردهای ایرانی اینجا میباره؟!

خیلیاشون درامداشون میره بالا، و هیچ کس رو پیدا نمیکنن و تنهایی روانیشون میکنه

و بعدش یا میان اینجا اکانت میسازن به اسم "رضا صبری" و اینو اونو اذیت میکنن از توی خود تورنتو،

یا که میبینی میرن و شوگر ددی میشن یا پنت هاوسشون رو مجانی اجاره میدن :))))

دلم سوخت.

این لینکشه:

لینک شوگر ددی

mutually beneficial arrangement یعنی دختره باید شوگر بیبیش بشه :))) گاهی وقتا به این فکر میکنم که تنهایی و بدبختی چقدر باید فشار بیاره به یه آدم که پرایوسی خودش رو بریزه به هم که بتونه شبها با یه دختر حرف بزنه.

میخوام بگم این آدم توی نیازهای اولیه خودش مونده و اونها نشدن.

خوشبختانه گواه هم برای حرفهام پیدا شد اینهمه میگفتم بابای پسرای ایرانی و غیرایرانی توی کانادا خیلی تنهان خیلی. به شدت افسردگی دارن.

حاضرن همه چیزشون رو بدن که یه دختر خوب یا حتی خانم مطلقه یا خانمی که در رابطه نیست ولی هنوز طلاق نگرفته گیرشون بیاد. اگه دخترای ایرانی توی ایران اینها رو بفهمن هیچوقت سراغ پسر ایرانی توی کانادا نمیرن.

یادمه یه مستند وحشتناک درباره وضعیت زندانیای عراقی توی عراق در زمان حمله آمریکای جهان خوار میدیدم

توش یه آقا خودیی میکرد چلوی دوربین چون بهش فشار اومده بود.

این آگهی منو یاد اون انداخت متاسفانه و دوباره ناراحت شدم.

فکر نکنین خارج ریختن. اینجا هم مشکلات خودشو داره. تو فکر کن تا 39 سالگی به همه چی توی زندگیت میرسی (وضعیت غالب پسرای ایرانی توی کانادا) ولی نه تنها با محیط آشنا نیستی که بتونی با یه دختر دوست شی، نه تنها از نظر فرهنگی جور در نمیای، بلکه دیگه سنت هم گذشته و هیچ دختری بهت نزدیک نمیشه. دخترای کانادایی هم نهایتا تا 27 سالگی ازدواج میکنن و همیشه هم دوست پسراشون یا از خودشون کوچکترن دو سال سه سال یا که همسنن نهایتا.

این پسرای ایرانی ناچارن میرن توی اون سن از ایران دختر 20 ساله میارن و شوهرش میشن و تا آخر عمر هم برای خودشون عذابه هم دختره دیگه دوسشون نداره.

میشه زهر مار اندر زهر مار.

و غم انگیزترین قسمت زندگی من این هست الان

که وقتی گوگل میکنی 

kaveh

اولین اسمی که گوگل پیشنهاد میده کاوه یغمایی میاد بالا!!! (من اول این کاوه یغمایی رو با اون یغما گلرویی عقده ای اشتباه گرفتم!)

کاوه مدنی بعدیشه.

این رو ببینین:

Water: Think Again | Kaveh Madani

این پسره کاوه مدنی چزو آدمهایی هست،

که تو وقتی نگاش میکنی

و حرفاشو گوش میکنی

باور میکنی که کچلی، قیافه، نژاد، ابروهای به هم چسبیده، نمیدونم هرچی هرچی، این ها نمایان گر شخصیت نیست.

چقدر این بچه دوست داشتنیه. چقدر خاکیه. چقدر باسواده. چقدر من راه دارم تا به این پسر برسم!!! خدایا! من اندازه نوک انگشتشم نیستم.

من هنوز نمیفهمم کسایی که اومدن کانادا و هم خونه ای کانادا یا غیرایرانی ندارن (و ایرانی هستن) چطوری با فرهنگ کانادا و یا کشورای دیگه، با زبان انگلبسی و با خیلی مسائل و راه و چاهها آشنا میشن!؟

برای من خیلی عجیب هست

من حتی مدل لباس پوشیدنم اینجا عوض شد به کمک دوستام

نکته هایی رو بهم گفتن که هیچ ایرانی ای گوشزد نکرد.

یعنی تقریبا غیرممکنه که تو بتونی کانادا رو بدون کمک یه کانادایی بشناسی.

شاید برای همینه که ایرانیا این همه ساله که کانادان و اصلا نمیشناسن این کشورو.

هر روز تعجب میکنم.

دوستم تورنتو زندگی میکنه

و بهم همیشه میگه که تا وقتی که شهرهای کنار تورنتو نمیاد، اصلا هیچ تصویری از کانادا نداره

وقتی اومده بود شهر ما

میگفت واقعا اینجا کاناداست

طفلک!

هر نه ماه یه بار برمیگرده ایران یه ماه میمونه باز برمیگرده کانادا.

اگه برای درس خوندن میاین بیاین به جز 6 شهر اصلی کانادا (و به جز منیتوبا و ساسکاتون و دور و برش!!! اونجا فجیعه!!)

من وقتی اینجا بودم، برای محمد خیلی خیلی خیلی گریه میکردم.

خیلی.

گریه من بابت دیدن اون فیلم به این دلیل بود که یاد خودم افتادم.

داشتم وسایلمو جمع میکردم

رفتم دفترهایی که اون اوایل اوایل توشون مینوشتم رو نگاه میکردم

بچه ها اینقدرررررررررر سر من بلا تو یه سال اول اینجا اومد که حد نداشت

و همیشه به این فکر میکردم که یه دوست دروغگوی پول شو داشتم که درست بغل گوشم بود، 

منو دوست داشت

ولی فقط میخواست شاخم رو بکشنه و بشم برده ش و برای همین کمکم نمیکرد. و منم مغرور بودم و کمک نمیخواستم.

مثلا یکی از کارهاش:

میخواست وام بگیره،

برگشته میگه سین نامبرتو بده!

اسکل الاغ، من سنتو ازت نپرسیدم تا به حال تو آخه چرا اینقدر دریده و بی حیا هستی؟

به نظرم هرکسی رو باید با کفش خودش قضاوت کرد.

من سه چهار ماه اول دلم برای هر آدمی تنگ میشد و کلی غصه میخوردم.

ولی الان ناراحتیم از بابت اون مریم تنها و امثال مریم ها هست که تنهایی زندگی رو سپری میکنن و یه دوست عوضی سوء استفاده گر هم دارن که فقط و فقط به شرطی میخواد به قولهاو حرفهاش عمل کنه که تو بشی برده محضشون.

همین.

توی علاف و بیکار هم تند تند بهم پیام نده حوصله دری وریاتو ندارم.

بهتون گفتم

شما وقتی بیاین کانادا

پسر مجرد مریض ایرانی میبینین

دلیلشم اینه که اینجا هیچ دختری بهاینها پا نمیده

و کلا با هیچ کس هم نمیتونن رفت و امد کنن چون جامعه به شدت تحت فشار قرار داده اینها رو

برای همین خیلی عقده ای میشن و میخوان اون رو خالی کنن سر کسی

ناراحتی من ازینه که چرا باید یه دونه ازین روانیا به من میخورد.

شما بیاید بابک رو و بقیه کسایی که امریکا هستن رو ببینین

اینقدر اینها نرمال و باشخصیت و صبورن که آدم خودش رو شرمنده میبینه.

باید تجربیات من رو داشته باشین

با آدم حسابیا بچرخین

بعد میفهمین چرا میسوزم

وقتی که دوست شما عین کسخلا خودش جرات نمیکنه بیاد جلو

و به جای دو تا اکانت فیک بسازه،

و بیاد وبلاگتو هر روز زیر و رو کنه

یا این ور و اون ور دری وری بنویسه که بخواد تو رو بکشونه سمتش

یا توی خواب بیداری استراحت سفر وسط راه وسط خودیی وسط حموم وسط هر کاری وسط کارش! در حال خوندن وبلاگ شما باشه، اخطار بگیره و اخراج بشه از کارش چون داره همچنان وبلاگ شما رو میخونه (اینو جدی میگم) و شما از خودتون بپرسین خدایا این چه روانی ای هست!!!!!

لعنتی تو میتونستی به جای این همه رصد کردن من از دور

به جای اومدن دور و بر خونه م و دیدنم از دور

به جای سر زدن به دپارتمانم از دور

پاشی بیای جلو بگی مریم، حالت چطوره؟

شما ناراحت میشین که اولا چرا کانادا به این کسخلا راه ورود داده؟

در نتیجه چرا کانادا اینقدر به آدمها فشار میاره که پسر مردم روانی شده؟!

ثالثا این همه آدم نرمال و سالم، من خودم مخاطب نرمال خیلی دارم توی همین وبلاگ

چرا یه آدم روانی به شما خورده؟!

ولی خب کانادا هست و کاریش نمیشه کرد. توی کانادا به پسرهای ایرانی خیلی فشار میارن و خیلی تنها هستن این بدبختها.

این واقعا ساده هست

وقتی تو پول مفت (اختلاس ها و .) رو از کشورهای دیگه وارد یه کشور و فقط دو شهر میکنی

وقتی هیچ صنعتی اون کشور نداره که اون پول یه جاییش به کار گرفته بشه

وقتی مردمش یاد نگرفتن که درست و حسابی کار کنن و پول دربیارن و فقط این گوشه اون گوشه باد میدن خودشونو 

وقتی اصلا این کشور ظرفیت ورود این همه پول رو نداره

وقتی اینها کلا یه Hudson's Bay  و Tim Hortons داشتن که اونها رو هم امریکا خرید

وقتی پول فقط و فقط تنها میتونه در خریدن خونه به کار گرفته بشه

وقتی اینکار باعث تورم میشه و نتیجه ش میشه تورنتو، وقتی در کنار این خونه های گرونی که خریده میشن و قیمت بقیه خونه ها رو بالا میکشن شغلی در کار نیست که اجاره اون خونه و یا قسط ش رو بشه داد،

خب بابا کربلایی وارد نکن این پول رو.

این خیلی ساده هست

یادتون هست من سه سال قبل میگفتم به این رای ندین منو مسخره میکردین (بعضیاتون) میگفتم بابا کلا رای ندین!! 

رای ندین و بذارین بدونن که تا وقتی این روند رو دارن ما اینها رو تحویل نمیگیریم

مثل همون اپوزوسیون های خارج از کشور بود که میگفتم بابا اینها اپوزوسیون نیستن اینها نوکران و بندگان انگلیس و امریکا هستن

بیخودی مسح دانشوری نمیدونم علی جوانمردی و زم و مم نکنین. همه باز مسخره م میکردن که این دختره یه تخته ش کمه.

ولی دیدین که این اپوزوسیون ها از همین خود اینها بودن

و عملا فقط کارشون دلقک بازی بود

عین همون پول مفتی که برای مردم انتاریو و کل کانادا ریخته میشد به حسابشون و از خودم میپرسیدم این پولها از کجا میاد؟!

تا که داگ فورد امد همه رو قطع کرد و اونجا فهمیدیم کانادا به همه بانک ها و شرکتها و کشورها بدهکاره و باید قرضها رو بدن.

اینم عین همونه

اخوی خب این همه پول مفت رو وارد تورنتو و ونکوور نکن.

شده عین تهران، خونه سازی رو خونه سازی، بدون هیچ نقشه ای، بالا بردن جمعیت،

کار نیست

هرکی لیسانس شیمی و زیست عمران خونده و هر رشته دیگه، تاریخ ریاضی روانشناسی پزشکی، نفری رفتن با بدبختی هی وامی گرفتن، یه کالجی رفتن که بتونن mortgage broker یا همون دلال املاک مسکن و وام بشن

اومدن یه عکس یه وری انداختن و کنارش نوشتن Shila از تورنتو پاسخ گوی نیازهای جنسی و غیرجنسی شما درباره املاک و بیمه و وام.

کشوری که کل کل موقعیت کاریش یا finanice و نمیدونم بیزینس و ام بی ای هست که راه حل بدن که چطوری این همه پول شسته بشه بره، یا مورگیج بروکر و دلالی، ازون کشور باید بیرون رفت. یا باید تلاش کنی عوض کنی سیستمو، که چون من در اون حد نیستم، پس مجبورم برم بیرون.

این ها، برای گفتن هر یه جمله شون، گرگ زاده (جدی سابق) کلی منو فحش میداد و تحقیر میکرد، تا بهم یه جمله میگفت که آخرش هم میومدم اینجا و میدیدم چرت و پرت گفته. چون توی خونه خودش بود و هیچ وقت با کاناداییا رفت و امد نمیکرد که چیزی ازشون یاد بگیره.

الان من اینها رو مجانی به شما میدم و امیدوارم به دردتون بخوره.

ما

و کسانی که از کالچری مشابه کالچر ما میان

فکر میکنیم که باید حتما کلی مخفی کاری و کاریزما داشته باشیم

فکر میکنیم نباید بگیم که مثلا من توی فقر زندگی کردم

یا مثلا من قبلا ازدواج کردم

یا یه بچه دارم

یا نمیدونم خیلی چیزای دیگه

این کاناداییا ازون ور بوم افتادن

اغلبشون میان میگن 4 بار خودکشی کردن

هشت ماه بیمارستان خوابیدن به خاطر ناراحتی عصبی

و.

من فکر میکنم

اگه شما من رو میبینین

نقاط خوب زندگیمو

باید قسمتهای سخت و تلخ رو هم گفت

بارها شده وقتی به کسی که داره عذاب میکشه گفتم که من هم عذاب کشیدم

من هم اذیت شدم

و.

چقدر حالشون خوب شده و فراموش کردن اصلا که چی بود

میدونین چرا؟

چون میبینن که اونها تنها آدمهایی نیستن که این بلاها داره سرشون میاد و اگه روزی بخوان دنبال درمان باشن کسانی هستن که کمک میکنن

از هم نترسیم

به هم اعتماد کنیم و دردهامونو به هم بگیم

نه به هرکس

ولی نترسیم که وای اگه کسی بفهمه که مثلا من خیلی بدبختی کشیدم لو میرم و آبروم میره.

همیشه میگن ایرانیا اینجورین:

دوست پسر دارم، به کسی نگیا!

خواستگار اومد، به کسی نگیا.

بله برونه، نگیا به کسی

ازدواج، مراسم نگیا!

حامله م، نگیا!

وای خدا شوهرم داره خیانت میکنه، به کسی نگیا!

شوهرم منو ول کرده و رفته، به کسی نگیا!

آخرشم میگن ما رو چش زدن!!!!

چی تو رو چش بزنن آخه!!!!

پرسپولیسا

ظرفیت داشته باشید.

خوبه کشورمون داره به فنا میره.

توی این هاگیر و واگیر دو تا تیم اسکل زدن به هم و تماشاچیای همیشه در صحنه همه عقده های این 15 هزار سال اخیر رو دارن روی هم خالی میکنن.

ازون ور هم مسئولا دلشون خوشه و خیالشون راحت که بله ملت با هم درگیرن.

یه دلیلی که من هیچوقت نتونستم با پرسپولیسی جماعت کنار بیام همین بود.

جو زده و جوگیر و دوربردار هستین بچه ها.

با همه احترامی که براتون قائلم.

توجه کنین من همونم که از پیروزی پرسپولیس توی اسیایی خوشحال میشم.

اینکه ملت هنوز ازین اگهیا میذارن

Pet and gay friendly!!:)

که بگن که هم با سگ و گربه مشکلی نداریم م با آدم هم جنس گرا،

نشون میده که مردم تورنتو و کانادا احتمالا، هنوز دز عقب افتادگی به سر میبرن. این لینکشه.

Gay friendly ad

خیلی زشته نوشن این حرف.

خیلی زشته که تو گی رو بذاری کنار بقیه مواردی که ممکنه ممونع باشن:

no smoking

no pets

no laundry

no gay!

خیلی زشته

انگار من بگم 

no Iranian

no

واقعا اینها آدمای بد درونی هستن. شاید هم نادان. نمیدونم.

والا از روی لهجه م کاملا مشخصه که کانادایی نیستم.

یعنی داد میزنه.

ایرانیا همیشه میان میپرسن که اینجا به دنیا اومدی؟ چون ایرانیا خودشون مهمونن و نمیتون لهجه م رو تشخیص بدن.

ولی کاناداییا و امریکاییا زوددددددد میفهمن همین که میگی های متوجه میشن.

چون لهجه داریم و خب لهجه مون از بین نخواهد رفت.

مگه الن ایر این همه فارسی صحبت میکنه ما متوجه نمیشیم!؟ چرا میشیم ولی اینو هم میدونیم که لهجه داره و واضحه که ایرانی نیست.

دیشب تا صبح خواب میدیدم توی مخلوطی از گیلان و انتاریو هستم

بارون داره میباره

انگار دارن منو مین ولی سیستم پلیس با ایران فرق داره و همین که 911 رو گرفتم فوری پلیس ریخت و بدبخت کردن طرف رو.

هم درگیر بودم توی خواب چون میخواستم برگردم خونه و ها نمیذاشتن

هم اینکه خواب شمال بود

خواهرم بود

همه بودن

بیدار شدم و با اینکه هزار تا بلا سرم اومده بود (ی در کار نبود خیالتون راحت) و دستشویی هم داشتم

دیدم که چقدر خوب خوابیدم!

و ساعت دوازده ظهر بود

گوشی باتریش تموم شده بود و من خواب رفته بودم و نتونستم هفت صبح بیدار شم.

چرا اینقدر بهم خوش گذشت و خوابیدم؟ 

چون خواب گیلان رو دیدم

چرا خواب گیلان رو دیدم؟!

چون بیدار شدم و دیدم که داره بارون میباره.

صدای بارون میومد

و میاد

یاد گیلان افتادم!

گیلانم آرزوست!

ملت های جهان با فیسبوک و توئیتر و رومه اصلاحات میکنن، رژیم برمی اندازند و کشورشون رو به حالت دلخواهشون تبدیل میکنن.

ایرانیا توی توئیتر و فیسبوک و اینستاگرم فقط درد دل و چرت و پرت و جوک میذارن و هنوزم به خزعبلاتی مثل این شوخی شهرستانیه یا اون شوخی دل میبیندن

و هیچ کاری نمیکنن

دلقک های ما هم مثل کامبیز حسینی این خزعبل ها رو لایک میزنه و صداش درنمیاد

بعدم همه میگن چرا وضع ایران خرابه!

وقتی مردم توی ایران و بیرونش اینقدر بی بخار و بی خاصیتن، چه انتظاری دارین؟!

والا هر سوالی دوست دارین بپرسین اوکی هست.

یکی از هنرپیشه هایی که من بی اندازه دوسش دارم، ادام سندلر هست :)

عشق منه این مرد :)

تمام فیلمهاش رو تقریبا دیدم.

واقعا نازه

و جالبه توی بیشتر فیلمهاش هم زن بازه. نقشش رو هیچ وقت نمیتونه خوب بازی کنه (نقش یه مرد زن باز رو) و برای همینم هست که خیلی طنز میشه نقشش :)

توی لحظه های خوشحالی، ناراحتی، عادی و. میرم فیلمهای اون رو میبینم

یادم میده که توی زندگی توی بهترین و بدترین شرایط لبخند بزنم. حس خوبیه.

و همیشه احساس میکنم ادام سندلر پدر و همسر خوبیه.

یه خونواده ایرانی هستن

که میخوان برم مستاجرشون بشم

ولی نمیرم.

ایرانیا همه شون مشکل ندارن

ولی بای دیفالت ما یه سری مسائل داریم

یکیش اینه که فکر میکنیم حالا که اومدیم کانادا پس کانادا ارث بابای ماست

عین اونهایی که میرن المان و فکر میکنن المان مال اوناس

دومیش اینه که فکر میکنیم که حالا که اومدیم کانادا پس نباید هیچوقت به هیچ کس و هیچ گروهی بگیم که اینجا هم مشکلات داره.

من قبل اینکه بیام کانادا واقعا کسی درباره مزایا و معایب کانادا بهم اطلاعات درستی نداد.

جدی گرگ زاده میگفت مریم ملت از صبح تا شب توی کانادا وید میکشن و کوک میزنن و گروپ میکنن.

یعنی "مشکلات" کانادا از نظر جدی گرگ زاده همین ها بود.

یعنی این کشور هیچ مسئله دیگه ای نداشت

یه بار با هم خونه ایام داشتم حرف میزدم و میگفتم که دوستم میگفت همین سه تا مشکلات اساسیشن

اینقدر خندیدن!

گفتن مطمئنی این دوستت کانادا بوده و درس خونده؟

میدونین چرا این حرفو زد؟

چون این آدم ددی پولدار داره، و خب همیشه یه جای خوب شهر خونه کرایه میکنه ددیش براش و نه هم خونه ای داره نه مشکلات همسایه بد نه هیچی

این ادم ماشین داره و هیچوقت پیاده نمیره سوپرمارکت توی هوای منفی 50 درجه

این آدم خودشو چسبونده به ایرانیا و توی کامیونیتی ایرانیاس و نیازی به دونستن کالچر کانادا و زبان انگلیسی نداره

کلا ایرانیایی که میان خارج، در همون جهالتی به سر میبرن که ایرانیای توی ایران به سر میبرن.

داشتم با دوستم که امریکاس و تو یه ایالت نزدیک به ایالت ماست دیشب صحبت میکردم

یه چیزای فضایی از کانادا میگفت که حد نداشت!

اولش کلی حرف زد از کانادا

بهش گفت با تمام احترامی که برات قائلم ولی فکر میکنم که تصوراتت از کانادا خیلی اشتباهه.